artsen u hulp kunnen verlenen zonder gebruik te maken van bloedtransfusies, die zo veel risico’s hebben.

OPERATIE, JA — MAAR ZONDER TRANSFUSIES

Veel mensen in deze tijd zullen geen bloed accepteren. Om gezondheidsredenen vragen zij wat de Getuigen hoofdzakelijk op religieuze gronden wensen: medische hulp van hoge kwaliteit waarbij een alternatieve behandeling plaatsvindt zonder bloed. Zoals wij reeds hebben opgemerkt, zijn grote operaties dan nog steeds mogelijk. Indien u toch nog twijfels hebt, worden deze wellicht weggenomen door nog wat ander bewijsmateriaal uit medische literatuur.

Het artikel „Quadruple Major Joint Replacement in Member of Jehovah’s Witnesses” (Orthopaedic Review, augustus 1986) vertelde over een anemische patiënt met „verregaande destructie aan knieën en heupen”. Er werd ijzerdextran toegediend vóór en na de in fasen uitgevoerde operatie, die succesvol was. In de British Journal of Anaesthesia (1982) stond een verslag over een 52-jarige Getuige met een hemoglobinegehalte van minder dan 10. Met gebruikmaking van hypotensieve anesthesie om bloedverlies tot een minimum te beperken, onderging zij een operatie waarbij haar volledige heup en schouder werden vervangen. Een team van chirurgen aan de Universiteit van Arkansas (VS) maakte eveneens gebruik van deze methode bij 100 heupoperaties bij Getuigen, en alle patiënten herstelden. De professor die aan het hoofd van de afdeling staat, geeft als commentaar: „Wat wij van die (Getuigen-)patiënten hebben geleerd, passen wij nu toe op al onze patiënten die wij een volledige nieuwe heup geven.”

Het geweten van sommige Getuigen staat hun toe een orgaantransplantatie te aanvaarden indien hierbij geen bloed wordt gebruikt. In een rapport over dertien niertransplantaties werd geconcludeerd: „Uit de algemene resultaten blijkt dat niertransplantatie bij de meeste getuigen van Jehovah veilig en doeltreffend kan worden toegepast” (Transplantation, juni 1988). Insgelijks heeft het weigeren van bloed zelfs succesvolle harttransplantaties niet in de weg gestaan.

’Wat valt er te zeggen over andere soorten van operaties zonder bloed?’ vraagt u zich wellicht af. Medical Hotline (april/mei 1983) sprak over chirurgische behandeling van „Jehovah’s Getuigen die [in de Wayne State University, VS] grote gynaecologische en obstetrische operaties zonder bloedtransfusie hebben ondergaan”. Het bericht vermeldde: „Er waren niet meer sterfgevallen en complicaties dan bij vrouwen die soortgelijke operaties met bloedtransfusie hadden ondergaan.” Het bericht gaf vervolgens als commentaar: „De resultaten van dit onderzoek rechtvaardigen wellicht een nieuwe kijk op het gebruik van bloed voor alle vrouwen die een obstetrische of gynaecologische operatie ondergaan.”

In het ziekenhuis van de Universiteit van Göttingen (Duitsland) ondergingen 30 patiënten die bloed weigerden, algemene chirurgische behandelingen. „Er traden geen complicaties op die zich niet eveneens hadden kunnen voordoen bij patiënten die wel bloedtransfusie aanvaarden. . . . Dat men niet zijn toevlucht kan nemen tot een transfusie, moet niet overschat worden en dient derhalve niet te leiden tot het afzien van een operatie die noodzakelijk en chirurgisch verantwoord is.” — Risiko in der Chirurgie, 1987.

Er zijn zelfs hersenoperaties zonder bloed verricht bij talloze volwassenen en kinderen, bijvoorbeeld in het medisch centrum van de Universiteit van New York. In 1989 schreef dr. Joseph Ransohoff, hoofd van de afdeling neurochirurgie: „Het is overduidelijk dat men in de meeste gevallen met minimale risico’s het gebruik van bloedprodukten kan vermijden bij patiënten die religieuze bezwaren tegen het gebruik van deze produkten hebben, vooral indien de operatie vaardig en in een betrekkelijk korte operatietijd kan worden uitgevoerd. Het is bijzonder interessant dat ik vaak vergeet dat de patiënt een Getuige is totdat het moment van ontslag [uit het ziekenhuis] aanbreekt en zij mij bedanken voor het respecteren van hun geloofsovertuiging.”

En ten slotte: Kunnen er gecompliceerde hart- en vaatoperaties zonder bloed bij volwassenen en kinderen worden verricht? Dr. Denton A. Cooley heeft juist op dat gebied baanbrekend werk verricht. Zoals u kunt zien in het medische artikel dat is herdrukt in het Appendix, op bladzijde 27-29, kwam dr. Cooley op grond van een eerdere analyse tot de conclusie „dat het risico van opereren bij patiënten die Jehovah’s Getuigen zijn, niet wezenlijk hoger is geweest dan voor anderen”. Nu, na 1106 van deze operaties te hebben verricht, schrijft hij: „In elk afzonderlijk geval heb ik mij gehouden aan de overeenkomst of het contract met de patiënt”, dat wil zeggen, om geen bloed te gebruiken.

Chirurgen hebben waargenomen dat een goede instelling nog een factor is bij Jehovah’s Getuigen. „De instelling van deze patiënten is voorbeeldig”, schreef dr. Cooley in oktober 1989. „Zij hebben niet de angst voor complicaties, of zelfs voor de dood, die de meeste patiënten hebben. Zij bezitten een diep en duurzaam vertrouwen in hun overtuiging en in hun God.”

Dit betekent niet dat zij aanspraak maken op het recht om te sterven. Zij zoeken actief naar medische hulp van hoge kwaliteit omdat zij beter willen worden. Zij zijn ervan overtuigd dat het gehoorzamen van Gods wet inzake bloed verstandig is, en deze opvatting heeft een positieve uitwerking op de chirurgie zonder bloed.

Professor dr. V. Schlosser van het chirurgisch ziekenhuis van de Universiteit van Freiburg (Duitsland), merkte het volgende op: „Onder deze groep patiënten kwamen bloedingen tijdens de perioperatieve periode niet vaker voor; de complicaties, zo die zich al voordeden, waren minder in aantal. De speciale opvatting omtrent ziekte, typerend voor Jehovah’s Getuigen, had een positieve invloed op het perioperatieve proces.” — Herz Kreislauf, augustus 1987.

U hebt het recht om te kiezen

Een nieuwe medische benadering (de risico/baatanalyse genaamd) maakt het voor artsen en patiënten gemakkelijker samen te werken in het vermijden van een therapeutische behandeling met bloed. Artsen wegen de verschillende factoren af, zoals de risico’s van een bepaald medicijn of een bepaalde operatie en de mogelijke voordelen ervan. Ook patiënten kunnen aan zo’n analyse deelnemen.

Laten wij een voorbeeld beschouwen dat mensen in veel landen zal aanspreken — chronische tonsillitis (amandelontsteking). Indien u met dit probleem te kampen zou hebben, zou u waarschijnlijk naar een dokter gaan. Ja, u zou misschien wel twee artsen raadplegen, aangezien gezondheidsdeskundigen dikwijls adviseren ook nog de mening van een andere arts in te winnen. De ene arts zou een operatie kunnen aanraden. Hij legt uit wat dat betekent: hoe lang u in het ziekenhuis moet blijven, hoeveel pijn u zult hebben en wat de kosten