Onderwijst u uw kinderen?

„Deze woorden, die ik u heden gebied, . . . moet [gij] uw zoon inscherpen.” — Deut. 6:6, 7.

1. Waarom is het zo belangrijk dat ouders hun kinderen onderwijzen?

HEBT u er oprechte belangstelling voor uw kinderen tot eerlijke, rechtschapen personen te zien opgroeien die God en hun medemensen liefhebben? Dit is ongetwijfeld een van uw vurigste verlangens. Maar beseft u dat of dit verlangen al dan niet wordt verwezenlijkt, voornamelijk afhangt van de wijze waarop u hen onderwijst? Dit is beslist waar. En dit is vooral waar nu er op jonge mensen zoveel druk wordt uitgeoefend zich tot seksuele immoraliteit, drugmisbruik en andere vormen van misdadigheid te wenden. Daarom behoort het geven van onderwijs aan uw kinderen tot de belangrijkste activiteiten die u, ouders, in het leven kunt verrichten. Beschouwt u het als zo iets belangrijks? Weet u wat er in gezinnen waar ouders in gebreke zijn gebleven geregeld en vrij met hun kinderen van gedachten te wisselen, kan gebeuren en ook werkelijk gebeurt?

2, 3. Welke werkelijk gebeurde ervaring illustreert wat er kan gebeuren wanneer er geestelijke kortsluiting ontstaat in het contact tussen ouders en hun kind?

² Onlangs maakte een populair tijdschrift melding van een gezin op Long Island, in de Amerikaanse staat New York, waarin geestelijke kortsluiting was ontstaan. De jongen kreeg humeurige buien en hij werd zwijgzaam en vechtlustig. Ten slotte begon hij drugs te gebruiken. De ouders kwamen dit te weten maar waren niet in staat de kwestie echt met hem te bespreken. In plaats daarvan waren er alleen maar hevige woordentwisten, en de jongen trok zich niets aan van het feit dat zijn ouders hem verboden drugs te gebruiken. In veel andere gezinnen in de vriendenkring van de ouders waren de kinderen eveneens druggebruikers. Een officier van justitie van een arrondissementsrechtbank schatte zelfs dat driekwart van de jongeren in die streek met marihuana en andere drugs had geëxperimenteerd!

³ In dit speciale gezin verergerden de toestanden dermate dat de vader tegen zijn zoon begon te schreeuwen en de zoon terugschreeuwde en zijn ouders zelfs bedreigde. Ten slotte, op zondagmiddag 27 februari 1972, kwam de jongen, toen hij onder invloed van drugs was, met een vleesmes op zijn vader af. De vader trok het pistool dat hij ter bescherming bij zich droeg en vuurde op het hart van zijn zoon. Toen hem later werd gevraagd waarom hij zo had geschoten dat het schot dodelijk was, zei hij: „Het enige waaraan ik op dat moment kon denken was dat de jongen, als ik hem alleen maar verwondde, terug zou komen om Carol [zijn moeder] en mij te vermoorden. Daar had hij al zo vaak mee gedreigd.” Hoe tragisch! — Life, 5 mei 1972.

4. (a) Wanneer dient men ermee te beginnen zijn kinderen te onderwijzen, zoals in 2 Timótheüs 3:14, 15 te kennen wordt gegeven? (b) Hoe kan men ervoor zorgen dat de communicatie tussen ouders en kinderen niet verbroken wordt naarmate de kinderen ouder worden?

⁴ Het is duidelijk dat het voor ouders van het allergrootste belang is er liefdevolle belangstelling voor te hebben hun kinderen te onderwijzen en er altijd voor te zorgen dat de vrije en onbelemmerde communicatie tussen hen en hun kinderen niet wordt verbroken. De bijbel toont aan dat zij hier reeds mee moeten beginnen als de kinderen nog heel jong zijn, ja, van kindsbeen af (2 Tim. 3:14, 15). Vervolgens moeten de krachtsinspanningen vanaf de prille kindsheid en helemaal door de tienerjaren heen, dag in dag uit, jaar in jaar uit, worden voortgezet. Men kan zich in dit onderwijsprogramma geen onderbreking veroorloven. Willen kinderen de leiding ontvangen die zij zo hard nodig hebben, dan moeten de ouders er voortdurend aan werken een verhouding in stand te houden waardoor hun kinderen ertoe aangespoord zullen worden vrijelijk met hen te spreken en hun vertrouwen in hen te stellen.

