In de eerste eeuw werden in Israël verschillende bouwtechnieken gebruikt, afhankelijk van de financiële mogelijkheden van de bouwer en de beschikbaarheid van materialen. Veel kleine huizen werden gebouwd van kleistenen (van in de zon gedroogd leem) of van ruw uitgehouwen natuurstenen. De binnenmuren waren vaak bepleisterd. De vloer bestond meestal uit aangestampte aarde, maar was soms geplaveid. Het dak was gemaakt van houten balken die ondersteund werden door palen. Over de balken werden takken, riet en daksparren gelegd. Daarop kwam als pleisterlaag een laag aangedrukte aarde, waardoor het dak redelijk waterdicht was. De bewoners konden buitenom naar het dak via een trap, of in armere huizen via een ladder. Arme mensen hadden heel weinig meubels.