ouderlingen te soepel zijn geweest en dat er onvoldoende aandacht is geschonken aan wat hem is aangedaan. Waarom redeneert hij zo? Is zijn gekwetste gevoel belangrijker voor hem dan het herstel van een dwalende broeder? Met andere woorden, eist het bewaren van zijn gezicht, of eer, dat de zondaar voor zijn fout moet boeten?

Er zouden nog veel meer voorbeelden gegeven kunnen worden. Hebt u ooit iemand ontmoet die weigerde toe te geven dat hij het bij het verkeerde eind had, zelfs wanneer de feiten voor ieder ander volkomen duidelijk waren? Of kent u iemand die niet graag suggesties aanvaardt, die zich gekwetst of beledigd voelt wanneer hij een suggestie doet die niet door anderen wordt aanvaard of die koppig en onwrikbaar is in zijn mening? Kent u iemand die erg trots is op zijn vooraanstaande positie of hogere opleiding, of die zich, in tegenstelling hiermee, schaamt omdat hij zo’n opleiding niet heeft ontvangen? Al deze eigenschappen kunnen manifestaties zijn van het feit dat men zich om zijn „gezicht” of persoonlijke eer bekommert.

Hoe dient een christen deze hele kwestie van „zijn gezicht bewaren” te bezien?

Uw gezicht bewaren — Wat is de evenwichtige kijk hierop?

DE BIJBEL geeft te kennen dat het verlangen van mensen om hun gezicht te bewaren, ongeveer zo oud is als de mensheid bestaat. Ja, na de allereerste menselijke zonde deden de zondaars een poging hun gezicht te bewaren.

U zult wellicht op de hoogte zijn van de manier waarop Adam en Eva, onze eerste ouders, tegen God zondigden door van de verboden vrucht te eten. Uiteindelijk moesten zij rekenschap afleggen voor hun misdaad. Hun reacties waren interessant. Toen Adam werd gedwongen zijn zonde te bekennen, probeerde hij Eva, en zelfs Jehovah God zelf, de schuld te geven. Hij zei: „De vrouw die gij hebt gegeven om bij mij te zijn, zij heeft mij van de vrucht van de boom gegeven en toen heb ik ervan gegeten.” Ook Eva probeerde de schuld van zich af te schuiven. Zij zei: „De slang — die heeft mij bedrogen en toen heb ik gegeten.” — Gen. 3:8-13.

Bent u er ooit toe verleid u op een overeenkomstige wijze te gedragen? Hebt u, toen u iets werd voorgehouden wat u verkeerd had gedaan, geprobeerd anderen de schuld te geven? Sommige mensen zullen er alles voor over hebben als zij maar niet openlijk hoeven te zeggen: „Het spijt me. Ik heb verkeerd gehandeld.” Hun poging hun gezicht te bewaren, verandert echter niets aan de feiten. Adam en Eva werden ondanks hun excuses voor hun zonden gestraft. — Gen. 3:16-19.

Ook het echtpaar Ananías en Saffíra maakte zich er overmatig zorgen over hun