GODDELIJKE LEIDING DIE KINDEREN NODIG HEBBEN

5, 6. (a) Waarom hebben de pogingen van sommige ouders die er moeite voor doen hun kinderen een goede opvoeding te geven, op tragische wijze gefaald? (b) Welke waardevolle instructies heeft God zijn volk Israël gegeven over de opvoeding van kinderen?

⁵ Zelfs de pogingen van sommige ouders die er werkelijk moeite voor doen hun kinderen op juiste wijze groot te brengen, hebben echter op tragische wijze gefaald, zoals blijkt uit het geval van het bovengenoemde gezin. De vader probeerde zijn zoon bijvoorbeeld te helpen door voor hem boeken uit de bibliotheek te halen over dieren en de zorg ervoor, iets waarvoor zijn zoon belangstelling had. En beide ouders moedigden de jongen aan zich voor sport te interesseren. Maar ondanks hun krachtsinspanningen ontbrak er blijkbaar iets, zoals in zoveel gezinnen in deze tijd. En wat is het dat ontbreekt? De ouders blijven in gebreke nauwlettend acht te slaan op GODS instructies over de opvoeding van kinderen. Lang geleden heeft Jehovah God zijn volk Israël raad gegeven over de wijze waarop zij hun kinderen dienden op te voeden. En gelukkig is deze leiding in zijn Woord de bijbel bewaard gebleven, zodat ouders er in deze tijd voordeel uit kunnen trekken.

⁶ Jehovah God gebruikte zijn woordvoerder Mozes om de volgende instructies aan zijn volk te geven: „Dit nu zijn het gebod, de voorschriften en de rechterlijke beslissingen die Jehovah, uw God, geboden heeft u te leren . . . Luister, o Israël: Jehovah, onze God, is één Jehovah. En gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw hart en geheel uw ziel en geheel uw levenskracht. En deze woorden, die ik u heden gebied, moeten op uw hart blijken te zijn; en gij moet ze uw zoon inscherpen en erover spreken wanneer gij in uw huis zit en wanneer gij op de weg gaat en wanneer gij neerligt en wanneer gij opstaat. En gij moet ze als een teken op uw hand binden, en ze moeten tot een voorhoofdsband tussen uw ogen dienen; en gij moet ze op de deurposten van uw huis en op uw poorten schrijven.” — Deut. 6:1, 4-9.

7. (a) Welk eerste noodzakelijke punt wordt in deze instructies van God opgemerkt wil men kinderen op succesvolle wijze opvoeden? (b) Waarom is het belangrijk tijd met kinderen door te brengen, ook al betekent dit dat men wijzigingen in zijn schema moet aanbrengen?

⁷ Laten wij, in plaats van snel over deze goddelijke raad heen te lezen, deze eens zorgvuldig beschouwen. Wat wordt ouders hierin op het hart gedrukt? Wordt hier niet in de eerste plaats aangetoond hoe belangrijk het is dat ouders samen met hun kinderen tijd doorbrengen? Merk op dat er wordt gezegd dat ouder en kind samenzijn als zij ’in huis zitten, als zij op de weg gaan, als zij neerliggen en als zij opstaan’. Er kan bijna niet genoeg nadruk worden gelegd op de noodzaak tijd met uw kinderen door te brengen. Dit komt doordat kinderen wier ouders weinig tijd voor hen hebben, vaak betrokken raken bij kwaaddoen. Het is waar dat er voor het treffen van regelingen om tijd met uw kinderen door te brengen, wellicht plannen gemaakt moeten worden, terwijl het misschien zelfs wel betekent dat u bepaalde persoonlijke genoegens en andere activiteiten moet opgeven. Maar de beloning uw kinderen tot ordelievende, respectvolle mannen en vrouwen te zien opgroeien, is de moeite beslist dubbel en dwars waard.

