Struikelt u over onvolmaaktheid?
WANNEER iemand iets zegt of doet wat u niet bevalt — iets wat u persoonlijk aangaat — neemt u daar dan aanstoot aan? En indien de betreffende persoon beweert een christen te zijn, neemt u er dan misschien nog meer aanstoot aan dan anders omdat u van hem beter had verwacht? Velen verkeren in een dergelijke situatie, zij struikelen over de onvolmaaktheden van anderen. Het is zelfs mogelijk dat zij zich aan de dienst van God onttrekken. Is hun reactie de juiste?
Zij zijn misschien van mening dat een christen toch beter moet weten dan zó te handelen. Wellicht verwachten zij volmaaktheid van een christen omdat Jezus ons zei „volmaakt [te] zijn, gelijk uw hemelse Vader volmaakt is” (Matth. 5:48). Jezus sprak echter niet over volmaaktheid wat verstandelijke of fysieke capaciteiten betreft, noch duidde hij op volmaaktheid in de zin van zondeloosheid. Op deze aarde bezaten alleen Adam en Christus een dergelijke volmaaktheid. Zoals uit de eraan voorafgaande verzen blijkt, bedoelde Jezus dat wij getrouw moeten zijn, een gezond en volkomen hart moeten bezitten, dat wij niet snel beledigd moeten zijn maar behagen dienen te scheppen in barmhartigheid, evenals Jehovah.
Uit de Schrift blijkt dat niet één volgeling van Christus vrij is van onvolmaaktheden. Petrus vroeg bijvoorbeeld: „Heer, hoeveel keer moet ik mijn broeder als hij tegen mij zondigt, vergeven?” Klaarblijkelijk zondigden christenen destijds tegen elkaar, want anders zou Petrus die vraag niet gesteld hebben. Door zijn antwoord: „Tot zevenenzeventig maal toe”, gaf Jezus ook te kennen dat het kan voorkomen dat onze broeders veelvuldig tegen ons zondigen en wij tegen hen (Matth. 18:21, 22, NW). Jezus’ broer Jakobus verklaart nadrukkelijk: „Wij struikelen allen in velerlei opzicht; wie in zijn spreken niet struikelt, is een volmaakt man, in staat zelfs zijn gehele lichaam in toom te houden” (Jak. 3:2). Waar heeft men sinds de dood van Christus in de rijen der christenen een dergelijke volmaakte mens aangetroffen? Bent u volmaakt? Beslist niet. Uw broeder evenmin.
Indien u zich ergens door gekwetst voelt, is datgene waarover u struikelt hoogstwaarschijnlijk geen ernstige morele overtreding, want indien dat het geval zou zijn, zou de christelijke gemeente de overtreder hierover wel streng onderricht hebben. Neen, uw struikelblok is waarschijnlijk een persoonlijke, onbetekenende daad waardoor de denkwijze van een onvolmaakte persoonlijkheid werd weerspiegeld. Niet Jehovah of Christus hebben die persoon ertoe bewogen datgene te doen of te zeggen waardoor u zich gekwetst voelt. Misschien doet u nu echter afbreuk aan uw verhouding tot God en Christus omdat zij geen vuur uit de hemel hebben gezonden om de persoon in kwestie te straffen. Het kan zelfs zijn, al bent u zich er niet van bewust, dat u vindt dat u niet met Jehovah’s organisatie verbonden kunt zijn indien God dergelijke onvolmaaktheden tolereert. Is dit echter redelijk?
Hoe zou u het vinden indien de beschermengelen van Jehovah’s aardse volk zouden zeggen: ’Jehovah, wij kunnen niet omgaan met deze onvolmaakte mannen en vrouwen die u op aarde gebruikt om uw wil te doen. Of zij eruit, óf wij’? Neen, u kunt zich niet voorstellen dat de engelen een dergelijk standpunt zouden innemen, maar is dit niet het standpunt dat u inneemt indien u struikelt over de onvolmaaktheid van uw broeder?
