Nooit te oud om een verandering aan te brengen
TWEE jaar geleden ontving een zeventigjarige bedienaar van het evangelie in Zweden een uitnodiging om de 39ste klas van de Wachttoren Bijbelschool Gilead in Brooklyn, New York, te doorlopen. In plaats dat hij zich er te oud voor voelde om tien maanden achtereen intensief in het bedieningswerk te worden opgeleid, verheugde hij zich er al bij voorbaat op. Hij was er verlangend naar het gevorderde onderwijs te ontvangen, ook al zouden de vele dingen die hij zou leren het voor hem noodzakelijk maken veranderingen aan te brengen in de manier waarop hij bepaalde dingen gewoon was te doen.
Deze bereidheid om iets nieuws te doen, om indien nodig veranderingen en verbeteringen aan te brengen, houdt oudere mensen actief en jong van hart. Het feit dat u iemand van gevorderde leeftijd bent, verplicht u helemaal niet aan bekende ideeën en gewoonten vast te houden. Wanneer wordt aangetoond dat bepaalde geloofsovertuigingen die lange tijd voor waar zijn gehouden, verkeerd zijn, kan niemand zich van de verantwoordelijkheid die deze nieuwe inlichtingen wellicht met zich meebrengen, afmaken door te zeggen: „Ik ben te oud om een verandering aan te brengen.” Zo lang iemand leeft, is hij niet te oud om zijn handelwijze te veranderen.
Iemand die religieuze leerstellingen blijft aanhangen die met Gods Woord de bijbel in strijd zijn, draagt niet Gods goedkeuring weg. Wanneer iemand van gevorderde leeftijd ontdekt dat zijn geloofsovertuigingen niet op de bijbel zijn gebaseerd, staat hij dus voor een moeilijke beslissing. Wat zal hij doen? Zal hij de uitdaging aannemen, ook al betekent dit dat hij een radicale verandering in zijn leven moet aanbrengen? Ongelukkig genoeg ontbreekt het de meesten aan genoeg initiatief, moed en nederigheid om Gods Woord zorgvuldig te bestuderen en hun leven met de daarin opgetekende rechtvaardige beginselen in overeenstemming te brengen. Er zijn vanzelfsprekend uitzonderingen.
Neem bijvoorbeeld Sista Vasquez, een zesennegentigjarige vrouw die in Golfito, Costa Rica, woont. Als lid van de Rooms-Katholieke Kerk had zij haar hele leven lang geen onderwijs uit Gods Woord ontvangen. Toen zij vorig jaar, als gevolg van een bijbelstudie die zij van een paar haar bezoekende predikers ontving, te weten kwam wat God verlangt, liet zij zich echter dopen, ten einde te symboliseren dat zij zich aan Hem had opgedragen en Hem wilde dienen. Alhoewel Sista Vasquez blind is en niet kan lopen, laat zij geen enkele gelegenheid voorbijgaan om aan de vele mensen die haar thuis bezoeken, getuigenis te geven. Dat zij nu met andere mensen over het goede nieuws van Gods koninkrijk kan spreken, schenkt haar een geluk dat zij nooit zou hebben gekend wanneer zij van mening was geweest dat zij te oud was om van geloof te veranderen.
De beste handelwijze is echter de bijbelse raad op te volgen door ’uw Schepper in uw jongelingsjaren te gedenken’. Wanneer later „de kwade dagen komen en de jaren naderen, waarvan gij zegt: Ik heb daarin geen behagen”, is het veel moeilijker God actief te dienen. Maar ook al bent u nu oud en ook al hebt u wegens de nare gevolgen van de oude dag uw behagen in het leven verloren, dan betekent dit nog niet dat het te laat is om in uw leven een verandering aan te brengen. — Pred. 12:1.
Suba Sesay, die 111 jaar geleden, om precies te zijn op 8 augustus 1854, in Sierra Leone werd geboren, zal tot de eerste personen behoren die hiervan kunnen getuigen. Na een zeer actief leven werd Pa Suba, zoals hij door zijn vrienden wordt genoemd, in 1938 blind. „Ik bad meestal in alle oprechtheid of ik mocht sterven”, legde hij uit. „Men had mij doen geloven dat mijn blindheid een straf vormde voor het feit dat ik als jager vijfenzeventig panters had gedood.” Als gevolg van deze onjuiste opvattingen en het verlies van zijn gezichtsvermogen, was het leven voor Pa Suba een kwelling geworden en schiep hij er geen behagen meer in.