8. (a) Wat moeten ouders, zoals God aantoont, nog meer doen en wordt dit door oudere personen thans over het algemeen naarstig gedaan? (b) Wat zou men kunnen doen als men het werkelijk druk heeft als kinderen willen praten?

⁸ Alleen maar tijd met uw kinderen doorbrengen, is echter niet alles wat nodig is. Merk op dat Gods instructie ook vermeldt dat ouders met hun kinderen moeten „spreken”. Ouders dienen nooit te onderschatten hoe belangrijk het is met hun kinderen te praten. En vergeet niet dat een belangrijk onderdeel van een over-en-weer gesprek is te luisteren. „De fundamentele klacht van jonge Amerikanen”, zo merkte een welbekende schrijver op, is „dat zij niet met volwassenen kunnen praten. . . . Hun pogingen om met ons van gedachten te wisselen, worden onveranderlijk en volledig de kop ingedrukt.” Ongelukkig genoeg is dit maar al te vaak waar. Ouders schepen hun vragende kind maar al te vaak af met een grauw: „Ga toch weg; zie je dan niet dat ik het druk heb?” Laat dit nooit in uw huis voorkomen! Als het waar is dat u het werkelijk druk hebt, waarom zegt u dan niet tegen uw kind dat u de kwestie later met hem zult bespreken, terwijl u dit dan ook inderdaad doet? Op deze manier zal uw kind beseffen dat u zich werkelijk voor hem interesseert en zal hij sneller vertrouwen in u stellen. Sla dus acht op de goddelijke raad van de bijbel! Spreek met uw kinderen en doe dit op een geregelde basis, zoals God zegt: „Wanneer gij in uw huis zit en wanneer gij op de weg gaat en wanneer gij neerligt en wanneer gij opstaat.”

„DEZE WOORDEN” DIE U MOET ONDERWIJZEN

9. (a) Welke vragen worden er opgeworpen met betrekking tot „deze woorden” die, zoals God gebiedt, aan kinderen onderwezen dienen te worden? (b) Wat voor soort van onderricht, hoewel belangrijk, is onvoldoende gebleken?

⁹ Maar tijd doorbrengen met uw kinderen en met hen spreken, is nog niet genoeg. Wanneer u Gods instructies opnieuw beschouwt, zult u opmerken dat hij uitlegt wat ouders met hun kinderen dienen te bespreken. Hij zegt: „Deze woorden . . . moet [gij] uw zoon inscherpen en erover spreken.” Wat zijn „deze woorden”? Hebben ze met algemeen onderricht te maken, zodat u uw kinderen leert waardering te hebben voor mooie muziek, goede lectuur, de wonderen van het leven en andere wonderbare dingen om ons heen? Houden ze verband met goede manieren en juiste gewoonten, zoals dat men netjes, ordelijk, punctueel, enzovoort, moet zijn? Dit zijn beslist heel goede dingen om aan kinderen te onderwijzen. Maar is het niet waar dat veel ouders die zulke dingen aan hun kinderen hebben onderwezen, met een schok tot de ontdekking kwamen dat hun kinderen betrokken zijn geraakt bij het illegale gebruik van drugs, of andere misdadige activiteiten of dat hun dochters zwanger zijn geworden als gevolg van onwettige geslachtsbetrekkingen? Het is duidelijk dat ouders hun kinderen nog iets waardevollers moeten onderwijzen.

10. (a) Wat zijn „deze woorden”, die ouders aan hun kinderen dienen te onderwijzen, in de eerste plaats? (b) Wat betekent het woord „inscherpen”, en wat draagt God ouders dus in feite op?

