3:2

overpriester Annas en (...) Kajafas: Bij het specificeren van het begin van de bediening van Johannes de Doper heeft Lukas het over de tijd waarin de Joodse priesterschap werd gedomineerd door twee machtige mannen. Annas werd rond 6/7 n.Chr. tot hogepriester benoemd door Quirinius, de Romeinse gouverneur van Syrië, en bleef in functie tot ongeveer 15 n.Chr. Nadat Annas door de Romeinen was afgezet en zijn ambtstitel was kwijtgeraakt, had hij als voormalig hogepriester en als toonaangevende spreekbuis van de Joodse hiërarchie blijkbaar nog steeds veel macht en invloed. Vijf van zijn zonen hebben de functie van hogepriester bekleed, en zijn schoonzoon Kajafas was hogepriester van ongeveer 18 n.Chr. tot ongeveer 36 n.Chr. Dus hoewel Kajafas in 29 n.Chr. de hogepriester was, kon Annas terecht ‘overpriester’ worden genoemd vanwege zijn dominante positie (Jo 18:13, 24; Han 4:6).

Johannes: Alleen Lukas introduceert Johannes als de zoon van Zacharias. (Zie aantekening bij Lu 1:5.) Ook vermeldt alleen Lukas dat Gods woord tot Johannes kwam, bewoordingen die overeenkomen met die in de Septuaginta over de profeet Elia (1Kon 17:2; 21:28 [20:28, LXX]), die Johannes afbeeldde (Mt 11:14; 17:10-13). De synoptische evangeliën (Mattheüs, Markus en Lukas) vermelden alle drie dat Johannes in de woestijn was, maar Mattheüs zegt dat het om ‘de woestijn van Judea’ ging, dat wil zeggen de onvruchtbare en bijna onbewoonde oostelijke helling van het gebergte van Judea die zo’n 1200 m afdaalt naar de westelijke oever van de Jordaan en de Dode Zee. (Zie aantekening bij Mt 3:1.)