Kaïn en zijn vrouw

Waar heeft hij haar vandaan gehaald? Kwam zij uit een ander mensenras? Wanneer trouwden zij? Was hun verhouding bloedschennig?

ALLE bijbellezers zijn bekend met het feit dat Kaïn de eerste man was die op aarde werd geboren. Hij was de eerstgeboren zoon van Adam en Eva, die rechtstreeks door God waren geschapen. — Gen. 4:1.

Het bijbelverslag vermeldt de schepping van Adam en Eva, en hun zonde (Gen. 2:7, 21, 22; 3:1-6). Het beschrijft Gods doodvonnis over hen en hoe zij uit de tuin van Eden werden verdreven (Gen. 3:14-19). God zei echter tot Eva dat zij kinderen zou voortbrengen. — Gen. 3:16.

Abel was de tweede zoon die geboren werd (Gen. 4:2). De Schrift is heel beknopt en gecomprimeerd in dit vroege verslag, maar verschaft alles wat wij moeten weten. Ons wordt verteld dat de twee jongens opgroeiden en elk hun eigen beroep of bezigheid gingen uitoefenen. Kaïn koos het oudste van alle beroepen — het boerenbedrijf — terwijl Abel schaapherder werd. Hierin ligt het verstrijken van een behoorlijk aantal jaren opgesloten.

Het verslag onthult dan ook: „Nu geschiedde het na verloop van enige tijd” dat de beide mannen God offers brachten om zijn gunst te winnen (Gen. 4:3, 4). Wij merken ook op dat toen Seth, de derde met name genoemde zoon, werd geboren, zijn moeder Eva hem als plaatsvervanger van Abel beschouwde (Gen. 4:25). Adam was ten tijde van Seths geboorte 130 jaar oud.

Dit geeft te kennen dat Adam tegen die tijd heel goed nog een aantal andere kinderen, met inbegrip van dochters, gehad kan hebben. Dat de bijbel over de namen van Adams dochters zwijgt, biedt geen enkele moeilijkheid, aangezien de geboorte van dochters zelden werd vermeld en ze slechts nu en dan in geslachtsregisters worden genoemd. Maar de bijbel vertelt ons in het korte overzicht van Adams leven wel dat „hij de vader [werd] van zonen en dochters”. — Gen. 5:4, 5.

Er bestonden geen andere mensenrassen — geen geslacht van mensen dat uit een vroeger tijdstip dateerde dan de mens of dat een afzonderlijke oorsprong had, zoals sommigen hebben verondersteld in een poging een antwoord te vinden op de vraag omtrent de oorsprong van Kaïns vrouw. De verklaring van Adam en de naam Eva zelf sluiten dit uit, want de bijbel zegt: „Hierna [nadat God het oordeel had uitgesproken] noemde Adam de naam van zijn vrouw Eva [hetgeen „levende” betekent], omdat zij de moeder moest worden van een ieder die leeft.” — Gen. 3:20.

De onvermijdelijke gevolgtrekking is dus dat Kaïn met een van zijn zusters huwde.

DE GEHELE MENSHEID UIT ÉÉN BRON

Bijbelonderzoekers erkennen dat de verklaring van de bijbel, in Handelingen 17:26, dat „[God] uit één mens elke natie van mensen [heeft] gemaakt om op de gehele oppervlakte der aarde te wonen”, door de feiten wordt gestaafd. In John Peter Lange’s Commentary on the Holy Scriptures,a een werk dat in een analytische en verklarende bespreking van de bijbel de argumenten van een groot aantal geleerden beschouwt, wordt op bladzijde 191 gezegd:

„Dat de Schrift noch iets weet noch iets wil weten van pre-Adamieten . . . noch van verschillende primitieve inheemse rassen, blijkt niet alleen uit Genesis i. en ii., maar ook uit de consequente onderstelling en bewering van de hele Heilige Schrift; bijvoorbeeld, Matt. xix.4; Hand. xvii.26; 1 Kor. xv.47. . . . De oorspronkelijke eenheid van het mensenras stemt overeen met het leerstuk van de eenheid van de val van de mens in Adam, en de eenheid van de verlossing in Christus. . . . De grootste biologen hebben zich meestal tegen de oorspronkelijkheid van verschillende mensenrassen uitgesproken . . . gezien de aangevoerde vruchtbaarheid van seksuele combinaties tussen de verschillende rassen, wordt het bewijs van deze vruchtbaarheid terecht een van de krachtigste bewijzen van eenheid genoemd. . . . De oorspronkelijke theorie [dat levende dingen (in dit geval mensen) gevormd werden of ontstonden op de plaatsen waar ze werden aangetroffen] [kan] niet het feit ontkennen dat de oorsprong van de verschillende mensentypen terugwijst naar een gemeenschappelijk tehuis in Azië.”