¹⁰ Een nauwkeuriger onderzoek van Gods instructies brengt aan het licht dat God over het mededelen van geestelijke zaken aan kinderen spreekt. „Jehovah, onze God, is één Jehovah” wordt aan ouders gezegd. „En gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw hart en geheel uw ziel en geheel uw levenskracht. En deze woorden . . . moet [gij] uw zoon inscherpen.” Ja, wat ouders hun kinderen in de eerste plaats moeten onderwijzen, houdt verband met Jehovah God — dat hij de ene en enige Schepper en Levengever is — en dat hij onze van ganser harte geschonken liefde en toewijding waard is. En merk op dat God niet zegt dat deze kwesties alleen maar aan kinderen vertèld moeten worden, maar dat hij zegt: „Gij moet ze uw zoon inscherpen.” Volgens Van Dale’s Groot Woordenboek der Nederlandse taal betekent inscherpen „sterk in het gemoed prenten, nadrukkelijk aanbevelen, met klem voorhouden”, hetgeen volgens Webster’s Third New International Dictionary „door middel van veelvuldige herhalingen of vermaningen” dient te geschieden.a God moedigt ouders hier in werkelijkheid aan een systematisch programma van bijbelonderricht in te stellen dat ten doel heeft geestelijke zaken in het gemoed of de geest van hun kinderen te prenten.

11. Welke andere dingen zijn bij „deze woorden” die ouders hun kinderen dienen in te scherpen, inbegrepen, en hoe weten wij dit?

¹¹ „Deze woorden” die kinderen ingescherpt moeten worden, omvatten echter ook Gods morele maatstaven of vereisten. Dit wordt te kennen gegeven door de context waarin deze instructies aan de natie Israël worden aangetroffen. De profeet Mozes had zo juist de voornaamste geboden van Gods wet aan Israël herhaald, namelijk dat zij geen vals getuigenis mochten afleggen, niet mochten stelen, niet mochten moorden, geen overspel mochten plegen, enzovoort (Deut. 5:6-21). En aangezien Mozes kort daarna vervolgde met te zeggen: „En deze woorden . . . moet [gij] uw zoon inscherpen”, is het duidelijk dat ouders op het hart werd gedrukt dat zij hun kinderen morele waarden moesten bijbrengen. Willen christelijke ouders in deze tijd een zekere, gelukkige toekomst voor hun kinderen waarborgen, dan dienen zij hun net zulk onderricht te verschaffen. — Matth. 22:37-40; 1 Kor. 6:9, 10; Openb. 21:8.

12, 13. (a) Wie zijn voornamelijk voor het onderwijzen van kinderen verantwoordelijk? (b) Wat betekent het kinderen in de „gezaghebbende raad van Jehovah” groot te brengen?

¹² Dat zowel de vader als de moeder het voorrecht en de verantwoordelijkheid hebben dit onderricht te geven, blijkt uit het bijbelse gebod aan kinderen: „Bewaar, o mijn zoon, het gebod van uw vader, en verlaat de wet van uw moeder niet” (Spr. 6:20). Gods Woord geeft echter te kennen wie de belangrijkste verantwoordelijkheid voor het onderwijzen van de kinderen heeft door te zeggen: „Gij, vaders, irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen” (Ef. 6:4). Ja, de verantwoordelijkheid voor het geven van onderricht aan kinderen is voornamelijk aan christelijke vaders toevertrouwd.

¹³ Wat wil het echter voor vaders zeggen hun kinderen in de „gezaghebbende raad van Jehovah” groot te brengen? De grondgedachte van „gezaghebbende raad” in het Grieks is „op het hart drukken”, „vermanen”, „waarschuwen” of „geest [gedachten] inprenten”. En christelijke vaders worden er hier dus in werkelijkheid toe aangespoord de geest van Jehovah God in hun kinderen te prenten. En wat een bescherming zal dit voor hun kinderen zijn! Want als hun Gods gedachten en zijn denkwijze zijn ingescherpt, zal dit een wonderbaarlijke bescherming tegen kwaaddoen vormen.

UW KINDEREN GODS GEDACHTEN INPRENTEN

14. Wat dient men, behalve kinderen alleen maar te vertellen wat Gods wetten zijn, gewoonlijk nog meer te doen om hun Gods gedachten in te prenten?

