Het ’gehuurde scheermes’ — De werkelijke bedreiging

IN DE loop van de menselijke geschiedenis is vaak het onverwachte gebeurd. In enkele korte jaren zijn natiën die eens anderen met vrees vervulden, zelf machteloos geworden. Zulke gebeurtenissen uit het verleden waren moeilijk te voorzeggen. Jehovah God heeft echter op bepaalde tijden door bemiddeling van zijn profeten van tevoren onthuld hoe de gebeurtenissen zich zouden ontwikkelen. De historiciteit van de vervulling van veel van deze profetieën wordt thans algemeen erkend en de opgetekende verslagen ervan versterken ons geloof dat nog meer profetieën beslist in vervulling zullen gaan.

In verband met bijbelse profetieën doet het verbazingwekkende feit zich voor dat ze vooruit kunnen wijzen naar gebeurtenissen die totaal in strijd lijken te zijn met de bestaande tendensen. Een opmerkelijke illustratie hiervan is datgene wat Jehovah door bemiddeling van de profeet Jesaja tot de Judese koning Achaz zei. Het tien-stammenkoninkrijk Israël had destijds, in de achtste eeuw v.G.T., een verbond gesloten met Syrië. Deze Syro-Israëlitische coalitie was vastbesloten de Judese koning af te zetten en hem te vervangen door een man die niet uit de koninklijke geslachtslijn van David was (Jes. 7:1, 2, 6). Via de profeet Jesaja kwam echter de goddelijke openbaring dat dit plan zou falen en dat de werkelijke bedreiging uit een andere richting zou komen. — Jes. 7:7-9, 17.

In het boek Jesaja lezen wij: „Jehovah [zal] door middel van een gehuurd scheermes in de streek van de Rivier [de Eufraat], ja, door bemiddeling van de koning van Assyrië, het hoofdhaar en het haar van de voeten afscheren, en het zal ook de baard zelf wegvagen” (Jes. 7:20). Achaz stelde echter geen geloof in het woord dat Jehovah door bemiddeling van Jesaja had gesproken en verzocht Assyrië hem tegen de Syro-Israëlitische coalitie te helpen. Hij geloofde niet dat de koning van Assyrië, die als een scheermes optrad, het koninkrijk Juda in het verderf zou storten en het als het ware helemaal kaal zou scheren.

De verwoesting die de Assyriërs in het land Juda zouden aanrichten, zou zelfs invloed uitoefenen op wat de mensen zouden eten. Jesaja’s profetie vervolgt met de woorden: „En het moet geschieden op die dag dat iemand een jonge koe uit het rundvee en twee schapen in het leven zal houden. En het moet geschieden dat hij als gevolg van de overvloed van melk die er wordt geleverd, boter zal eten; want boter en honing zal ieder eten die overblijft in het midden van het land. . . . En alle bergen die met een schoffel van hinderlijke planten gezuiverd plachten te worden — gij zult daar niet komen uit vrees voor doornbossen en onkruid; en het zal stellig een plaats worden om er stieren los te laten en om door schapen vertreden te worden.” — Jes. 7:21, 22, 25.

Als gevolg van de Assyrische invasie zou land dat vroeger werd bebouwd, overwoekerd worden door doornbossen en onkruid. De overgebleven bevolking zou voor voedsel derhalve voornamelijk aangewezen zijn op zuivelprodukten en wilde honing. Aangezien er als het gevolg van de verwoesting veel weidegrond zou zijn, zouden de overgebleven dieren een overvloedige opbrengst voor de sterk gereduceerde bevolking leveren.

Bovendien zouden wilde dieren zich in vroegere wijngaarden ophouden. Klaarblijkelijk verwijzend naar de noodzaak zich hiertegen te beschermen, verklaart de profetie van Jesaja: „Het moet geschieden op die dag dat elke plek waar doorgaans duizend wijnstokken waren, ter waarde van duizend zilverstukken, zal worden — voor de doornbossen en voor het onkruid zal ze worden. Met pijlen en de boog zal hij erheen komen, omdat het gehele land enkel doornbossen en onkruid zal worden” (Jes. 7:23, 24). Ja, men zou erop voorbereid moeten zijn om zich met pijl en boog te beschermen tegen wilde dieren die in de verlaten wijngaarden zouden kunnen ronddolen.

Hebben de Assyriërs er een aandeel aan gehad het land Juda tot een verlaten woestenij te maken? Ja, gedurende de regering van Achaz’ zoon Hizkía is de Assyrische monarch Sanherib Juda binnengevallen en heeft hij de ene versterkte stad na de andere veroverd (Jes. 36:1). In de nog van hem voorhanden zijnde annalen wordt bericht: „Wat betreft Hizkía van Juda, die zich niet onderwierp aan mijn juk, zesenveertig van zijn sterke, ommuurde steden, alsmede de kleine steden in de omgeving daarvan, die zonder tal waren, belegerde ik . . . en nam (die steden). Tweehonderdduizend éénhonderdvijftig mensen, groot en klein, mannen en vrouwen, paarden, muildieren, ezels, kamelen, runderen en schapen zonder tal voerde ik mee als buit” (Servire’s Algemene bijbelse encyclopædie, blz. 640). Hoewel Sanheribs verklaring overdreven kan zijn, krijgen wij niettemin een idee van de verwoesting die als vervulling van het profetische woord werd aangericht.

De profetie over het ’gehuurde scheermes’ is slechts een van de vele profetieën die in de Heilige Schrift staan opgetekend. Ze verschaft, te zamen met de andere profetieën, een krachtig bewijs dat de boodschap van de bijbel niet van menselijke oorsprong is maar door God is geïnspireerd. Wij dienen er dus aandacht aan te schenken. Dit kan ertoe leiden dat wij thans de beste levenswijze volgen en houdt de belofte in van eeuwig leven in een rechtvaardige nieuwe ordening die door God zal worden ingevoerd. — 2 Petr. 3:13; Openb. 21:3-5.