Kan de dood overwonnen worden?

HEBT u er wel eens bij stilgestaan wat een geweldige invloed Jezus Christus op de geschiedenis van de mensheid heeft uitgeoefend? De kalender alleen al die de meeste mensen in de westerse wereld gebruiken, is gebaseerd op het jaar waarin hij, naar men meende, geboren is. The World Book Encyclopedia merkt daarover op: „Datums vóór dat jaar worden aangeduid met v. Chr., ofte wel vóór Christus. Datums na dat jaar worden aangeduid met A. D., of anno Domini (in het jaar onzes Heren).”

Waarom is Jezus zo beroemd? Onder meer wegens de geweldige wonderen die hij in het district Galiléa heeft verricht. Deze streek lag in het noorden van wat de hedendaagse Republiek Israël is. Over dit district schreef de eerste-eeuwse joodse geschiedschrijver Flavius Josephus dat het „zeer vet en rijk aan weiden is, met boomen van allerlei soort beplant . . . met steden [is het] als bezaaid”. In feite, zo verklaarde hij, „zijn [er] tweehonderd-en-vier steden en dorpen in Galiléa”.a

In veel van deze steden en dorpen predikte Jezus Christus en verrichtte hij zijn verbazingwekkende wonderen. Hoewel het bijbelse verslag slechts enkele van deze steden met name noemt, bezocht Jezus vele ervan, want het geïnspireerde verslag zegt over zijn prediking in die streek: „Jezus begon een rondreis door alle steden en dorpen, terwijl hij in hun synagogen onderwees en het goede nieuws van het koninkrijk predikte en elke soort van kwaal en elk soort van gebrek genas.” — Matth. 9:35.

Velen van de Galileeërs tot wie Jezus predikte, kenden hem, want hij was te midden van hen grootgebracht — in het dorpje Nazareth, dat zo’n 29 kilometer ten zuidwesten van de Zee van Galiléa in de heuvels lag.

JEZUS’ BEZOEK AAN NAÏN

Het was in 31 G.T., in het tweede jaar van Jezus’ bediening, dat de zoon van de weduwe in de stad Naïn stierf. Deze stad lag slechts acht à negen kilometer ten zuidoosten van Nazareth, het dorp waar Jezus zich gevestigd had. Toen de jongeman stierf, predikte Jezus rond de noordelijke oever van de Zee van Galiléa, waar hij zojuist zijn beroemde Bergrede had gehouden.

De bijbel zegt dat Jezus, na het beëindigen van deze rede, ’Kapérnaüm binnenging’. Tijdens zijn verblijf in die kuststad genas hij de slaaf van een legeroverste. „Kort hierop [of, zoals enkele oude handschriften luiden, „De volgende dag”] reisde hij naar een stad die Naïn heette, en zijn discipelen en een grote schare reisden met hem mee.” — Luk. 7:1-11, Nieuwe-Wereldvertaling, herziene Engelse uitgave van 1971, voetnoot.

De afstand van Kapérnaüm in zuidwestelijke richting naar Naïn was ongeveer 32 kilometer, een flinke dagreis zelfs voor mensen die gewend waren te voet te reizen. Jezus en zijn metgezellen staken het dal over en naderden de ingang van deze stad. Toen hij, zo vertelt het verslag ons, „in de nabijheid van de stadspoort kwam, zie! daar werd een dode uitgedragen, de eniggeboren zoon van zijn moeder. Bovendien was zij weduwe. Er was ook een talrijke schare uit de stad bij haar. En toen de Heer haar gewaar werd, werd hij met medelijden jegens haar bewogen”. — Luk. 7:12, 13.

Over deze ontmoeting schreef Arthur P. Stanley, die in de vorige eeuw een bezoek aan deze plek bracht, in zijn boek Sinai and Palestine: „Op de noordelijke helling . . . liggen de ruïnes van het dorp Naïn. . . . Het kan maar één ingang hebben gehad, uitkomend op de oneffen berghelling die afloopt naar de vlakte. Het moet bij deze steile afdaling zijn geweest, toen zij naar oosters gebruik ’de dode uitdroegen’, dat ’dichtbij de poort’ van het dorp de baar werd stilgehouden.”

Nog iemand die in de negentiende eeuw deze plek heeft bezocht, J. W. McGarvey, schreef in zijn boek Lands of the Bible: „Naïn ligt op een hoog terras, en een steile helling van zo’n 18 meter daalt af naar de vlakte net ten noorden ervan. De toegangsweg uit het noorden loopt door een smal dal aan de westkant, en aan de overkant daarvan liggen enkele uit de rotsen gehouwen graven . . . Toen Jezus de stadspoort naderde uit de richting van Kapérnaüm, waar hij de vorige dag was geweest, begaf de stoet die de zoon van de weduwe droeg, zich naar buiten naar deze begraafplaats, en zo ontmoetten zij elkaar toevallig.”

EEN VERBAZINGWEKKEND WONDER

Toen Jezus de rouwende menigte en de diepbedroefde vrouw tegenkwam, werd hij met medelijden jegens haar bewogen. Haar hevige verdriet raakte zijn hart. Teder, maar toch met een vastberadenheid die vertrouwen inboezemde, zei hij daarom tot haar: „Houd op met wenen.” Zijn optreden trok de aandacht van de menigte, zodat toen ’hij naderbij trad en de baar aanraakte, de dragers bleven staan’. Allen zullen zich afgevraagd hebben wat Jezus ging doen.