¹⁴ Het is echter inderdaad niet gemakkelijk kinderen in de gezaghebbende raad van Jehovah groot te brengen. Hun alleen maar te vertellen hoe God over bepaalde dingen denkt, is vaak niet voldoende om hen ertoe te brengen te aanvaarden wat God zegt. Daarom zou een ouder zijn zoon of dochter uit de bijbel kunnen voorlezen hoe Gods wetten luiden waarin hoererij wordt verboden, en hij zou dit herhaaldelijk kunnen doen (Gal. 5:19, 21; Ef. 5:5). Door zulk een herhaling worden kinderen ervan doordrongen wat Gods wet inhoudt. Maar wil men hun Gods gedachten inprenten, dan is hier meer voor nodig. Kinderen moeten geholpen worden over de waarde van Gods wet te redeneren, zodat zij ervan overtuigd raken dat deze werkelijk juist en goed is en hun tot voordeel strekt. Wanneer u met hen over de juistheid van de Schrift redeneert, zullen zij zich volledig aan Gods zienswijze onderwerpen. Dan pas kan er in feite worden gezegd dat u hun Gods gedachten hebt ingeprent.

15. (a) Wat dient een ouder feitelijk te weten om zijn kinderen Gods gedachten te kunnen inprenten, en hoe kan hij dit te weten komen? (b) Hoe zou een ouder er op verstandige wijze op kunnen reageren als zijn kind onjuiste zienswijzen tot uitdrukking brengt?

¹⁵ Aangezien u ervan overtuigd bent dat u er moeite voor dient te doen uw kind Gods gedachten in te prenten, kunt u een belangrijke voorafgaande stap doen door te weten te komen wat er in de geest van uw kind leeft. Door passende vragen zullen vaak zijn ware gevoelens aan het licht komen. Wanneer u bijvoorbeeld met hem spreekt over Gods wet waarin hoererij wordt verboden, zou u kunnen vragen: „Denk je dat wij er voordeel van trekken wanneer wij gehoorzaam zijn aan deze wet van God, of berooft ze ons van geluk?” Of u zou kunnen vragen: „Wat voor verschil maakt het of wij wel of niet overeenkomstig Gods wet leven?” Nodig uw kind, na zulk een vraag gesteld te hebben, uit zich te uiten. Als u hem een uitbrander geeft of ernstig kritiseert wanneer de door hem geuite zienswijzen onjuist zijn, zou dit elke verdere communicatie kunnen verstikken. Waarom zou u hem er niet veeleer voor bedanken dat hij zijn gedachten zo eerlijk heeft geuit, terwijl u hem aanmoedigt zich altijd vrijelijk tegenover u uit te spreken? U hebt heel veel bereikt als uw kind zijn werkelijke gevoelens aan u kenbaar maakt. U bent hierdoor beter in de gelegenheid met hem te praten.

16. Hoe zou een ouder zijn kind kunnen helpen waardering te hebben voor de juistheid van Gods wet waarin hoererij wordt verboden?

¹⁶ Indien u zou bemerken dat uw kind er verkeerde ideeën op na houdt, wees er dan op voorbereid deze kwestie met hem te bespreken. U zou hem bijvoorbeeld attent kunnen maken op het werkelijk wonderbare voortplantingsproces, waarin één bevruchte cel zich deelt en zich volgens een vastomlijnd plan vermenigvuldigt om een menselijke baby te worden, en vraag dan: „Geloof je niet dat Degene die dit wonderbare voortplantingsproces heeft ontworpen, het beste weet hoe mensen hun door God geschonken voortplantingsvermogen dienen te gebruiken?” (Ps. 139:13-17) Of je zou kunnen vragen: „Geloof je dat onze liefdevolle Schepper een wet zou maken om ons van de vreugde in het leven te beroven? Of geloof je dat God zijn wetten gaf om ons geluk te vergroten?” (Ps. 145:16) Zulke vragen kunnen uw kind werkelijk aan het denken zetten. Vervolgens kunt u misschien zijn aandacht vestigen op voorbeelden waaruit blijkt hoe seksuele immoraliteit tot teleurstelling, venerische ziekten en rampspoed hebben geleid (2 Sam. 13:1-33). Op deze wijze wordt het kind geholpen de redelijkheid en juistheid van Gods wet in te zien, met het gevolg dat hij ertoe komt Gods zienswijze te aanvaarden, en aldus zult u hem Gods gedachten hebben ingeprent.

