Aantallen zijn niet genoeg
Boeddhisten . . . . . . 500.000.000
Rooms-katholieken . . . 464.000.000
Moslims . . . . . . . . 300.000.000
Hindoes . . . . . . . . 300.000.000
Protestanten . . . . . . 225.000.000
Orthodox-katholieken . . 200.000.000
Joden . . . . . . . . . 12.000.000
AANTALLEN vormen niet een gezonde basis waarop men zijn geloof kan bouwen. Indien het christendom op aantallen gefundeerd was geweest, zou het hebben gefaald, want in het donkerste uur van het christendom, namelijk toen Jezus aan de martelpaal hing, stond geen van zijn apostelen aan zijn zijde. Toch heeft het christendom gezegevierd, niet wegens zijn aantallen, maar omdat het uit God is.
Grote aantallen schenken ons licht een vals gevoel van zekerheid. Om zulk een eventuele illusie te verdrijven, zei Mozes tot de Israëlieten: „Niet, omdat gij talrijker waart dan enig ander volk, heeft de HERE Zich aan u verbonden en u uitverkoren; veeleer zijt gij het kleinste van alle volken. Maar, omdat de HERE u liefhad en den eed hield, dien Hij uw vaderen gezworen had.” Aantallen vormen bij God geen factor van betekenis. — Deut. 7:7, 8.
Iemand mét God vormt een geduchtere kracht dan een bevolkt universum zonder hem. God kan door velen of door weinigen redden. Neem bijvoorbeeld eens het geval van de richter Gideon. Hij rukte met een leger van 32.000 man uit tegen de goed toegeruste legermacht van Midian, die uit ten minste 135.000 uitgelezen soldaten bestond. God gebood Gideon zijn strijdkrachten te verminderen. Dit deed hij, zodat er slechts driehonderd man overbleven. Met dit handjevol trok hij op en bracht de vijand een verpletterende nederlaag toe. God vormde de beslissende factor. „Want de HERE kan evengoed verlossen door weinigen als door velen.” — 1 Sam. 14:6; Richt. 7:1-14.
Naar alle waarschijnlijkheid heeft koning David aan verleiding toegegeven toen hij Israëls jongemannen liet tellen om vast te stellen hoe groot de nationale weerbaarheid was. Hij was klaarblijkelijk van plan zonder Gods raad en hulp een militaire onderneming op touw te zetten. Zo stond hij op het punt op aantallen te vertrouwen. Later gaf David toe dat hij „zeer dwaas” had gehandeld. — 1 Kron. 21:1-8.
In democratische landen is de meerderheid aan de macht, maar dat vormt nog geen basis voor de mening dat de meerderheid het altijd bij het rechte eind heeft of dat de macht van aantallen alles goed maakt. In Noachs tijd was de meerderheid bijvoorbeeld tegen de door Noach en zijn gezin gevolgde handelwijze. Toch had deze meerderheid het bij het verkeerde eind. Dat Noach en zijn gezin het bij het rechte eind hadden, bleek duidelijk uit het feit dat zij de vloed overleefden. In Jezus’ tijd geloofde bijna niemand dat hij de Christus was. Al deze mensen hadden ongelijk. Door Jezus op te wekken, bevestigde God onomstotelijk dat hij de Messias was. God bepaalt wat goed en slecht is, niet de mens. „Wie wijs is, geve op deze dingen acht; wie verstandig is, erkenne ze. Want de wegen des HEREN zijn recht: rechtvaardigen wandelen daarop, maar overtreders struikelen er.” — Hos. 14:9.
Religieuze organisaties hebben thans de gewoonte op hun grote aantallen en rijkdom te wijzen als een bewijs dat zij door God zijn begunstigd. De Rooms-Katholieke Kerk roemt op een ledental van 464.000.000, bijna een vijfde van de wereldbevolking, en de volgelingen van Boeddha roemen op een nog groter aantal leden, zo’n 500.000.000. Het hindoeïsme maakt aanspraak op 300.000.000 aanhangers, de moslims op 300.000.000 volgelingen en het judaïsme op bijna 12.000.000. Het aantal protestanten over de gehele wereld bedraagt zo’n 225.000.000 en het aantal Grieks-katholieken nog zo’n 200.000.000. Vormen deze grote aantallen een bewijs van Gods zegen? Volgens vele belijdende christenen luidt het antwoord Ja. Zij wijzen erop dat de toename in het aantal lidmaten er een kenmerk van vormt dat zij christelijke vruchten dragen.
