De bewapeningswedloop
— Wat wordt er door bewerkt?
— Zal pas een goddelijk ingrijpen er een eind aan maken?
Door Ontwaakt!-correspondent in Zweden
IN JUNI 1979 was de aandacht van de hele wereld drie dagen lang op Wenen gericht. Twee mannen zaten, omringd door een staf van assistenten, met ernstige gezichten tegenover elkaar aan een zware, acht meter lange tafel. Ten slotte ondertekenden zij een verdrag dat volgens zeggen „een wezenlijke vermindering” zou betekenen van „de gevaren van een nucleaire holocaust” — het gevreesde laatste bedrijf van de huidige bewapeningswedloop.
Deze mannen, Leonid Brezjnev van de Sovjet-Unie en Jimmy Carter van de Verenigde Staten, vertegenwoordigden de koplopers in de internationale bewapeningswedloop die de afgelopen jaren een steeds grotere snelheid heeft ontwikkeld en afschuwelijke massavernietigingswapens heeft voortgebracht. Per jaar wordt meer dan ƒ 800 miljard besteed aan militaire uitgaven. Over de hele wereld dienen ongeveer 26 miljoen mensen in de strijdkrachten.
Het in Wenen ondertekende verdrag was volgens Carter „het meest gedetailleerde, verreikende en veelomvattende verdrag in de geschiedenis van de wapenbeheersing”. Zal het ten slotte een halt toeroepen aan de verdwazende bewapeningswedloop? Neen! De doelstellingen van het verdrag spreken daar niet eens over. In de grond der zaak betekent het verdrag voor de beperking van strategische wapens (algemeen bekend als SALT II) slechts dat bepaalde soorten wapens die voor een intercontinentale oorlogvoering onontbeerlijk worden geacht, tot een vastgesteld aantal worden beperkt. En die limieten zijn aanzienlijk hoger dan elk van beide landen tot nog toe heeft bereikt. In werkelijkheid vormen ze dus nieuwe doeleinden om naar te streven.
Zeven jaar geleden ondertekenden deze zelfde regeringen een overeenkomst die onder andere het aantal raketlanceerinrichtingen beperkte. Wat was het resultaat? Beide mogendheden, zo schreef de New York Times, „gingen de kunst verstaan de limiet krachteloos te maken door elke lanceerinrichting van een grote lading wapens te voorzien”. Het bericht besluit: „Feitelijk weerhoudt het verdrag [van 1979] geen van beide partijen ervan om welk wapen dan ook te vervaardigen dat zij werkelijk willen maken.”
Hoewel velen van mening zijn dat enige controle beter is dan geen controle, is het toch de vraag of zulke verdragen inzake wapenbeperking werkelijk het antwoord op het probleem vormen. Zullen de naties er ooit uit zichzelf mee stoppen hun wapenvoorraden te vergroten? Of zal er een ingrijpen moeten komen uit een bron die hoger is dan de mens? Ja, is er een goddelijk ingrijpen nodig? Laat deze vragen door uw geest gaan terwijl wij u een overzicht geven van de strategische wapens die de naties reeds hebben ontwikkeld en van de wapens waaraan ze nu werken.
Kernwapenarsenalen
Alleen al op het gebied van kernwapens is de vernietigingskracht enorm. De arsenalen bevatten tienduizenden geperfectioneerde atoomkoppen waarvan de totale explosieve kracht een miljoen maal groter is dan die van de bom die Hirosjima verwoestte. Als alleen al een fractie van deze bommen in een oorlog werd gebruikt, zou de beschaving ophouden te bestaan.
Om verafgelegen doelen snel met kernwapens te kunnen bereiken, zijn er zogenaamde strategische overbrengingssystemen ontwikkeld en de aantallen en technische mogelijkheden ervan zijn enorm toegenomen. Volgens een in 1979 door het Instituut voor Vredesvraagstukken in Stockholm (SIPRI) uitgegeven publikatie, getiteld „Bewapening of Ontwapening? — De beslissende keus”, beschikken de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie over in totaal 4796 strategische overbrengingssystemen voor kernwapens, zoals op land gestationeerde raketten, raketten aan boord van onderzeeboten, en strategische bommenwerpers.