Het is waar dat Jezus ruim een jaar voordien in het dorp Kana, enkele kilometers ten noorden van Naïn, op een bruiloft water in wijn had veranderd. En het is ook waar, zoals enkelen van de rouwenden misschien hadden vernomen, dat Jezus in andere steden en dorpen niet ver daarvandaan, door een wonder mensen van hun kwalen had genezen. Maar voor zover het geïnspireerde bijbelse verslag te kennen geeft, had Jezus nog nooit iemand uit de doden opgewekt. Zou hij zo iets kunnen?

Zich tot het lijk wendend, gebood Jezus: „Jongeman, ik zeg u: Sta op!” En er gebeurde een wonder! „De dode ging overeind zitten en begon te spreken, en hij gaf hem aan zijn moeder.”

Dat was iets opmerkelijks! Denkt u zich eens in hoe die vrouw zich gevoeld moet hebben. Hoe zou u zich voelen? Wat zegt men onder zulke omstandigheden? ’Dank u wel dat u m’n zoon hebt opgewekt’? Men zou zijn dankbaarheid voor zo’n daad niet onder woorden kunnen brengen. Het was inderdaad een wonder!

„Toen werden allen door vrees aangegrepen, en zij verheerlijkten God, zeggende: ’Een groot profeet is onder ons verwekt’, en: ’God heeft zijn aandacht op zijn volk gericht.’ En dit nieuws omtrent hem verbreidde zich in geheel Judéa en overal in de omtrek.” Het was duidelijk dat Jezus een groot profeet van God was. — Luk. 7:13-17.

DE BELOOFDE WONDERDOENER?

Vijftien eeuwen voordien had de profeet Mozes in Gods kracht verbazingwekkende wonderen verricht; hij had zelfs de wateren van de Rode Zee gescheiden om de gehele natie Israël in staat te stellen er droogvoets doorheen te trekken. Maar er was geprofeteerd dat er een wonderen verrichtende profeet zou komen die nog groter zou zijn. Zo zei Mozes onder inspiratie van God: „Een profeet uit uw eigen midden, uit uw broeders, gelijk aan mij, zal Jehovah, uw God, voor u verwekken — naar hem dient gijlieden te luisteren” (Deut. 18:15). Daarom was de vraag in de eerste eeuw: ’Is deze Jezus van Nazareth de profeet van God wiens komst is voorzegd?’

Johannes de Doper geloofde dat Jezus die beloofde profeet was. Hij had Gods geest op Jezus zien neerdalen nadat hij hem bijna twee jaar voordien in de rivier de Jordaan had gedoopt (Joh. 1:32-34). Nu zat Johannes in de gevangenis, waar hij ongeveer een jaar voordien door Herodes Antipas in was geworpen omdat hij diens overspelige verhouding met de vrouw van zijn broer aan de kaak had gesteld.

Daar in de gevangenis berichtten „de discipelen van Johannes . . . hem al deze dingen”, vooral het feit dat de zoon van de weduwe uit de doden was opgewekt. Toen Johannes dit bericht hoorde, riep hij „een tweetal van zijn discipelen bij zich en zond hen naar de Heer om te zeggen: ’Zijt gij de Komende, of hebben wij een ander te verwachten?’” — Luk. 7:18, 19; Matth. 11:2, 3.

Niet dat Johannes eraan twijfelde of Jezus de beloofde profeet was. Maar na dit opmerkelijke bericht gehoord te hebben over de zoon van de weduwe die weer tot leven was gebracht, wilde hij rechtstreeks uit Jezus’ eigen mond horen of hij de Messías was. Johannes had zich afgevraagd of er nog iemand anders zou komen, een opvolger als het ware, die alles wat volgens de voorzegging door Gods Messías tot stand gebracht zou worden, volledig zou vervullen.

Toen dus de twee discipelen van Johannes bij Jezus kwamen en hem Johannes’ vraag overbrachten, zegt het verslag: „In dat uur genas [Jezus] vele mensen van ziekten en ernstige kwalen en goddeloze geesten en schonk hij vele blinden de gunst te kunnen zien. Daarom gaf hij de twee ten antwoord: ’Gaat, bericht aan Johannes wat gij gezien en gehoord hebt: de blinden ontvangen het gezicht, de kreupelen lopen, de melaatsen worden gereinigd en de doven horen, de doden worden opgewekt en aan de armen wordt het goede nieuws verteld. En gelukkig is hij die niet over mij is gestruikeld.’” — Luk. 7:20-23.

Dit bericht was beslist aanmoedigend voor Johannes. Het was het overtuigende bewijs dat Jezus inderdaad de wonderbaarlijke werken verrichtte die kenmerkend zouden zijn voor de door Mozes voorzegde profeet. Nog nooit tevoren had een mens het bewijs geleverd over zulke wonderbaarlijke krachten te beschikken! Dus had Johannes, ondanks het feit dat hij in de gevangenis bleef, de zekerheid dat Jezus werkelijk de enige profeet was die aan Mozes’ voorzegging beantwoordde.

Er is geen twijfel aan. Zelfs de dood kan werkelijk overwonnen worden, zoals in het geval van de overleden zoon van de weduwe uit Naïn!

[Voetnoten]