gekomen tegen God, want de meeste belijdende christenen zijn, zoals de bijbel hen noemt, „opstandigen tegen het licht” geworden (Job 24:13, NW). De bijbel is een Boek van het Licht, en het „evangelie van het Koninkrijk” dat volgens Jezus „in de gehele wereld gepredikt [zou] worden tot een getuigenis voor alle volken” is een boodschap van licht (Matth. 24:14). Door Gods opgerichte koninkrijk te verwerpen, hebben de belijdende christenen van de christenheid zich tot „opstandigen tegen het licht” gemaakt.

De opstand der jeugd is dus in deze eeuw van opstand voortgebracht. Het is een opstand tegen God, tegen zijn goddelijke geboden en zijn opgerichte koninkrijk.

De grote tarweoogst

WANNEER een boer op een stuk land tarwe zaait, heeft hij geen belang bij een hoop nutteloos onkruid. Behalve dat het geen winstgevende vruchten voortbrengt, neemt het waardevolle grond in beslag en gebruikt het voedingsstoffen waar de vruchtdragende tarwe beter haar voordeel mee zou kunnen doen. Wat moet hij echter doen wanneer op het veld het onkruid tussen de tarwe staat? Dit probleem dat door velen die in de landbouw werkzaam zijn, wordt gedeeld, werd door Jezus in een illustratie van profetische betekenis, die speciaal voor ons in deze tijd zeer belangrijk is, gebruikt.

Toen Jezus eens aan het meer van Galiléa een schare van mensen uit deze landbouwstreek zat toe te spreken, zei hij: „Het gaat met het Koninkrijk der hemelen als met een mensch die goed zaad in zijn akker zaaide; maar toen de menschen sliepen, kwam zijn vijand, zaaide onkruid tusschen de tarwe en ging heen. Toen nu het graan ontkiemde en vrucht begon te krijgen, vertoonde zich ook het onkruid. De slaven van den eigenaar kwamen bij hem en zeiden: Heer, hebt ge niet goed zaad op uw akker gezaaid; hoe komt hij dan aan dat onkruid Hij zeide: Een vijandig mensch heeft dat gedaan. Nu vroegen de slaven hem: Wilt gij dan dat wij het gaan uitwieden? Maar hij zeide: Neen. Gij mocht eens bij het uitwieden van het onkruid tegelijk de tarwe uittrekken. Laat ze beide opgroeien tot aan den oogst; en in den oogsttijd zal ik aan de maaiers zeggen: brengt eerst het onkruid bijeen en bindt het aan bossen om het te verbranden, maar brengt de tarwe in mijn schuur.” — Matth. 13:24-30, LV.

Nieuwsgierig naar de betekenis van deze illustratie, kwamen Jezus’ discipelen, nadat hij de mensenmenigte had weggezonden, naar hem toe en zeiden: „Leg ons de gelijkenis van het onkruid op den akker uit. Hij gaf ten antwoord: Hij die het goede zaad zaait is de Menschenzoon, de akker is de wereld, het goede zaad zijn de zonen des Koninkrijks, het onkruid de zonen van den Booze, de vijand die het zaait is de Duivel, de oogst is de voleinding der wereld, de maaiers zijn de engelen. Dus, evenals het onkruid verzameld en met vuur verbrand wordt, zoo zal het geschieden bij de voleinding der wereld [van het samenstel van dingen, NW]: de Menschenzoon zal zijn engelen uitzenden, en zij zullen uit zijn Koninkrijk alle verleiders en ongehoorzamen aan de wet verzamelen en in den vuuroven werpen; daar zal geween en