Zo veel „geluk” — Waar duidt het op?

„ALLES bijeengenomen, hoe vindt u de situatie tegenwoordig — zou u zichzelf erg gelukkig, tamelijk gelukkig of niet al te gelukkig noemen?” Die vraag werd gebruikt in een opinieonderzoek dat werd uitgevoerd door het Institute for Social Research van de universiteit van Michigan. Wat voor antwoord zou u hebben gegeven?

Dertig procent van de personen die medewerking verleenden en het enquête formulier ingevuld terugstuurden, zei dat zij erg gelukkig waren. In een soortgelijk onderzoek, dat in 1957 was gehouden, had 35 procent gezegd erg gelukkig te zijn.

Degenen die de gegevens hebben verzameld, geloven dat de verslechtering van de toestand verantwoordelijk is voor de daling van vijf procent in de gevoelens van welbevinden. Anderen echter spotten met een dergelijk idee en wijzen erop dat de geringe daling in werkelijkheid een ondersteuning vormt voor hun argument dat alles zo zijn gewone gangetje gaat en dat mensen net zo gelukkig zijn als altijd.

Sommigen trekken de betrouwbaarheid van de gegevens in twijfel. „Hoe kan je nu zeggen of mensen gelukkig of ongelukkig zijn?” vragen zij. De onderzoekers wijzen erop dat er natuurlijk geen sprake is van een meting van iemands hoeveelheid geluk. In plaats daarvan gaat het erom te bepalen welke waarneming iemand zelf van zijn geluk heeft. Een andere verklaring voor de verzamelde gegevens is dat mensen gewoon niet hebben willen inzien of beseffen hoe slecht het gaat — een soort ’struisvogelpolitiek’ waarin zij zichzelf bedriegen door ’de kop in het zand te steken’. „Mensen zijn geneigd in een slechte situatie er maar het beste van te maken, omdat er toch niet veel anders aan te doen lijkt”, was de uitleg van een hoogleraar in de sociologie, Andrew Greeley.

Het feit dat er in ’s mensen gevoel van welbevinden in een periode van meer dan 20 jaar niet zo veel is veranderd, bewijst dus niet dat de toestanden inderdaad niet zijn veranderd. Het laat alleen maar zien dat misschien wel de meerderheid van de mensen niet de betekenis heeft herkend van wat er gebeurt, of willens en wetens verkiest daar geen aandacht aan te schenken.

In zijn profetie ten aanzien van onze tijd zei Jezus Christus dat dit het geval zou zijn: „Zoals zij in die dagen vóór de vloed waren, zij aten en zij dronken, mannen huwden en vrouwen werden ten huwelijk gegeven, tot op de dag waarop Noach de ark binnenging, en zij sloegen er geen acht op totdat de vloed kwam en hen allen wegvaagde, zo zal de tegenwoordigheid van de Zoon des mensen zijn.” Ook nu slaan velen geen acht op wat er om hen heen gebeurt. Zonder het te weten hebben zij nog een facet vervuld van het „teken” dat Jezus gaf met betrekking tot „het besluit van het samenstel van dingen”. — Matth. 24:3, 38, 39.

[Illustraties op blz. 19]

Zij aten en dronken en wilden de waarschuwing niet horen