17. Welke hulp kan gebed vormen om kinderen in de „gezaghebbende raad van Jehovah” groot te brengen?

¹⁷ Op dezelfde wijze zult u uw kinderen Gods gedachten willen inprenten ten aanzien van veel andere kwesties, zodat u hun bijvoorbeeld Gods wetten inscherpt waarin van ons wordt verlangd dat wij waarheidsgetrouw, vriendelijk, vredelievend, liefdevol, enzovoort, zijn. Maar als u problemen hebt met het onderwijzen van uw kinderen, wat kunt u dan doen? Manoah, de vader van Simson, bad Jehovah om leiding bij het opvoeden van zijn jongen (Recht. 13:8-14). Waarom zou u dit voorbeeld niet volgen? Het gebed tot Jehovah kan veel tot stand brengen. Eén vader legde uit dat hij, als zijn zoon humeurig werd of terneergeslagen was en weinig praatte, ’s avonds naar zijn slaapkamer ging en, na geklopt te hebben, naar binnen ging en zei: „Jongen, ik heb gemerkt dat je de afgelopen paar dagen niet helemaal jezelf was. Heb je iets op het hart, iets waarover wij kunnen praten?” Meestal ontwikkelde zich dan een gesprek en de vader stelde dan voor Jehovah’s hulp te vragen door te zeggen: „Heb je er wat op tegen als ik dat doe voor ons?” Na het gebed en als zij de kwestie uitgepraat hadden, was de zoon meestal heel erg opgelucht. Als er problemen rijzen, zal een gebed met uw kinderen, waarin u Jehovah’s leiding vraagt, een hulp blijken te zijn om hen in de „gezaghebbende raad van Jehovah” groot te brengen.

18. Wat heeft men, behalve bekwaamheid om te onderwijzen, nog meer nodig om kinderen in de „gezaghebbende raad van Jehovah” groot te brengen?

¹⁸ Er is inderdaad heel veel bij betrokken wanneer u uw kinderen Gods gedachten inprent, met inbegrip van veel tijd, krachtsinspanningen en onderwijsbekwaamheid. Toch zal niet zozeer het perfectioneren van enkele theoretische methoden, maar veeleer uw liefde voor uw kinderen, welke tot uiting komt doordat u hen met oprechtheid, overtuiging en enthousiasme onderwijst, speciaal effectief blijken te zijn wanneer u hen in de „gezaghebbende raad van Jehovah” grootbrengt (Spr. 3:1-7). Voorts zullen uw kinderen worden geholpen wanneer u hen uitlegt dat ook u verplicht bent Gods wetten te gehoorzamen en dat u dankbaar bent voor het bestaan van deze wetten, aangezien ze u geholpen hebben een gelukkiger leven te leiden. Hebt u een geregeld onderwijsprogramma voor uw kinderen, terwijl u hiermee begint als zij nog erg jong zijn, van kindsbeen af?

EEN WAARDEVOLLE HULP OM KINDEREN TE ONDERWIJZEN

19. (a) Welke hulp heeft het Wachttorengenootschap verschaft om ouders te helpen hun kinderen te onderwijzen? (b) Wat zijn enkele van de lessen die in dit hulpmiddel worden onderwezen?

