Zij gaan daarentegen vastberadener voort, wetend dat getrouwe dienst hun een plaats in de nieuwe wereld zal verzekeren, zodat zij hun geliefden wederom in de opstanding zullen kunnen zien.

25. Waarom dient de hoop op een opstanding ons thans tot grotere activiteit aan te sporen?

²⁵ Wat een liefderijke, bedachtzame God dienen wij! De door hem gedane belofte van een opstanding dient ons thans tot grotere activiteit aan te sporen. De tijd komt gestadig naderbij wanneer ze een werkelijkheid zal worden, niet alleen voor leden van de 144.000, die sedert 1918 zijn opgewekt, maar ook voor hen die op aarde zullen leven. Denk eens aan de vreugde die Christus en zijn hemelse medeërfgenamen zullen hebben wanneer zij gedurende Christus’ grote koninkrijkssabbat een aandeel hebben in het op liefderijke wijze aanwenden van de verdienste van Christus’ rantsoenoffer ten einde milliarden van de doden der aarde uit de kuil des doods op te heffen (Luk. 14:5; Joh. 5:26; 6:53). Denk aan de vreugde die Jehovah’s andere schapen zullen hebben op de paradijsachtige aarde wanneer de kennisgeving van Jehovah komt waardoor zijn organisatie wordt verteld zich voor te bereiden op het ontvangen van de opgestane doden. Dan zullen zij overvloeien van vreugde om regelingen te treffen voor het voeden, huisvesten, onderwijzen en opleiden van de menigten die zullen opstaan en hun plaats in de Nieuwe-Wereldmaatschappij zullen innemen. Wat een groots congres zal dat zijn! Het is wonderbaarlijk en maakt het hart vrolijk om uit te zien naar de tijd waarin Sheol-Hades, de „graftoestand,” wordt vernietigd door de opstanding en waarin de volmaakt gemaakte menselijke maatschappij ten slotte aan het einde van de duizend jaren voor het aangezicht van God staat en, wanneer ze de beproeving doorstaat, Gods tot uitdrukking gebrachte goedkeuring hoort, waardoor zij worden gerechtvaardigd en blijvend leven op deze verfraaide aardbol waardig worden gerekend. Het wonder van de opstanding, dat milliardvoudig wordt vermenigvuldigd, zal op schitterende wijze Gods voornemens hebben verwezenlijkt in de overwinning over de dood, en zal in de eindeloze, toekomende eeuwen nimmer herhaald behoeven te worden.

Vragen van lezers

● Waarom of in welke betekenis gebruikt de Nieuwe-Wereldvertaling (Engels) het woord „gepijnigd” in Openbaring 20:10? — F.F. West Virginia.

De uitdrukking ’zullen worden gepijnigd’ in deze tekst is een vertaling van het Griekse werkwoord basanízo. Dit werkwoord is afgeleid van het Griekse zelfstandige naamwoord básanos, hetwelk een Lydische steen was waaraan goud werd getoetst. Wanneer zuiver goud er langs werd geschuurd, liet het een gele streep achter. Básanos kreeg daarom de betekenis van „toetssteen”, en vervolgens „ondervraging, toets, beproeving op echtheid”, en, wanneer de uitdrukking van toepassing werd gebracht op mensen die werden ondervraagd, „ondervraging door pijniging,” en dan gewoon „kwelling, pijniging” door verscheidene oorzaken. Omdat in de oudheid de gevangenbewaarders deze kwelling moesten toepassen op gevangenen die werden ondervraagd werden de gevangenbewaarders basanistés genoemd, zoals in Mattheüs 18:34 (NW). Gij zult bemerken dat de voetnoot bij deze tekst in de Nieuwe-Wereldvertaling luidt: „Of, ’pijnigers.’”

Daarom vertolkt de Nieuwe-Wereldvertaling Openbaring 20:10 als volgt: „En de Duivel, die hen misleidde, werd in de poel van vuur en zwavel geworpen, waar zowel het wilde beest als de valse profeet reeds was; en ze zullen tot in alle eeuwigheid dag en nacht worden gepijnigd.” Dit betekent natuurlijk dat zij tot in alle eeuwigheid gevangen gehouden zullen worden in de vernietiging, want in vers 14 staat dat de poel van vuur ’de tweede dood betekent’. Hij komt overeen met Gehenna, waarin, zoals Jezus zeide, de Almachtige God ’zowel ziel als lichaam kan vernietigen’ (Matth. 10:28, NW). De gevangenbewaarders zullen hen nimmer uit deze toestand van vernietiging bevrijden.

Daar basanízo oorspronkelijk betekent, ondervragen of toetsen aan een toetssteen, wil het pijnigen van de Duivel, het wilde beest en de valse profeet, hetgeen dagelijks tot in alle eeuwigheid geschiedt, zeggen dat zij de oppermacht en soevereiniteit van Jehovah God hebben uitgedaagd. Zij mogen daarom blijven bestaan om de echtheid van Jehovah’s rechtmatige oppermacht en souvereiniteit te toetsen, en de toets die ten slotte tot gevolg heeft dat zij in de „tweede dood” worden geworpen, bewijst dat Jehovah werkelijk of echt het recht heeft op oppermacht en souvereiniteit. Elke keer daarom dat er gedurende alle toekomende tijd, ’dag en nacht tot in alle eeuwigheid,’ gewag wordt gemaakt van de Duivel, het wilde beest en de valse profeet als een toetssteen, dat wil zeggen, elke keer dat zij worden gepijnigd op grond van Jehovah’s oppermacht en souvereiniteit, zal zulk een vermelding van de Duivel, het beest en de profeet tegen hen zijn, maar ze zal de rechtmatige souvereiniteit en oppermacht van Jehovah God duidelijk laten uitkomen. Met andere woorden, door bemiddeling van hen beslist de Almachtige God voor altijd de kwestie waarover de strijdvraag bestaat met betrekking tot de oppermacht en souvereiniteit van het universum. Zij keren nimmer tot leven terug om hem wederom uit te dagen.

● Zal een doodgeboren baby of een baby die kort na de geboorte sterft, een opstanding krijgen indien de ouders van het kind getrouwe dienstknechten van Jehovah zijn? — H.C., Verenigde Staten.

Wat Jehovah opwekt of in een geschapen lichaam plant, is het levenspatroon dat de persoon voor de dood heeft ontwikkeld of de persoonlijkheid die hij aldus heeft ontwikkeld. Alhoewel een kind dat enkele uren of dagen of zelfs een jaar na de geboorte sterft, misschien nog geen levenspatroon of intelligent herinneringsvermogen heeft ontwikkeld, heeft het toch geestelijke hoedanigheden en trekken van zijn voorouders geërfd, en indien het de tijd had gekregen deze hoedanigheden en trekken te ontwikkelen, zou het resultaat er van een definitieve persoonlijkheid zijn geweest, die verwantschap met het gezin had getoond. Dr. Milton J.E. Senn van het Kinderstudiecentrum aan de Yale Universiteit, zeide in zijn positie als professor in de paediatrie en psychiatrie: „Het schijnt dat het organisme van een persoon zowel in psychologische als physiologische betekenis, bij de ontvangenis begint. . . . Het kind komt ter wereld met een tamelijk vast omlijnd physiek en geestlijk patroon, en het gedrag van het kind gedurende de periode dat het opgroeit, staat onder invloed hiervan.”