Deze arsenalen zijn nu zo enorm groot dat elke verdere uitbreiding in aantal zinloos is. Er worden echter voortdurend verbeteringen in de kwaliteit aangebracht, in het bijzonder met betrekking tot de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid. De SIPRI-publikatie zegt:
„De nieuwe atoomkoppen voor de Amerikaanse Minuteman intercontinentale ballistische projectielen bijvoorbeeld zijn zo nauwkeurig dat 50% op minder dan 200 meter van het beoogde, op een ander continent gelegen doel moet terechtkomen. Bij de volgende generatie van deze projectielen zal dit zijn teruggebracht tot enkele tientallen meters. Voor zulke wapens zouden alle militaire doelen kwetsbaar zijn.”
Is er een reële kans dat zulke nauwkeurige wapens gebruikt zullen worden? „Een dergelijke precisie, gepaard aan andere vorderingen”, waarschuwt dezelfde publikatie, „kan de militaire besluitvormers het misplaatste vertrouwen geven dat zij werkelijk kernoorlogen kunnen voeren en ’winnen’, in plaats dat zij erdoor afgeschrikt worden. . . . De verleiding om als eerste toe te slaan, zal gevaarlijk toenemen, en het risico van een kernoorlog door misrekening, een ongeval of krankzinnigheid zal dienovereenkomstig toenemen.”
Maar dat is nog niet alles. De wapenopslagplaatsen bevatten nog andere wapens.
Chemische en biologische wapens
„De dodelijkheid van de agentia, in het bijzonder de zenuwgassen”, zei één deskundige, „gaat ons voorstellingsvermogen bijna te boven. Eén druppeltje Tabun of Soman ter grootte van een speldeknopje op uw arm zal u binnen drie tot zes minuten doden.” Toch zijn chemische of biologische agentia in grote hoeveelheden beschikbaar en kunnen ze worden aangewend tegen de troepen, de veestapel of de oogsten van de vijand.
Tot de letale agentia (dodelijke werkzame stoffen) behoren die welke op het zenuwstelsel inwerken, het bloed vergiftigen, iemand laten stikken, of zelfs pijnlijke blaren op de huid veroorzaken. In de militaire arsenalen van de wereld worden ook een aantal niet-dodelijke agentia aangetroffen. Sommige ervan zijn bedoeld om de gevechtskracht van onbeschermde troepen aan te tasten doordat ze een hevig tranen van de ogen, niezen, braken, of een sterke irritatie van de bovenste ademhalingswegen veroorzaken.
Militarisering strekt zich tot de ruimte uit
Zelfs het wereldruim wordt in toenemende mate gemilitariseerd. Van 1963 tot 1978 werden in totaal 1536 satellieten voor militaire doeleinden gelanceerd. Dit is ongeveer 75 percent van alle gelanceerde satellieten. Alleen al in 1978 werden 112 militaire satellieten gelanceerd — ongeveer 1 per drie dagen! Zulke satellieten worden gebruikt voor verkenning en communicatie en moeten bijtijds waarschuwen voor een aanval; ze zijn vooral van belang voor navigatiedoeleinden.
Onderzoekers geloven dat het via een navigatiesysteem dat gebruik maakt van satellieten, spoedig mogelijk zal zijn wapens zo te leiden dat ze op minder dan tien meter van hun doel neerkomen, ongeacht waar ter wereld dit doel zich bevindt!
Andere projecten voor massavernietiging
Buiten dit alles is de mens nog steeds op zoek naar nieuwe massavernietigingswapens. SIPRI stelt in het boek Massavernietigingswapens en het milieu: „Er wordt steeds meer aandacht geschonken aan het manipuleren van geofysische of milieu-veranderende krachten voor vijandelijke doeleinden.” Het diep verontrustende rapport over dit onderzoek zegt dat men heeft voorgesteld de atmosfeer te beïnvloeden voor militaire doeleinden. Onder andere denkt men erover de elektrische eigenschappen van de ionosfeer of de troposfeer zo te manipuleren dat de communicatie-, radar-, navigatie- en raketgeleidingssystemen van de vijand ontwricht worden.
Het SIPRI-rapport oppert ook de mogelijkheid dat methoden om orkanen of cyclonen op te wekken — of bestaande stormen van richting te doen veranderen — de militairen een immense vernietigingskracht in handen zouden geven. Nog een doel van de militairen is te leren hoe zij bliksemontladingen van een wolk naar de grond als aanvalswapen kunnen gebruiken.
