zullen gebruiken, want de bijbel toont aan dat Jezus uitsluitend degenen met wie hij een ’verbond voor een koninkrijk’ sloot, uitnodigde van deze symbolen te gebruiken (Luk. 22:29). Er wordt ook in aangetoond dat er in deze tijd slechts een „overblijfsel” van zulke gezalfde Koninkrijkserfgenamen op aarde zou zijn (Openb. 12:17). Hoewel de viering door Jehovah’s getuigen, evenals de oorspronkelijke, door Jezus ingestelde viering, eenvoudig is en zonder ingewikkelde ceremoniën of riten, stelt de verklarende lezing welke bij die gelegenheid altijd gehouden wordt, alle aanwezigen in staat de rijke betekenis van deze viering te beseffen.

Indien wij Christus Jezus erkennen als degene die hij volgens de bijbel is, „onze enige Eigenaar en Heer”, zullen wij stellig tot degenen willen behoren die hem in harmonie met zijn instructies gedenken (Jud. 4). Over de gehele wereld zullen Jehovah’s getuigen dit op 27 maart, na zonsondergang, eensgezind doen. Zij zouden graag zien dat u hun plaatselijke Koninkrijkszaal zou bezoeken ten einde deze avond van herdenking te zamen met hen door te brengen.

Het einde van een samenstel van dingen

HET is geen kleinigheid wanneer een samenstel van dingen na 1582 jaar bestaan te hebben, vernietigd wordt, vooral wanneer het om een samenstel gaat dat door God zelf werd gegrondvest. Het samenstel waarover wij het hebben, is dat van de joodse natie uit de oudheid. Waarom eindigde het en als gevolg waarvan werd dat einde teweeggebracht op de wijze waarop het kwam?

Het is algemeen bekend dat God het samenstel van dingen onder het Wetsverbond in 1513 v.G.T. door bemiddeling van de wetgever Mozes heeft gegrondvest. Dit samenstel omvatte vele facetten: zijn verscheidene sabbatten, zijn voorschriften met betrekking tot religieuze reinheid, zijn regelingen met betrekking tot erfelijke bezittingen, de tempel te Jeruzalem met zijn priesterschap en slachtoffers en nog veel meer dingen. Dit alles werd in het jaar 70 van onze gewone tijdrekening volledig verwoest. Hiermee verging ook de joodse hoop dat een koning uit de geslachtslijn van David weer op de troon in Jeruzalem zou zitten en onderdrukkende heidense legermachten zou verslaan.

Gods grootste profeet, Jezus Christus, had in een profetische verklaring uiteengezet om welke redenen Jeruzalem verwoest zou worden en hoe dit in zijn werk zou gaan. Hij deed dit slechts enkele dagen voordat hij ter dood werd gebracht door dezelfde macht die later het joodse samenstel van dingen vernietigde. Paradoxaal genoeg waren het echter de joden die hem aan die macht overleverden en die om zijn terechtstelling riepen.

EEN VERSCHRIKKELIJK EINDE

Jezus’ profetie werd uitgesproken in antwoord op een vraag die door zijn apostelen werd gesteld. Zij toonden Jezus de pracht van de tempelgebouwen. Toen hij ernaar keek, antwoordde hij: „Ziet gij al deze dingen niet? Voorwaar, ik zeg u: Hier zal geenszins een steen op de andere worden gelaten die niet afgebroken zal worden.” — Matth. 24:1, 2.

Twee dagen voordien had Jezus voorzegd op welke wijze de stad met haar tempel vernietigd zou worden. Hij sprak Jeruzalem in de volgende bewoordingen toe:

„Er zullen dagen over u komen waarin uw vijanden een versterking rondom u zullen bouwen met puntige palen en u zullen omsingelen en u van alle kanten zullen benauwen, en zij zullen u en uw kinderen in u tegen de grond verpletteren, en zij zullen