om de mensheid tot volmaaktheid te herstellen. Dan zal de dood die wij allen van Adam hebben geërfd, teniet worden gedaan (1 Kor. 15:21-26). Aldus zal God „elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw . . . zal er meer zijn”. — Openb. 21:2-4.

Bezitten wij derhalve de bijbelse zienswijze van wat God behaagt, dan zullen wij als wij Zijn goedkeuring wensen te ontvangen, rouwgebruiken willen vermijden die zijn gebaseerd op de valse leer van de onsterfelijkheid van de ziel, of die bestaan uit een opzichtig vertoon van verdriet, of een vorm van rouw zo intens dat er gebrek aan vertrouwen uit blijkt, gebrek aan vertrouwen in de opstanding. Geen bijgelovige gebruiken, maar nauwkeurige kennis van Gods voorzieningen geeft werkelijke troost, zoals ook Jezus voorzei: „Gelukkig zijn de treurenden, want zij zullen vertroost worden.” — Matth. 5:4.

Een blik op de wereld

De wereldvoedselconferentie — Hoe zinvol?

Topdelegaties uit 130 landen kwamen november vorig jaar in Rome bijeen om 11 dagen te debatteren en te onderhandelen over de voedselsituatie in de wereld. De hoop van bijna een half miljard met hongerdood bedreigde mensen was op hen gericht.

● „Wij dienen de mensheid niet teleur te stellen”, verklaarde conferentie-secretaris Ahmed Marei kort voor de aanvang. De voedselcrisis „is het grootste schandaal van onze tijd”, waren de woorden die A. H. Boerma, hoofd van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties, op de openingsdag sprak. Secretaris-generaal Waldheim van diezelfde V.N. betreurde „het gebrek aan doorzicht en saamhorigheid” onder de landen, hetwelk tot de crisis had geleid. Is er hoop gewekt dat deze houding zal veranderen? Oordeel voor uzelf:

● Resoluties waarmee men het probleem in de kern wilde aangrijpen, ontmoetten cynisch ongeloof. „Is dit geen oefening in zinloosheid?” vroeg een van de afgevaardigden als reactie op een resolutievoorstel om de militaire uitgaven over de hele wereld met 10 percent te verminderen en het hiermee vrijkomende geld aan de financiering van voedselhulp te besteden. Zelfs al zou deze resolutie worden aangenomen, aldus deze afgevaardigde, dan zou ze onmiddellijk „een dode letter” zijn.

● Toen de afgevaardigde van Bangla Desh sprak over de massale hongersterfte die reeds zijn land teisterde, waren slechts 50 van de meer dan 1000 afgevaardigden aanwezig. Honderden anderen gaven de voorkeur aan een cocktail party gehouden in een naastgelegen zaal. Ondertussen kon men zich in het restaurant te goed doen aan kostbare, geïmporteerde lekkernijen en dranken. We moeten eten, klaagde een afgevaardigde, „maar misschien zou een lunchpakket” beter zijn geweest; „wij praten over een miljoen mensen die bezig zijn de hongerdood te sterven”.

● En toen de conferentie was beëindigd, was er toen enige hoop gewekt voor al die hongerenden? „Een groot aantal mensen zal met de hongerdood worden geconfronteerd, alle resoluties en beslissingen ten spijt”, aldus het commentaar van conferentie-hoofd Marei. „Nationale zelfzucht vierde de boventoon”, waren de woorden van de vertegenwoordiger van Mexico.

● Na de conferentie luidde het redactionele commentaar van de New York Times: „Bij zoveel landen zo weinig verantwoordelijkheidsgevoel te zien, met de duidelijke dreiging van een massale hongersterfte voor de deur, geeft weinig reden tot optimisme.” „De misdadige nalatigheid werd officieel bekrachtigd”, aldus de New York Post. En tot slot het commentaar van Norman Borlaug, „vader” van de „groene revolutie”: „Het was nonsens . . . Niets wezenlijks is er gedaan. Het was alleen maar geklets.”

„Heilige” synode en communisten

◆ Voor de eerste maal waren communistisch Noord-Vietnam en Oost -Duitsland vertegenwoordigd op de vierde Synode van Bisschoppen in het Vaticaan. De aanwezigheid van de aartsbisschoppen van Hanoi en Oost-Berlijn vormde een weerspiegeling van de zachtere lijn die het Vaticaan in zijn benadering