De in het onderste deel van de stratosfeer aanwezige ozonlaag, die ons tegen schadelijke hoeveelheden ultraviolette straling beschermt, wordt ook als een potentieel „wapen” beschouwd. Hoe dat zo? Een artikel in de New York Times citeert een geleerde van de Harvard Universiteit, Dr. Michael B. McElroy, die gezegd heeft dat het chemische element broom zo doeltreffend blijkt bij het afbreken van ozon dat het als wapen gebruikt zou kunnen worden. In de stratosfeer gebracht, zou het het ozon verwijderen, waardoor ultraviolette straling het aardoppervlak zal kunnen bereiken met een intensiteit die groot genoeg is om gewassen te vernietigen en de bewoners uit te schakelen. Het SIPRI-rapport zegt: „Het behoort misschien al tot onze mogelijkheden dat boven vijandelijk gebied een ’venster’ in deze ozonlaag wordt geopend door vanuit een om de aarde cirkelende satelliet op het juiste moment een broomverbinding te laten ontsnappen, waardoor deze in de ozonlaag terechtkomt.”
Zelfs het land zou tegen een vijand gebruikt kunnen worden. Zou een vijandelijk gebied bijvoorbeeld toevallig boven of in de buurt van een of andere zwakke plek in de aardkorst liggen, dan zou het wel eens mogelijk kunnen worden daar een aardbeving te veroorzaken. Insgelijks zouden in vijandelijk gebied gelegen „slapende” vulkanen aangezet kunnen worden tot een verwoestende activiteit. Bepaalde gebieden lenen zich er misschien voor ontwrichting te veroorzaken door er lawines of aardverschuivingen in beweging te zetten.
Ook vuur is als massavernietigingswapen overwogen. Grote, voor de vijand belangrijke gebieden kunnen verwoest worden door enorme branden die doelbewust door militaire handelingen zijn veroorzaakt. Door het toepassen van zeer doeltreffende brandbommen met tijdontsteking en verspreid liggende antipersoneelmijnen zou men de bestrijding van zo’n vuurzee praktisch onmogelijk kunnen maken.
Het maken van regen is weer een ander wapen, een wapen dat in de moderne oorlogvoering reeds is toegepast. In de Indochinese oorlog van enkele jaren geleden bezaaiden vliegtuigen de wolken met agentia als zilverjodide en loodjodide. De daar door veroorzaakte regens ruïneerden de vijandelijke verbindingslijnen, belemmerden vijandelijke offensieven, waren gunstig voor bombardementsvluchten en brachten gewoonlijk vernietigende overstromingen teweeg.
De lijst van vernietigingswapens is zonder eind, ondanks de ontwapeningsbesprekingen en vredesverdragen. Is het niet duidelijk dat de naties de bewapeningswedloop nooit uit zichzelf zullen beëindigen?
Toen de Sovjettroepen Afghanistan binnentrokken, kwam er een abrupt eind aan al de fanfare over de ondertekening van SALT II zonder dat het verdrag werd geratificeerd. De Verenigde Staten verhoogden de militaire uitgaven, en velen vrezen een derde wereldoorlog.
Goddelijk ingrijpen voorzegd
Gelukkig voorzegt de bijbel dat God niet zal toelaten dat de mens onze aarde volledig verwoest. De hartverwarmende profetie in Openbaring 11:18 verzekert ons dat God ’degenen zal verderven die de aarde verderven’. Door een tentoonspreiding van zijn ontzagwekkende kracht zal hij alle aanstichters van oorlog verwijderen en voor altijd een eind maken aan de huidige bewapeningswedloop. De details hiervan kunt u lezen in Psalm 46:8, 9:
„Komt, aanschouwt de activiteiten van Jehovah, hoe hij verbazingwekkende gebeurtenissen op de aarde heeft gesteld. Hij doet oorlogen ophouden tot het uiteinde der aarde. De boog verbreekt hij en hij slaat de speer werkelijk aan stukken; de wagens [strijdwagens] verbrandt hij in het vuur.” — Zie ook Daniël 2:44, 45 en Openbaring 19:11-21; 21:3-5.
Kunnen wij op de bijbelse profetieën vertrouwen?
„Maar die profetieën werden eeuwen geleden neergeschreven”, zouden enkelen kunnen denken. „Hoe kunnen wij er nu zeker van zijn dat ze zullen uitkomen en dat God handelend gaat optreden?”
