Ouders, bescherm uw kinderen

ALS uw zoon u vertelde dat medescholieren hem onder druk zetten om drugs te gebruiken, wat zou u dan doen? Of als uw dochter u vertelde dat de jongens op school haar lastig vallen, hoe zou u dan reageren?

U zou er beslist geen gras over laten groeien, maar er onmiddellijk iets aan doen, niet waar? U zou proberen de feitelijke toedracht te weten te komen en zien wat u kon doen om uw kind te beschermen. Naar uw mening zou u als ouder zo reageren. Maar in werkelijkheid gaat het niet altijd op deze manier. Tegen de tijd dat de ouders van zulke dingen op de hoogte raken, is het gewoonlijk te laat. Maar al te dikwijls is de enige reactie: „Hoe kon zo iets mijn zoon (of mijn dochter) overkomen?”

Jeugd onder druk

Als u een ouder bent, weet u dan aan wat voor druk uw kinderen blootstaan? Weet u waarmee zij dagelijks worden geconfronteerd? De apostel Petrus waarschuwde: „Houdt uw zinnen bij elkaar, weest waakzaam. Uw tegenstander, de Duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek om iemand te verslinden” (1 Petrus 5:8). Hoewel Satan eropuit is de gehele mensheid, zowel jong als oud, te overwinnen en tot zijn slaven te maken, is het duidelijk dat hij voor onervaren jongeren een grotere bedreiging vormt en zij dus onder zware druk komen te staan.

Sta eens stil bij slechts enkele voorbeelden. Onder de kop „Misdaad door minderjarigen thans 52% van totaal” bericht de Japanse krant Mainitji Sjimboen dat onder de jeugdige misdadigers ’veertienjarigen de kroon spannen in het begaan van misdrijven’. In de Verenigde Staten hebben 3,3 miljoen van de veertien- tot zeventienjarigen een drankprobleem, gebruikt één op de zes tieners regelmatig drugs en worden jaarlijks bijna een half miljoen kinderen geboren aan ongehuwde moeders in de tienerleeftijd. De realiteit is dat waar u ook woont uw kinderen niet immuun zijn voor de wereldomvattende golf van door jongeren begane misdaden, gewelddadigheden en immoraliteit.

U kunt hen helpen

Dit alles beklemtoont dat de hedendaagse jongeren in een moeilijke strijd gewikkeld zijn. Of zij het beseffen of niet, om als overwinnaar te voorschijn te komen, hebben zij hulp nodig van rijpe, ervaren volwassenen. Als u een ouder bent, kunt u uw kinderen dan zulke hulp bieden? En bent u bereid de nodige moeite te doen om hen te helpen?

Er is veel gezegd en geschreven over hulp aan kinderen; aan adviezen op dit gebied is geen gebrek. De moeilijkheid komt juist wanneer men moet beslissen voor welke van de vele tegenstrijdige opvattingen men zal kiezen. De ene expert bijvoorbeeld zal zeggen dat een pak slaag geven goed is. Een ander zegt dat men dat nooit mag doen. Of de ene deskundige vertelt u misschien dat u uw kind niet voor prestaties moet belonen als u geen verwend kind wilt hebben. Maar een ander zegt dat prijzende woorden en beloningen van essentieel belang zijn als u geen onzeker kind wilt hebben. Het is geen wonder dat wij, om het met de woorden van een staflid van het Hospital for Sick Children in Toronto (Canada) te zeggen, te maken hebben met „een generatie ouders die bijna bang zijn voor het ouderschap”.

Gezien de ernst van de situatie en het grote aantal mislukkingen vraagt u zich misschien wel af of het werkelijk mogelijk is vandaag de dag kinderen op te voeden tot rijpe, evenwichtige en bovenal godvruchtige personen. Bedenk, voordat u berust in de zienswijze dat dit onmogelijk is, dat de apostel Paulus schreef: „Gij, vaders, irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen” (Efeziërs 6:4). God zou ouders deze verantwoordelijkheid beslist niet gegeven hebben als het onmogelijk was zich ervan te kwijten.

Een voorbeeldig gezin

Noach en zijn gezin leefden in een tijd die erg veel weg had van de onze. Het bijbelse verslag beschrijft dat in die dagen „Jehovah [zag] dat de slechtheid van de mens overvloedig was op de aarde en dat elke neiging van de gedachten van zijn hart te allen tijde alleen maar slecht was. . . . God zag de aarde dus en zie! ze was verdorven, want alle vlees had zijn weg op de aarde verdorven”. — Genesis 6:5, 12.

Hoe zou u het vinden uw kinderen onder die omstandigheden groot te moeten brengen? Wanneer wij Genesis 5:32 met Genesis 7:6 vergelijken, merken wij op dat al Noachs zonen in een periode van nog geen honderd jaar voor de Vloed geboren waren. En toch waren de toestanden 120 jaar voor de Vloed al zo slecht dat Jehovah God zei: „Mijn geest zal niet voor onbepaalde tijd ten aanzien van de mens werkzaam zijn, omdat hij toch vlees is. Bijgevolg zullen zijn dagen honderd twintig jaar bedragen.” — Genesis 6:3.

Ondanks zulke ongunstige omstandigheden voedden Noach en zijn vrouw hun drie zonen met succes op tot godvrezende jonge mannen. Door gehoorzaam met hun ouders samen te werken, overleefden zij de grote vloed die een eind maakte aan die goddeloze generatie.

