eigendom en hij was gerechtigd hen als symbolische vruchten los te schudden uit onvrijwillige ballingschap en verstrooiing, en hun aldus barmhartigheid en onverdiende goedheid te betonen. O, hoe moeten die Israëlieten uit de oudheid zich over dat decreet van Cyrus verheugd hebben en wat moeten zij zich ijverig hebben betoond door volledig profijt te trekken van de schitterende gelegenheid die hun werd geboden! Wat kon er dan van die veelbelovende „dag” worden gezegd?

19. (a) Voor wie zouden de naar Assyrië en Egypte verdreven Israëlieten zich volgens de profetie neerbuigen? (b) Wat zou dit betekenen voor de ware aanbidding van Jehovah op de plaats waar oorspronkelijk de tempel had gestaan, en op welke hedendaagse geestelijke natie had dit eveneens betrekking?

¹⁹ „En het moet geschieden op die dag, dat er op een grote horen geblazen zal worden, en degenen die dreigen om te komen in het land Assyrië en de verdrevenen in het land Egypte zullen stellig komen en zich neerbuigen voor Jehovah op de heilige berg te Jeruzalem” (Jesaja 27:13).

Wat betekende dit anders dan dat het Beloofde Land opnieuw bewoond en de tempel in Jeruzalem herbouwd zou worden, hersteld zou worden voor de aanbidding van de Formeerder en Maker van de herleefde natie Israël? Dit moest volgens de eerder in 27 vers 6 uiteengezette woorden van de profeet Jesaja plaatsvinden. Het land van zijn gerepatrieerde volk moest vol inwoners worden, die hem als één volk in zijn tempel zouden aanbidden, ook al bezat deze herstelde plaats van aanbidding wellicht niet de pracht van de luisterrijke tempel die door koning Salomo was gebouwd. Aldus zou het als een afschaduwing dienen van de hedendaagse geestelijke vervulling met betrekking tot „het Israël Gods”, dat heel „het produktieve land” met levengevende vruchten of „opbrengst” vult. — Galáten 6:16; Jesaja 27:6.

De „natie” die uitgehongerde miljoenen voedt

1, 2. (a) Waar dienen de aardbewoners feitelijk oprecht naar te verlangen? (b) Naar welk volk kunnen wij hiervoor opzien?

DE MILJARDEN aardbewoners zouden eigenlijk moeten hunkeren naar „voedsel” waaruit zij de kracht kunnen putten voor eindeloos leven op deze aarde nadat die in een wereldomvattend paradijs is veranderd. Maar tot wie of waarheen zullen zij zich wenden? De republiek Israël doet geen enkele poging om te zorgen voor de vervulling van de in Jesaja 27:6 opgetekende bijbelprofetie, waarin staat dat de aarde tot blijvend nut van de mensheid met „opbrengst” gevuld zal worden.

² Het voorrecht om de gehele mensheid tot nut te zijn, werd in de eerste eeuw van onze Gewone Tijdrekening van de natie Israël weggenomen. Derhalve richtte de Messías zich tot slechts een klein overblijfsel van de natuurlijke joden toen hij zei: „Alle autoriteit in hemel en op aarde is mij gegeven. Gaat daarom en maakt discipelen van mensen uit alle natiën, hen dopende in de naam van de Vader en van de Zoon en van de heilige geest . . . En ziet! ik ben met u alle dagen tot het besluit van het samenstel van dingen” (Matthéüs 28:18-20). Maar hoe staat het daar negentien eeuwen later mee? Wie denken in onze tijd aan de vervulling van Jesaja 27:6? En hoe zijn u en degenen die u dierbaar zijn, daarbij betrokken?