¹⁹ Omdat het Wachttorengenootschap besefte hoe moeilijk het voor ouders is hun kinderen in dit goddeloze samenstel van dingen groot te brengen, heeft het er regelingen voor getroffen ouders een hulp te verschaffen bij het onderwijzen van hun kinderen. Te beginnen met de uitgave van De Wachttoren van 15 augustus 1970 werd er een serie artikelen gedrukt die speciaal „bestemd [waren] om door ouders met hun kinderen gelezen te worden”. Deze artikelen verschenen in bijna elk tijdschrift tot en met de uitgave van 1 december 1971. Toen, in de zomer van 1971, werd het boekje Naar de Grote Onderwijzer luisteren (Engels; in het Nederlands gepubliceerd in 1972) voor publikatie verkrijgbaar gesteld. Het bevat niet alleen deze Wachttoren-artikelen in herziene vorm, maar ook veel andere onderwerpen. Elk onderwerp heeft ten doel een beginsel of onderwijzing uit Gods Woord in de geest van een kind te prenten. Er zijn in totaal zesenveertig onderwerpen die zijn gebaseerd op de illustraties, onderwijzingen, wonderen en levenservaringen van de Grote Onderwijzer, Jezus Christus. Het onderwerp „Een goede naaste” prent het punt in de geest dat wij jegens iedereen vriendelijk dienen te zijn; „Eén melaatse gaf heerlijkheid aan God” toont aan dat wij niet moeten vergeten ’Dank u wel’ te zeggen; „De slaaf die niet vergevensgezind was” legt de nadruk op de belangrijkheid vergevensgezind te zijn; „Gelukkig zijn de vredelievenden” legt uit waarom wij niet bij twisten betrokken dienen te geraken; „Twee mensen die niet de waarheid spraken” leert dat wij altijd de waarheid dienen te vertellen, en er worden nog veel meer waardevolle lessen in onderwezen.

20, 21. Welke voordelen heeft men ondervonden door van dit hulpmiddel voor het geven van onderwijs gebruik te maken?

²⁰ Toen dit materiaal pas werd gepubliceerd, kwamen er tientallen brieven binnen waarin waardering voor dit hulpmiddel bij het geven van onderwijs, tot uitdrukking werd gebracht. Eén ouder schreef: „De resultaten zijn verbazingwekkend geweest. Onze dochter is niet alleen niet opstandig meer, maar zij kan gewoon het moment niet afwachten dat De Wachttoren komt, zodat zij deze artikelen kan lezen.” Een moeder legde uit: „Ik had er erg veel moeite mee mijn kinderen ertoe te krijgen de bijbel met mij te bestuderen. Zij bedachten van alles om onder de studie vandaan te komen. Zij zijn nu echter zo enthousiast dat mijn man, die een ongelovige was, de bijbel is gaan bestuderen.” Een vader schreef: „Ik vond het altijd moeilijk de waarheden van Jehovah aan mijn kinderen door te geven, omdat men dit nu eenmaal moet doen op een manier waarop een kind het kan begrijpen. Deze artikelen hebben mij geholpen op een belangwekkender en aangenamer manier met hen te spreken. Als wij klaar zijn met het lezen van een artikel zeggen de kinderen, alle vijf, ’Is het nu al afgelopen?’”

²¹ Zelfs personen die geen getuigen van Jehovah zijn, hebben dit een waardevol hulpmiddel voor het onderwijzen van kinderen gevonden. Een schoolonderwijzer die het boek Naar de Grote Onderwijzer luisteren van iemand had gekregen, zei: „Heel veel dank. Het is precies wat ik zocht. Veel van deze kinderen krijgen vrijwel geen opleiding thuis, zodat wij hun veel fundamentele dingen moeten leren, zoals niet te liegen, te stelen, enzovoort. Vandaag lees ik hun het eerste hoofdstuk voor, omdat zij moeten weten wie de Grote Onderwijzer is.” Een zevenjarig jongetje op een school in de Amerikaanse staat Indiana bood aan het boek aan zijn klas voor te lezen. Tegen maart 1972 had hij hun dertig hoofdstukken voorgelezen, en velen op die school namen toen een boek voor zichzelf.

22. Wat is het de mooiste geschenk dat ouders hun kinderen kunnen geven?

²² Gebruikt u dit waardevolle hulpmiddel om uw kinderen te onderwijzen? U hebt beslist alle hulp nodig die u maar kunt krijgen om uw kinderen de geestelijke raad en morele waarden in te scherpen die volgens Gods gebod aan kinderen onderwezen moeten worden. Veel ouders hebben bemerkt dat het boek Naar de Grote Onderwijzer luisteren precies datgene is wat zij nodig hadden om dit te doen. Blijf dus niet in gebreke het geregeld te gebruiken. U kunt uw kinderen beslist geen beter geschenk geven dan het geestelijke onderricht waardoor hun Gods gedachten worden ingeprent!

[Voetnoten]