10:22

het Inwijdingsfeest: De Hebreeuwse naam van dit feest is Chanoeka (chanoekkah), dat ‘inwijding’ betekent. Het duurde acht dagen en begon op de 25ste dag van de maand kislev, rond het wintersolstitium of de winterzonnewende (zie aantekening bij winter in dit vers en App. B15). Het werd gevierd ter herdenking van de herinwijding van de tempel in Jeruzalem in 165 v.Chr. De Syrische koning Antiochus IV Epiphanes had minachting getoond voor Jehovah, de God van de Joden, door Zijn tempel te ontheiligen. Hij had bijvoorbeeld een altaar gebouwd boven op het grote altaar waarop voorheen het dagelijks brandoffer was gebracht. Om de ontwijding van de tempel compleet te maken liet Antiochus op 25 kislev 168 v.Chr. een varken op het altaar offeren en de hele tempel met het vleesnat ervan besprenkelen. Hij verbrandde de tempelpoorten, brak de vertrekken van de priesters af en nam het gouden altaar, de tafel voor het toonbrood en de gouden lampenstandaard mee. Vervolgens wijdde hij Jehovah’s tempel aan de heidense god Zeus Olympios. Twee jaar later heroverde Judas de Makkabeeër de stad en de tempel. Na de reiniging van de tempel was er een herinwijding op 25 kislev 165 v.Chr., precies drie jaar nadat Antiochus op het altaar dat walgelijke offer aan Zeus had gebracht. Daarna werden de dagelijkse brandoffers voor Jehovah hervat. Er staat niet letterlijk in de geïnspireerde Schrift dat Jehovah Judas de Makkabeeër de overwinning gaf en hem opdracht gaf de tempel te herstellen. Maar Jehovah had mannen uit andere landen, zoals Cyrus van Perzië, gebruikt om bepaalde voornemens in verband met de aanbidding te realiseren (Jes 45:1). Het is dus redelijk om te concluderen dat Jehovah iemand van zijn opgedragen volk kan gebruiken om zijn wil uit te voeren. De Bijbel laat zien dat de profetieën over de Messias, zijn bediening en zijn offer alleen vervuld konden worden als de tempel er stond en functioneerde. Ook moesten de Levitische slachtoffers doorgaan totdat de Messias het grotere slachtoffer, zijn leven, voor de mensheid gaf (Da 9:27; Jo 2:17; Heb 9:11-14). Christus’ volgelingen kregen niet de opdracht het Inwijdingsfeest te vieren (Kol 2:16, 17). Maar er wordt nergens gezegd dat Jezus of zijn discipelen de viering van dit feest veroordeelden.

winter: Dit was de laatste winter van Jezus’ bediening, in het jaar 32. Het Inwijdingsfeest was in kislev, de negende maand (d.w.z. november/december). In 32 viel de eerste dag van het feest, 25 kislev, midden in december. (Zie App. B15.) Het was onder de Joden algemeen bekend dat dit feest in de winter viel. Misschien wordt het hier vermeld om te laten uitkomen dat Jezus vanwege het weer een beschutte plek koos om te onderwijzen, namelijk in ‘de zuilengang van Salomo’ (Jo 10:23). Die locatie bood in de winter beschutting tegen de sterke oostenwind. (Zie App. B11.)