Wat was de sleutel tot Noachs succes? De apostel Paulus werd geïnspireerd tot de uitspraak die in Hebreeën 11:7 staat: „Door geloof heeft Noach, nadat hem een goddelijke waarschuwing was gegeven aangaande dingen die nog niet werden gezien, godvruchtige vrees aan de dag gelegd en een ark gebouwd tot redding van zijn huisgezin.” Genesis 6:22 vertelt ons zelfs: „Toen deed Noach alles wat God hem geboden had. Juist zo deed hij.”

Ongetwijfeld waren Noachs zonen er door zijn getrouwheid en ijver voor het aangezicht van Jehovah goed van doordrongen geraakt hoe belangrijk het was dat zij in hun leven dezelfde hoedanigheden aan de dag legden. Tijdens de bouw van de ark moet hij er heel wat tijd aan hebben besteed om met hen te werken en te praten, hun van alles te vertellen en dingen samen met hen te doen. En omdat Noach „een prediker van rechtvaardigheid” was, moet hij zijn gezin Jehovah’s wetten en vereisten hebben geleerd. Het resultaat was dat Noachs gezin het einde van die oude „wereld van goddeloze mensen” overleefde. — 2 Petrus 2:5.

Wat u kunt doen

Het zal dus heel duidelijk zijn dat het voorbeeld van de ouders een belangrijke rol speelt in het welslagen van de opvoeding en opleiding van kinderen. Toen een columnist van een krant werd gevraagd wat de grootste hinderpaal is waarmee ouders bij de opvoeding van kinderen te kampen hebben, zei hij eenvoudig: „Zijzelf.” Ouders die niet in praktijk brengen wat zij verkondigen, gaan tegen hun eigen belangen en die van hun kinderen in. (Vergelijk Romeinen 2:21-23.) Consequent zijn is in dit opzicht van essentieel belang. Ouders dienen zich dus af te vragen: Wat zijn volgens mij de belangrijkste dingen in het leven? Wat zijn mijn persoonlijke doeleinden?

In Deuteronomium 6:7 wordt ouders het gebod gegeven: „Gij moet ze [de woorden van Jehovah] uw zoon inscherpen en erover spreken wanneer gij in uw huis zijt, wanneer gij op de weg gaat en wanneer gij neerligt en wanneer gij opstaat.” Dat betekent communicatie. Maar alleen met iemand spreken, betekent nog niet dat er communicatie is. Een zeventienjarige jongen vertelde dat hij tot twee keer toe geprobeerd had met zijn moeder te praten over het drugprobleem dat hij op school had. „Mijn moeder zei dat ik hun [de handelaars] uit de weg moest blijven”, zei hij. Hielp dat? Klaarblijkelijk niet, want de jongen voelde zich nog steeds door die druk in het nauw gedreven en wist niet hoe hij zich eraan moest onttrekken.

Als jongeren geconfronteerd worden met problemen die zij niet aankunnen, wenden zij zich gewoonlijk eerst tot hun ouders om een oplossing te zoeken, en dat is heel goed. Maar zo’n vertrouwen kan gemakkelijk verloren gaan als ouders geen begrip voor hun situatie tonen. Ook al komt het niet direct tot een oplossing, als er begrip wordt getoond, worden de communicatielijnen opengehouden.

Bestraffing is ook een noodzakelijk aspect van de opvoeding van kinderen. Een bijbelse spreuk zegt: „De roede en terechtwijzing, díe geven wijsheid, maar een aan zichzelf overgelaten jongen zal zijn moeder beschaamd maken.” — Spreuken 29:15.

Enige tijd geleden werd door de politie van Houston (Texas) een pamflet uitgegeven met de titel: „Twaalf regels voor het grootbrengen van misdadige kinderen”. De ironische stijl ontlokt ons misschien een lachje, maar bijna elk van deze tot nadenken stemmende „regels” heeft betrekking op bestraffing of het ontbreken daarvan. Hier volgen enkele voorbeelden:

◻ „Begin het kind als baby al alles te geven wat het wil. Zo zal het opgroeien in het geloof dat de wereld verplicht is in zijn levensonderhoud te voorzien.”

◻ „Als hij lelijke woorden opvangt en nazegt, lach daar dan om. Dat geeft hem het idee dat hij zo schattig is. . . .”

◻ „Geef hem nooit enig geestelijk onderricht. Wacht tot hij 21 is en laat hem dan ’zelf beslissen’.”

◻ „Vermijd het gebruik van het woordje ’verkeerd’. Hij mocht eens een schuldcomplex ontwikkelen. . . .”

Christelijke ouders bekommeren zich er natuurlijk om hun kinderen groot te brengen „in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah” (Efeziërs 6:4). Dat gaat niet zonder moeite — heel veel moeite. Maar geen investering in tijd en moeite is te groot wanneer het eindresultaat leven voor u en uw kinderen is. — Deuteronomium 6:2.

Een voldoening schenkende toewijzing

„Ziet! Zonen zijn een erfdeel van Jehovah; de vrucht van de buik is een beloning”, zegt de psalmdichter (Psalm 127:3). Ondanks de tijd die sindsdien verstreken is en ondanks de veranderde sociale gebruiken is die uitspraak nog altijd waar. Het bewijs is te zien in de zeer vele jongeren binnen de christelijke organisatie van Jehovah’s Getuigen die zijn opgegroeid tot verantwoordelijke, achtenswaardige en veelzijdige jonge mensen. Zij strekken zichzelf, hun ouders en bovenal hun Schepper, Jehovah God, tot eer.

U kunt de beloning oogsten uw kinderen met zulke voldoening schenkende resultaten groot te brengen indien u nu stappen doet om hen op te leiden, te onderwijzen en te beschermen.

[Illustratie op blz. 28]

Consequente leiding, goede communicatie en liefdevolle bestraffing zijn essentieel in de opvoeding van uw kinderen