lag, dan nog zou de precieze ligging niet aangeduid kunnen worden. . . . De berg waarnaar in Mt 5:¹​ 8:¹, Lk 6:¹² wordt verwezen, wordt niet met name genoemd en kan niet geïdentificeerd worden. Wij mogen echter veronderstellen dat de Rede in de streek ten westen van het meer, niet ver van de dichtbevolkte oever, werd uitgesproken.”

JEZUS’ ONDERWIJSMETHODE

Hebt u ooit opgemerkt hoe de onderwijsmethode die in de Bergrede wordt aangetroffen, verschilt van de wijze waarop wereldse intellectuelen onderricht geven? Hetzelfde verwijswerk door Hastings zegt over Jezus’ onderwijsmethode:

„Toen hij de scharen in hun synagogen, op de openbare wegen, langs de zeekust en op de heuvelhellingen van Galiléa onderwees, zette Hij Zijn religieuze waarheden en ethische beginselen in concrete populaire bewoordingen uiteen, waarbij Hij Zijn ideaal met betrekking tot het leven op veel eenvoudige manieren tegenover de conventionele opvattingen en praktijken stelde en Zijn leer met voorbeelden gebaseerd op de gewone werkzaamheden, ervaringen en omgeving van Zijn toehoorders toelichtte. Geheel vrij van de scholastiek en het intellectualisme . . . onderwees Hij deze onderwerpen niet op de manier van de vroegere of hedendaagse scholen. Hij bracht zijn ideeën op zulk een wijze onder woorden dat Zijn kennis universeel werd. Hij sprak met een eenvoud, inzicht en gloed die alle serieuze luisteraars aansprak.”

Hoe goed bent u met de waarheden die in de Bergrede zijn vervat, bekend? Misschien kent u enkele van de erin opgetekende stelregels, zoals het Modelgebed of „Onze Vader”, en de verklaring die als de „gulden regel” bekend is komen te staan, waarin Jezus zei: „Alle dingen . . . die gij wilt dat de mensen voor u doen, moet ook gij insgelijks voor hen doen” (Matth. 6:9-13; 7:12). Maar wat valt er over de rest van Jezus’ redevoering te zeggen? Zou u deze graag uitvoeriger willen beschouwen?

In de komende uitgaven van De Wachttoren zal een serie artikelen verschijnen waarin de gehele Bergrede wordt behandeld. Waarom zou u zich er niet op voorbereiden volledig voordeel van dit materiaal te trekken door de gehele redevoering nu, of zodra dit u gelegen komt, zorgvuldig te lezen? Lees dit schriftgedeelte aandachtig. Denk na over wat Jezus heeft gezegd. U zult hier ongetwijfeld intens van genieten.

Vragen van lezers

● Mijn man slaat mij soms. Dien ik daarom mijn huwelijk te laten ontbinden of van hem te scheiden?

Vanzelfsprekend is het zowel van de man als van de vrouw verkeerd de andere huwelijkspartner te mishandelen; Gods Woord veroordeelt dit. De bijbel spoort huwelijkspartners er echter ook toe aan bij elkaar te blijven. Of uw huiselijke omstandigheden zo uitermate slecht zijn dat een echtscheiding noodzakelijk is, is iets wat alleen uzelf moet beslissen.

Jehovah heeft het huwelijk ingesteld als een middel tot voortplanting en bron van vreugdevolle omgang (Gen. 2:18-24). Toen het eerste echtpaar de leiding van hun Schepper verwierp en hun eigen weg verkoos te gaan, deden twist en verdriet hun intrede in het huwelijk. God, die voorzag dat er in vele huwelijken van de zijde van onvolmaakte vrouwen weerstand zou worden geboden tegen het gezag van onvolmaakte mannen en dat onvolmaakte mannen misbruik zouden maken van hun positie als hoofd, zei tot de vrouw: „Uw sterke begeerte zal naar uw man uitgaan, en hij zal over u heersen” (Gen. 3:16). Het is droevig maar waar dat dit heersen vaak met wreedheid en gewelddadigheid gepaard is gegaan.

Wegens het herhaaldelijk voorkomen van gewelddadige wreedheid in het huwelijk hebben autoriteiten wetten met betrekking tot het probleem opgesteld. Voordat in Nederland in 1971 het nieuwe burgerlijk wetboek van kracht werd, waarin echtscheiding reeds op grond van „duurzame ontwrichting” mogelijk is, werd in het oude burgerlijk wetboek lichamelijke mishandeling als speciale grond voor echtscheiding genoemd. In artikel 264, punt 4, wordt de volgende omschrijving gegeven: „Zware verwondingen of zoodanige mishandelingen door den eenen echtgenoot jegens den anderen gepleegd, waardoor