Zal aan de behoeften van de armen ooit worden voldaan?

ARMOEDE is niet nieuw voor de wereld. Bijna 3500 jaar geleden werd tot de Israëlieten gezegd: „Aan armen zal het nooit ontbreken in het midden van het land” (Deut. 15:11). Eeuwen later, toen Jezus een daad van edelmoedigheid aanvaardde, erkende hij ditzelfde harde feit, zeggende: „De armen hebt gij . . . altijd bij u, maar mij zult gij niet altijd hebben.” — Matth. 26:11.

Het is triest dat in dit huidige onvolmaakte samenstel van dingen miljoenen mannen, vrouwen en kinderen in armoede blijven leven. Misschien behoort u zelf tot die miljoenen.

Bemerkt u dat het een probleem is een vaste betrekking te houden? Maakt u zich er zorgen over hoe u aan voldoende voedsel voor uw gezin moet komen? Beangstigt het u dat gebrek aan de noodzakelijke levensbenodigdheden u en uw gezin van een goede gezondheid berooft? Hebt u het gevoel dat uw huidige woonsituatie hopeloos is en dat u geen middelen hebt om uit een deprimerende omgeving weg te komen? Hebt u zich ooit afgevraagd: Waarom moet het zo zijn? Zal aan de behoeften van de armen ooit worden voldaan?

Ook al rekent u uzelf niet tot de armen op aarde, toch zult u beslist wel arme mensen kennen. Zelfs in welvarende natiën bestaat armoede. Over de Verenigde Staten merkte senator Hubert H. Humphrey in zijn boek War on Poverty op dat ’één op de vijf Amerikanen in een noodlijdende, beschamende, ellendige en vernederende toestand leeft’. Voelt u deernis voor deze mensen?

Veel arme mensen overal op aarde koesteren de hoop dat menselijke regeringen op de een of andere manier in staat zullen zijn hen te helpen. Zij geven echter grif toe dat zij maar al te vaak teleurgesteld zijn geworden.

Neem bijvoorbeeld eens wat er in Colombia, in Zuid-Amerika, is gebeurd. Toen in 1962 Guillermo León Valencia zich kandidaat had gesteld voor het presidentschap, citeerde hij vaak een regel uit de gedichten van zijn vader: „Een volle beker voor iedereen.” Hij beloofde dat zijn regering „de regering van de armen” zou zijn. Werd ze dat echter? Zijn strenge economische maatregelen benadeelden juist degenen die hij beweerde te zullen begunstigen. Van eind 1962 tot begin 1964 namen de kosten voor levensonderhoud met 50 percent toe! De regering Valencia werd voor de gewone man al gauw „de regering van de arme rijken” genoemd.

Door herhaalde teleurstellingen wenden velen zich tot het communisme of marxisme in de hoop dat hun toestand misschien beter wordt. Evenals landen die door andere menselijke regeringsvormen worden bestuurd, blijken communistische landen echter niet in staat te zijn veel van de grote levensproblemen op te lossen. Is het niet zo dat ze geplaagd worden door ontwrichte politieke toestanden, verdeeldheid brengende nationalistische facties, het uiteenvallen van het gezin en morele ineenstorting, met inbegrip van het probleem van het alcoholisme? Hun onderdanen hebben bovendien een aanzienlijke mate van vrijheid verloren.

De onloochenbare waarheid is dat geen enkele menselijke regering ooit in staat is geweest de gekwelde aardbewoners volledige verlichting te schenken. Betekent dit dat het lot van arme mensen hopeloos is en dat armoede nooit zal ophouden? Volstrekt niet. Er is Iemand die hoger is dan de mens, die zowel bereid als in staat is armoede teniet te doen. Dit is de Schepper van de mens, Jehovah God. De bijbel zegt van hem: „Gij opent uw hand en verzadigt de begeerte van al wat leeft.” — Ps. 145:16.

Hoe zal Jehovah God echter aan de behoeften van de armen voldoen? Wij nodigen u uit het volgende artikel te lezen.