Niet dat Johannes eraan twijfelde of Jezus de beloofde profeet was. Maar na dit opmerkelijke bericht gehoord te hebben over de zoon van de weduwe die weer tot leven was gebracht, wilde hij rechtstreeks uit Jezus’ eigen mond horen of hij de Messías was. Johannes had zich afgevraagd of er nog iemand anders zou komen, een opvolger als het ware, die alles wat volgens de voorzegging door Gods Messías tot stand gebracht zou worden, volledig zou vervullen.

Toen dus de twee discipelen van Johannes bij Jezus kwamen en hem Johannes’ vraag overbrachten, zegt het verslag: „In dat uur genas [Jezus] vele mensen van ziekten en ernstige kwalen en goddeloze geesten en schonk hij vele blinden de gunst te kunnen zien. Daarom gaf hij de twee ten antwoord: ’Gaat, bericht aan Johannes wat gij gezien en gehoord hebt: de blinden ontvangen het gezicht, de kreupelen lopen, de melaatsen worden gereinigd en de doven horen, de doden worden opgewekt en aan de armen wordt het goede nieuws verteld. En gelukkig is hij die niet over mij is gestruikeld.’” — Luk. 7:20-23.

Dit bericht was beslist aanmoedigend voor Johannes. Het was het overtuigende bewijs dat Jezus inderdaad de wonderbaarlijke werken verrichtte die kenmerkend zouden zijn voor de door Mozes voorzegde profeet. Nog nooit tevoren had een mens het bewijs geleverd over zulke wonderbaarlijke krachten te beschikken! Dus had Johannes, ondanks het feit dat hij in de gevangenis bleef, de zekerheid dat Jezus werkelijk de enige profeet was die aan Mozes’ voorzegging beantwoordde.

Er is geen twijfel aan. Zelfs de dood kan werkelijk overwonnen worden, zoals in het geval van de overleden zoon van de weduwe uit Naïn!

Wat het voor ons betekent

HOEWEL er thans geen wonderen verrichtende profeet van God op aarde is die de doden kan opwekken, kunnen wij wel het volste vertrouwen hebben dat onze geliefden die gestorven zijn, spoedig weer tot leven zullen worden gebracht.

Kort voordat Jezus Naïn bezocht, toen hij in Jeruzalem was om in de vroege lente van 31 G.T. het joodse pascha bij te wonen, deed hij een opmerkelijke belofte over deze opstanding van de doden. Tot op die tijd had hij klaarblijkelijk nog niemand opgewekt. Niettemin zei hij:

„Evenals de Vader de doden opwekt en levend maakt, zo maakt ook de Zoon levend wie hij wil. Want evenals de Vader leven heeft in zichzelf, zo heeft hij ook de Zoon gegeven leven in zichzelf te hebben. En hij heeft hem autoriteit gegeven om te oordelen, omdat hij de Zoon des mensen is. Verwondert u hierover niet, want het uur komt waarin allen die in de herinneringsgraven zijn, zijn stem zullen horen en te voorschijn zullen komen, zij die goede dingen hebben gedaan, tot een opstanding des levens, zij die verachtelijke dingen hebben beoefend, tot een opstanding des oordeels.” — Joh. 5:21, 26-29.

De religieuze tegenstanders tot wie Jezus sprak, geloofden hem niet. Zelfs toen overal in Judéa uit gezaghebbende bron berichten de ronde begonnen te doen dat Jezus in het noordelijke Galiléa de zoon van de weduwe uit de doden had opgewekt, weigerden zij dit te geloven. Twee jaar later, toen Jezus zijn vriend Lazarus opwekte, werden zij in feite zo kwaad dat zij zijn dood beraamden. Ja, „zij beraadslaagden