Onweerlegbare historische feiten hebben de nauwkeurigheid van de bijbelse profetieën bevestigd. Wist u bijvoorbeeld dat de bijbel tot in details de tragische verwoesting van een van de invloedrijkste steden in het Midden-Oosten uit de oudheid heeft voorzegd, namelijk Jeruzalem? De vervulling van die profetie in het jaar 70 G.T. culmineerde in een van de grootste daden van vernietiging in de wereld uit de oudheid — 1.100.000 mensen werden gedood!
Zevenendertig jaar tevoren had Jezus Christus vanwege de morele verdorvenheid van de stad voorzegd:
„Wanneer gij voorts Jeruzalem door legerkampen ingesloten ziet, weet dan dat zijn verwoesting nabijgekomen is. Laten dan zij die in Judéa zijn, naar de bergen vluchten, en laten zij die in het midden van Jeruzalem zijn, eruit trekken, en laten zij die zich in de landstreken bevinden, er niet binnengaan.” — Luk. 21:20, 21.
Drieëndertig jaar later werd Jeruzalem door de Romeinse legers onder Cestius Gallus „ingesloten” en bijna veroverd. Volgens een ooggetuige, de geschiedschrijver Josephus, ’riep de Romeinse generaal zijn soldaten echter terug’ en „verliet . . . de stad, zonder dat eenige tegenspoed zijn wanhoop aan den goeden uitslag rechtvaardigde”. Tenminste, zo scheen het vanuit menselijk standpunt. Maar deze terugtocht stelde de eerste-eeuwse christenen in Jeruzalem in de gelegenheid ’eruit te trekken’ en zich in veiligheid te brengen, in overeenstemming met Jezus’ profetie.
Doch anderen in de stad begonnen koortsachtig voorbereidingen te treffen voor een tweede belegering. Josephus bericht:
„Te Jeruzalem herstelden de [mensen] . . . de muren en lieten eene groote menigte oorlogstuig vervaardigen. In de gansche stad smeedde men werpspietsen en wapenrustingen met alles wat er bij behoorde.” — „Geschiedenis van den Joodschen oorlog”, Boek II, 22, par. 1.
Op de vluchtende Romeinen veroverde oorlogsmachines werden de stad binnengesleept en in gebruik genomen. Zij bewapenden zichzelf tot de tanden! Maar hoe indrukwekkend zulke wapens ook waren, ze waren niet in staat de vervulling van Jezus’ profetie te voorkomen.
Jezus voegde een ongewoon detail toe door te zeggen: „Er zullen dagen over u [Jeruzalem] komen waarin uw vijanden een versterking rondom u zullen bouwen met puntige palen en u zullen omsingelen en u van alle kanten zullen benauwen” (Luk. 19:43). In 70 G.T. keerden de Romeinen terug en generaal Titus, die geen discipel van Jezus was en er geen belang bij had de bijbelse profetieën te vervullen, stelde nu juist de door de bijbel voorzegde tactiek voor door te zeggen dat het Romeinse leger „de gansche stad met een muur [moest] omgeven”. Drie dagen later omgaf een indrukwekkende, zeven kilometer lange muur de gehele stad. Deze prestatie, die zoals Josephus het uitdrukte, „alle begrip te boven ging”, vormde een directe vervulling van Jezus’ woorden. De stad was spoedig ingenomen. De profetie ging nauwkeurig in vervulling.
Dit is slechts een van de honderden bijbelse profetieën die nauwkeurig vervuld werden. Op grond hiervan kunnen wij er zeker van zijn dat de profetieën over de vernietiging van personen „die de aarde verderven”, ook uit zullen komen — en spoedig! Waarom?
Wel, voor het eerst in de geschiedenis heeft een generatie — onze generatie — de middelen tot zijn beschikking om van deze aarde een levenloze sintel te maken, en dat op meer dan één manier! Als er voor God ooit een tijd is geweest om handelend op te treden, dan is het wel nu, tijdens ons leven.
Zou u niet graag in een wereld willen leven die vrij is van de angst voor een nucleaire holocaust? Wat een verlichting zal het zijn als de financiële last van de bewapeningswedloop is weggenomen. En beschouw ook eens welk een zegen het voor deze aarde zal zijn wanneer vredelievende personen hun energie en middelen aanwenden om onze aardbol te verfraaien in plaats van te vernietigen. Jehovah’s Getuigen zullen u graag aan de hand van de bijbel laten zien hoe dichtbij zulke toestanden zijn en wat u volgens de bijbel moet doen om u erin te verheugen.