het een mist van zoutzuur, die een verwoestende uitwerking kan hebben op vuilverbrandingsovens. Maar ook op dit punt schijnen de meningen verdeeld te zijn. Zo schreef T. Alexander in het tijdschrift Fortune over deze kwestie:

„Heel wat vuilverbranders vinden plastic een welkom produkt; zij betogen dat de huidige hoeveelheden in gewoon afval niet voldoende zijn om schade te kunnen aanrichten en, als het erop aankomt, bij het verbrandingsproces node gemist kunnen worden in het bijzonder bij aanwezigheid van grote hoeveelheden natte afval.”

Maar hoe het ook zij, het verbruik van plastics blijft toenemen, en het is geen wonder dat de deskundigen zich zorgen maken over de problemen die door deze en andere afvalmaterialen worden geschapen. Wat kan eraan worden gedaan?

De oplossing van het verpakkingsafval-probleem

Het probleem zou grotendeels verdwenen, zo niet geheel opgelost zijn als, ja als wat? Als wij allemaal opnieuw „buiten” zouden wonen, in een landbouwgemeenschap. Dan zouden er geen steden zijn met grote mensenconcentraties. Maar elk gezin zou eten wat het zelf verbouwde. Verse appels, peren, perziken, wortelen, enz. enz., bezitten alle hun eigen ’natuurlijke verpakking’. Vaak is deze verpakking zelf eetbaar! In sommige gevallen kan ze ook op andere manieren nuttig worden aangewend. Kijk bijvoorbeeld eens naar de tropische kokosnoot. Deze levert niet alleen „melk” en „vlees”, maar ook vezels, die kunnen worden gebruikt voor de vervaardiging van touwwerk, matten, borstels en dergelijke. Citroen- en sinaasappelschillen worden voor marmelade gebruikt; van watermeloenschillen is heerlijke jam te maken. Schillen en andere natuurlijke „verpakkingsmaterialen” vergaan na verloop van tijd en keren terug naar de grond, daarmee dienend als natuurlijke meststoffen.

Maar, hoe dan ook, het feit blijft bestaan dat er thans miljoenen mensen zijn die niet in een landbouwgemeenschap leven. Voor hen hebben de kunstmatige verpakkingsmaterialen hun nut duidelijk bewezen — door middel daarvan ontvangen zij hun voedsel. De problemen die ze met zich brengen, zoals onder meer bij de verwerking van ons afval, moeten worden gezien als een deel van de prijs die de mens voor zijn voedsel moet betalen. En ze zullen ongetwijfeld blijven bestaan tot de mens weer dichter bij de aarde leeft.

„Als gouden appels”

„ALS gouden appels in zilver beeldsnijwerk is een woord, gesproken op de juiste tijd ervoor.”a Dat zei de wijze koning Salomo, en maar weinig mensen zullen de juistheid van zijn uitspraak willen betwisten. Het goed gekozen woord, gesproken op de juiste tijd, is evenzeer een kunstprodukt als een prachtig gouden of zilveren sieraad. Niet veel mensen beseffen echter wat er voor nodig is om zich goed uit te drukken en hoe noodzakelijk het is woorden te kiezen die op iemands toehoorders een maximale uitwerking zullen hebben.

Woorden worden — zoals iedereen weet — gebruikt om gedachten en inlichtingen van de ene op de andere persoon over te dragen, en met het oog hierop zal een ieder die een boodschap heeft uit te dragen of een idee wil lanceren vanzelfsprekend belangstelling dienen te hebben voor het verbeteren van zijn uitdrukkingsvermogen. Of mensen wel of niet naar hem zullen luisteren, zal grotendeels afhangen van de wijze waarop hij zijn gedachten onder woorden brengt.

Het is ons allemaal bekend dat de grote werken van de litteratuur door het lezende publiek