Deze sombere kijk op het leven veranderde echter al gauw toen een van Jehovah’s getuigen hem uiteindelijk de bijbelse waarheid bracht, waardoor hij te weten kwam wat de werkelijke oorzaak van alle lijden is en welke zegeningen de mensen in Gods beloofde nieuwe samenstel van dingen staan te wachten (2 Petr. 3:13; Openb. 21:4, NW). Hij aanvaardde deze bijbelse boodschap vreugdevol en bracht zijn leven met de in de bijbel vervatte leringen in overeenstemming. „Als het Jehovah God behaagt mijn vroegere leven voorbij te zien en mij te aanvaarden”, zo zei hij, „waarom zou ik mij dan te oud voelen om een verandering in mijn leven aan te brengen?” Als 107-jarige werd hij dus op een vergadering in Port Loko gedoopt.
Sinds die tijd heeft Pa Suba door zijn omgang met christelijke mensen en door het goede nieuws van Gods koninkrijk aan anderen te prediken, werkelijk geluk en werkelijke tevredenheid gevonden. Alhoewel hij blind en enigszins invalide is, grijpt hij toch elke gelegenheid aan om met iedereen die hem een bezoekje brengt, over de bijbel te praten. Hij gaat ook op zijn veranda zitten en geeft dan getuigenis aan voorbijgangers. Zo kon hij een jaar lang elke maand gemiddeld veertien uur aan het predikingswerk besteden — en dat op 109-jarige leeftijd!
Het is zeer onwaarschijnlijk dat u ook zo oud bent. Als mensen van ruim honderd jaar derhalve de bijbelse waarheid kunnen leren, hun leven ermee in overeenstemming kunnen brengen en deze waarheid tot anderen kunnen prediken, kunt u dit ook. Het is zelfs absoluut noodzakelijk dat u een dergelijke verandering in uw leven aanbrengt. Uw leven in Gods nieuwe samenstel van dingen hangt ervan af.
Misschien hebt u echter, behalve dat u al op leeftijd bent, ook nog de handicap dat de mensen in uw omgeving niet uw moedertaal spreken. Dient iemand zich echter te oud te vinden om een nieuwe taal te leren, ten einde de goede dingen die hij uit de bijbel heeft geleerd, aan zijn naasten bekend te kunnen maken?
Twee jaar geleden richtte een jonge, Italiaans sprekende prediker in Providence, in de Amerikaanse staat Rhode Island, een bijbelstudie op bij een tachtigjarige man die zich niet te oud vond om Engels te leren spreken. Toen aan deze man werd uiteengezet dat hij feitelijk alle gemeentevergaderingen diende te bezoeken, maakte hij hier een begin mee, ook al kon hij in het begin niet alles begrijpen wat er werd gezegd. Als gevolg van zijn geregelde vergaderingbezoek en het feit dat hij zich van de Engelse taal bediende, was hij al gauw in staat voldoende Engels te spreken om een doeltreffend bijbels toespraakje te houden. Alhoewel hij nu tweeëntachtig jaar oud is, is hij een geregelde van-huis-tot-huis-prediker die gedurende bepaalde tijden van het jaar ook nog aan de volle-tijd-bediening deelneemt!
Hoe duidelijk blijkt uit deze ervaringen dat iemand die werkelijk de wil van God wil doen, hier nooit te oud voor is! Het zal voor iemand op leeftijd vanzelfsprekend veel moeilijker zijn om de veranderingen aan te brengen die nodig zijn om God te kunnen dienen, maar het ís mogelijk. Jehovah God zal hem hierbij helpen. Hij belooft dat hij zijn dienstknechten zal ondersteunen. In zijn Woord zegt hij: „Tot uw ouderdom ben Ik dezelfde, tot uw grijsheid blijf Ik u torsen.” — Jes. 46:4, PC.