dan de Londense telefooncentrale.”

Beklemtoont de verbazingwekkende ingewikkeldheid van lagere dieren als de zeester en de mier, niet de luister van het daaraan verre superieure, door God geschapen menselijke organisme?

Wij kunnen bijgevolg niet anders dan tot de conclusie komen dat wij nu voor het leven en de processen die het leven in standhouden, even afhankelijk zijn van God als de mens altijd al is geweest. Gods luisterrijke scheppingswerken dwingen beslist bewondering af wegens hun orde en volmaaktheid.

Bij de mens geschieden de dingen daarentegen zo wanordelijk en onvolmaakt! Nagenoeg overal vindt men lijden, droefheid en verdorvenheid. ’Waarom?’ zult u zich afvragen. ’Waarom doet God daar niets aan? Vormt zijn toelating van goddeloosheid een aanwijzing dat hij de mens vergeten is?’

Is God de mens vergeten?

ONDANKS de pogingen van de mens om de wereldproblemen op te lossen, blijven de toestanden zich verslechteren. Het is daarom begrijpelijk dat mensen zich soms zullen afvragen: ’Is God de mens vergeten?’ Hebt u zich dit ooit afgevraagd?

Veel mensen geloven heden ten dage dat God de mens inderdaad vergeten is. Zij denken klaarblijkelijk dat God in het begin mensen op aarde heeft geplaatst en hen daarna aan hun lot heeft overgelaten, op de manier van een man die onwettige kinderen verwekt naar wie hij later niet meer omkijkt. Het is begrijpelijk wanneer iemand vindt dat hij zo’n soort van God niet nodig heeft!

Maar heeft onze Schepper dit in werkelijkheid wel gedaan? Stelt u er oprecht belang in dit te weten te komen?

Sommige mensen laten het slechts voorkomen alsof zij het willen weten. Weliswaar zullen zij misschien vragen: ’Als er een God bestaat, waarom laat hij dan toe dat de mens zoveel moet lijden?” maar in plaats van naar antwoord te gaan zoeken, geven zij er de voorkeur aan te geloven dat er geen God bestaat, of dat, mocht hij er zijn, hij de mens vergeten is. En zulke personen zijn vaak te trots om zelfs de feiten aan een onderzoek te onderwerpen.

In de oudheid waren er ook van die personen. Zij hielden er persoonlijke opvattingen over God op na, maar weigerden uit trots na te gaan of ze juist waren. Koning David van Israël zei over dergelijke mensen: „De goddeloze stelt in zijn verwaandheid geen onderzoek in; al zijn denkbeelden zijn: ’Er is geen God.’ Hij heeft in zijn hart gezegd: ’God is het vergeten.’” — Ps. 10:4, 11.

Daar sommigen in deze tijd dezelfde beschuldiging tegen God inbrengen, is het goed haar aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Is er werkelijk sprake van vergeten?

Vormt de manier waarop ons lichaam functioneert, zonder dat de mens er controle op uitoefent of leiding aan geeft, er geen aanwijzing voor dat God nog steeds onze levensprocessen in stand houdt? Wij trekken nog steeds voordeel van het prachtige, ingewikkelde genezingsproces, dat heel snel schade aan ons lichaam herstelt als wij ons bijvoorbeeld hebben gesneden. En als wij dan nog denken aan de wonderbare processen als gevolg waarvan de verschillende soorten van voedsel die wij eten, worden omgevormd tot vlees, botten, haren, nagels en andere weefsels waaruit ons lichaam is opgebouwd, kunnen wij ons beslist de vraag stellen of ook maar een van deze processen, die tot ons welzijn blijven