De toename van het naam-christendom gedurende de afgelopen twintig jaren in de Verenigde Staten is werkelijk spectaculair geweest. „Met ingang van begin 1955”, aldus een bericht in Reader’s Digest, „was het aantal kerkleden met een duizelingwekkende snelheid van 50 miljoen in 1929 tot ruim 95 miljoen gestegen — een toename van 90 percent, met een bevolkingstoename van slechts 31,4 percent. Gedurende dezelfde periode werden er 58.000 plaatsen van aanbidding gebouwd, waardoor het totaal op 295.000 kerken en synagogen werd gebracht.” Het aantal lidmaten van de Southern Baptists is van 5.100.000 in 1940 tot 9.206.758 in 1958 gestegen, dat van de methodisten van 7.400.000 tot 9.691.916 en dat van de episcopalen van 2.200.000 tot 3.274.678. In 1958 werd het aantal leden van kerken en synagogen in de Verenigde Staten op 104.189.678 personen geschat, hetgeen 61 percent uitmaakt van de naar schatting 170.500.000 zielen tellende bevolking. Van elke 100 Amerikanen, beweren thans 62 met de een of andere kerk te zijn verbonden, vergeleken met 20 van elke 100 een eeuw geleden. In totaal hadden drieënvijftig protestantse en oosters-orthodoxe kerkgenootschappen gedurende 1958 ruim 2.000.000.000 dollar voor alle mogelijke doeleinden ontvangen, hetgeen een toename vertegenwoordigt welke verhoudingsgewijs driemaal zo groot is als de stijging van het aantal leden.
De rooms-katholieken in de Verenigde Staten maken melding van een toename van 47,8 percent sinds 1949. Het totaal aantal rooms-katholieken in 1959 werd op 39.505.475 gesteld, welk getal een toename vertegenwoordigt van 3.481.498 gedurende 1958. De Rooms-Katholieke Kerk publiceert haar ontvangsten niet.
Het lidmatenaantal en de bekende inkomsten van deze religieuze organisaties, vertonen een sterke stijging. Er worden thans meer kerken gebouwd dan ooit tevoren. De tegenwoordige huizen van aanbidding zijn voorzien van gemakkelijk zittende stoelen, wetenschappelijk verantwoorde verlichting, vrolijke kleurencombinaties, een speciale geluidsregeling en in vele gevallen van air-conditioning. Vormt dit alles — deze aantallen, geldsommen en gemakken — echter een bewijs van christendom? Niet noodzakelijkerwijs. De tweede secretaris-generaal van de Nationale Raad van de Kerken van Christus in Amerika, dr. R.P. Barnes, merkte op dat terwijl religie in Amerika zeer voorspoedig was geweest, de gevallen van misdaad een nieuw hoogtepunt hadden bereikt. Dit „ons in verlegenheid brengende feit”, zei hij, vormt een symptoom van een „laag peil van morele discipline, een hieraan ten grondslag liggende rusteloosheid en spanning. Rijkdom en comfort hebben onze natie niet rechtvaardig en gelukkig gemaakt”, aldus dr. Barnes.
De in Galaten 5:22, 23 genoemde vruchten van Gods geest kan men niet in de christenheid aantreffen. Men ziet wel mensen in de kerken, maar van christelijke beginselen die in het openbare leven in praktijk worden gebracht, ziet men niets. Het echtscheidingscijfer is hoger dan ooit tevoren, de misdadigheid van volwassenen en van de jeugd is op zijn ergst, immoraliteit grijpt om zich heen en met rechtschapenheid en deugd neemt men een loopje. Terwijl alom wordt beleden dat men vrede verlangt, zijn er maar weinigen die vrede beoefenen. Het geroep om eenheid en ontwapening vindt zijn oorsprong in vrees en niet in het beginsel van liefde.
Religieuze lidmaten zijn er genoeg, maar aantallen alleen zijn niet voldoende. Rechtvaardigheid, goedheid, liefde, geloof en rechtschapenheid — dat zijn factoren die werkelijk tellen.