Deze verklaring over de eenheid van het mensenras (dat allen één ras, één geschapen soort en geen „inheemse” stammen of natiën zijn in de zin dat ze afzonderlijk werden geschapen of een verschillende oorsprong hadden) klopt met de verklaringen van de bijbel: „Door bemiddeling van één mens [is] de zonde de wereld . . . binnengekomen”, en, „evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in de Christus allen levend gemaakt worden”. De Schepper heeft er echter voor gezorgd dat door middel van talloze genetische combinaties, in de mensheid de aantrekkelijkste en interessantste variaties werden verschaft. — Rom. 5:12; 1 Kor. 15:22.

Omdat Adam de vader van de gehele mensheid was, kan Christus de „laatste Adam” worden genoemd, want hij was een volmaakt mens op aarde en kan nu de vader worden van alle nakomelingen van Adam die geloof in zijn offer oefenen (1 Kor. 15:45). Als mannen en vrouwen een aantal verschillende oorspronkelijke vaders hadden gehad, zou de dood van de ene mens, Jezus Christus, niet voldoende koopkracht bezitten. — Deut. 19:21; Matth. 20:28.

Sommige bijbellezers, vooral van vertalingen die verouderd Nederlands bezigen, hebben gedacht dat Kaïn zijn vrouw in het land Nod (vluchtelingschap) kreeg. De Statenvertaling luidt in Genesis 4:16, 17: „En Kaïn ging uit van het aangezicht des HEREN; en hij woonde in het land Nod, ten oosten van Eden. En Kaïn bekende zijn huisvrouw, en zij werd bevrucht en baarde Henoch.”

De gedachte die men uit deze tekst zou kunnen halen, is dat Kaïn naar het land Nod (hetgeen „Vluchtelingschap” betekent) ging en daar voor het eerst zijn vrouw „bekende” of „bespeurde”, zodat hij haar daar pas leerde kennen. Maar Kaïn nam zijn vrouw in werkelijkheid mee, want de bijbelse uitdrukking „bekennen’, betekent seksuele gemeenschap hebben. Daarom luiden moderne vertalingen dan ook: „Daarop ging Kaïn weg van het aangezicht van Jehovah en vestigde zich in het land der Vluchtelingschap, ten oosten van Eden. Naderhand had Kaïn gemeenschap met zijn vrouw en zij werd zwanger en baarde Henoch,’ (Nieuwe-Wereldvertaling). Ook de Leidse Vertaling, de Nieuwe Vertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap en de katholieke Willibrordvertaling gebruiken hier de uitdrukking: „Kaïn had [hield] gemeenschap met zijn vrouw.”

WAS KAÏNS HUWELIJK „BLOEDSCHANDE”?

Moedigde God datgene aan wat thans „bloedschande” wordt genoemd door de dingen zo te regelen dat de eerste kinderen van Adam met elkaar zouden trouwen — broers met zusters? Neen. Want in Adams oorspronkelijke volmaakte staat zouden zijn kinderen in volmaaktheid geboren zijn (Deut. 32:4). Er zouden geen familiezwakheden hebben bestaan die door het huwelijk van nauwe verwanten doorgegeven en geaccentueerd zouden worden, zoals thans het geval is, nu het zondige mensengeslacht bijzonder ontaard is en er vele erfelijkheidsfouten bestaan. Zelfs nadat Adam had gezondigd, leefden zijn nakomelingen in de dagen voor de Vloed wel 969 jaar. — Gen. 5:27.

Het duurde daarom lang voordat erfelijkheidsfouten zo talrijk en zo in een geslachtslijn gegroepeerd waren dat het voor het nageslacht gevaarlijk werd om met nauwe verwanten te trouwen. Zelfs Abraham, die zo’n 2000 jaar na de schepping van Adam leefde, huwde zijn halfzuster (Gen. 20:12). Pas toen God de Mozaïsche wet gaf (ongeveer 500 jaar later), verbood Hij huwelijksverbintenissen tussen nauwe verwanten onder het volk Israël. — Lev. 18:6-18.

Het is een wonderbaarlijke regeling van God dat hij de mensheid als één ras, met één oorsprong heeft gemaakt. Allen kunnen dezelfde voordelen van het zoenoffer van Jezus Christus trekken (1 Tim. 2:5, 6). Allen kunnen door bemiddeling van deze ene Middelaar als hun „Eeuwige Vader” tot God naderen en kunnen dezelfde verwantschap als „kinderen Gods” krijgen (Jes. 9:6; Rom. 8:21). Onder Christus’ heerschappij zal de mensheid weer één zijn (Ef. 1:9, 10). Alle nationale, etnische, politieke en sociale barrières of grenzen zullen voor altijd weggevaagd worden, waardoor het voornemen wordt volvoerd dat God vanaf het allereerste begin had. — 1 Kor. 15:24, 28.

[Voetnoten]