Het is werkelijk tot ons aller voordeel dat Jehovah lankmoedig met zijn volk is. Indien hij de wereld die tegen hem gekant is al zo lang tolereert, zou hij dan minder barmhartig moeten zijn jegens de onvolmaakte mannen en vrouwen die ernstig trachten zijn wil te doen? Vergeet nooit wat een geduld en barmhartigheid God u betoond heeft door u uw schuld aan zonden te vergeven. Het is dus niet juist dat u uw broeder uw vergeving zou onthouden voor een veel kleinere schuld, nietwaar? — Matth. 18:23-35.
Struikelt niet over onvolmaaktheid maar volgt de verstandige handelwijze na van Jehovah’s getrouwe dienstknechten uit vroeger tijden. Toen Jezus’ discipelen hem aan zijn lot overlieten, werd hij niet tot struikelen gebracht. Johannes zegt dat hij hen heeft „liefgehad tot het einde” (Joh. 13:1). Toen Johannes en Jakobus toelieten dat hun moeder voor hen om een begunstigde plaats in het Koninkrijk vroeg, waren de andere apostelen verontwaardigd, maar zij struikelden niet over deze onvolmaaktheid. Zij dreigden niet Jezus te verlaten en gingen niet minder tijd aan de dienst voor God besteden. Toen Paulus weigerde Markus op een reis mee te nemen en er een heftig meningsverschil tussen Paulus en Barnabas oplaaide, struikelden zij niet over elkaars gebrek aan zelfbeheersing. Hoewel elk een verschillende toewijzing nam, bleven zij allen in Jehovah’s dienst voortgaan (Hand. 15:36-40). Het zou beslist verkeerd zijn te beweren dat Jezus, de apostelen, Barnabas en Markus ermee hadden moeten ophouden God te dienen wegens de onvolmaaktheid of onaangename daden van hun broeders. Volgt hun voorbeeld wanneer u voor soortgelijke situaties komt te staan.
Dit wil niet zeggen dat een christen het recht heeft u of iemand anders te kwetsen. Dit recht bezit hij niet en hij beeldt zich ook niet in dat hij het heeft. Hij is zich bewust van Jezus’ woorden tot zijn discipelen: „Ziet toe, dat gij niet één dezer kleinen veracht” (Matth. 18:10). Uw broeder tracht hoogstwaarschijnlijk Paulus’ raad op te volgen: „Het is goed geen vlees te eten of wijn te drinken, noch iets, waaraan uw broeder zich stoot” (Rom. 14:21). Hij zal u niet met opzet doen struikelen. Hij weet dat hij ernaar dient te streven overvloedig te zijn in liefde en onderscheidingsvermogen, ’opdat hij onberispelijk mag zijn en anderen niet tot op de dag van Christus doet struikelen’ (Fil. 1:9, 10, NW). Dat is de volmaakte maatstaf die hij zich ten doel heeft gesteld — en die hij nooit helemaal zal bereiken zolang hij zich in het onvolmaakte vlees bevindt, net zomin als u. Indien u uw eigen tekortkomingen door de vingers ziet, waarom dan niet die van hem?
De onvolmaaktheid van uw broeder is in feite een beproeving op uw liefde voor en toewijding aan Jehovah God en zijn Zoon. Bent u erop uit Jehovah’s naam en gerechtigheid te rechtvaardigen of die van uzelf? Indien u oprecht Gods naam en Woord hoog wilt houden, zult u de gebreken van uw broeder niet beschouwen als een excuus om na te laten uw geloften aan God na te komen. Uw leven hangt ervan af of u met Jehovah’s volk blijft omgaan en deel blijft hebben aan het laatste getuigenis (Hebr. 10:25; Matth. 24:14). Uw redding en uw leven in Gods nieuwe wereld zijn er evenzeer van afhankelijk of u Jehovah met uw gehele hart en uw naaste als uzelf blijft liefhebben. Deze liefde „rekent het kwade niet toe” (1 Kor. 13:5). Liefde zal u ervoor behoeden over onvolmaaktheid te struikelen. „Hebt” dus „bovenal bestendige liefde jegens elkander, want de liefde bedekt tal van zonden.” — 1 Petr. 4:8.