Actieve christenen in een kritieke tijd
EVENALS andere mensen over de gehele aarde zult ook u zich er misschien duidelijk van bewust zijn dat wij in een kritieke tijd leven.
Velen beseffen dat de tijd kritiek is omdat er zoveel aandacht wordt geschonken aan wapens en oorlog. Anderen zijn zich van de kritieke aard ervan bewust wegens de economische problemen. Als aan u zou worden gevraagd waarom onze tijd kritiek is, zou u ook kunnen denken aan de toenemende misdaad en gewelddaad. Deze problemen bewijzen alleen maar dat wij in een voorzegde periode leven: „In de laatste dagen [zullen er] kritieke tijden . . . aanbreken.” — 2 Tim. 3:1-5.
Op zondag 13 september 1981 deed zich echter een speciale gebeurtenis voor waardoor duidelijk werd geïllustreerd dat christenen zelfs in onze „kritieke tijden” geestelijk actief en optimistisch met betrekking tot de toekomst kunnen zijn. Wat was die gebeurtenis? Hoe kunnen wij er voordeel van trekken?
GRADUATIE VAN DE GILEADSCHOOL
De speciale gebeurtenis die zich in de stad New York (VS) voordeed, was het graduatieprogramma van de 71ste klas van de Wachttoren-Bijbelschool Gilead. Wij doen er goed aan over enkele punten na te denken die gedurende het programma aan de orde kwamen.
De belangrijkste spreker was F. W. Franz, president van het Wachttorengenootschap en van de School. Zijn uurlezing begon met een overzicht van de geschiedenis van de School. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog geloofde de toenmalige president van het Genootschap, J. F. Rutherford, dat intense vervolging van Jehovah’s Getuigen een verhuizing van het hoofdbureau van het Genootschap in Brooklyn, New York, noodzakelijk zou kunnen maken. Daarom liet hij in het noorden van de staat New York gebouwen optrekken die gebruikt konden worden om de staf van het hoofdbureau onder te brengen. In 1942, toen N. H. Knorr de derde president van het Genootschap werd, onthulde een zorgvuldige nieuwe beschouwing van hoofdstuk zeventien van Openbaring dat de Volkenbondvredesorganisatie, gesymboliseerd door een wild beest, in de een of andere vorm zou terugkeren (Openb. 17:8). Dit betekende dat de oorlog zou eindigen en er een periode van vrede zou volgen. Zoals u weet, is dat inderdaad gebeurd en is de organisatie der Verenigde Naties als de opnieuw opgeknapte vredesorganisatie te voorschijn gekomen.
Met dat schriftuurlijke inzicht werd de beslissing genomen de bewuste gebouwen in het noorden van de staat New York te gebruiken voor een speciale opleidingsschool voor zendelingen, die het „goede nieuws van het koninkrijk” gedurende de komende vredesperiode in vele landen konden verbreiden (Matth. 24:14). Deze unieke school werd op 1 februari 1943 geopend en nu sprak Franz, als de vierde president van het Genootschap, de 71ste afstuderende klas van deze school toe.
Hij stelde de 27 studenten, die uit acht landen afkomstig waren, de volgende passende vraag: „Er zijn nu ongeveer 36 jaar van de huidige vredesperiode verstreken, dus hoe lang zal ze nog duren? En welke aanwijzingen hebben wij dat ze heel, heel binnenkort zal eindigen?” Hoe zou u die vraag beantwoorden?
Franz besprak toen enkele fascinerende aspecten van de bijbelse chronologie die op onze tijd betrekking hebben. Hij merkte op dat Jehovah’s Getuigen reeds lang de mening zijn toegedaan dat het jaar 1914, waarin de Eerste Wereldoorlog begon, het einde kenmerkte van de volgende door Jezus genoemde periode: „Jeruzalem zal door de natiën worden vertreden totdat de bestemde tijden der natiën [of „tijden der heidenen”, Statenvertaling] zijn vervuld” (Luk. 21:24). Dit betekent dat Gods koninkrijk, vertegenwoordigd door Jeruzalem, toen in de hemel werd opgericht. Sommigen beweren evenwel dat 1914 niets te betekenen had en dat Jezus een vertreden van de letterlijke stad Jeruzalem in gedachten had. De spreker vroeg echter: „Wat bemerken wij wanneer wij de consequenties van die zienswijze doortrekken?”
In 1967 veroverde het leger van de staat Israël de Westoever, met inbegrip van de oude, ommuurde stad Jeruzalem. „Maar”, zo vroeg Franz, „heeft dit tot eer van Jehovah God geleid? Heeft dit tot gevolg gehad dat de Messías kwam om daar, in het aardse Jeruzalem, het koninkrijk Gods op te richten?” Het duidelijke antwoord is Neen. Ook prediken de letterlijke joden niet het „goede nieuws van het koninkrijk” als een vervulling van Matthéüs 24:14. De feiten tonen derhalve aan dat het ’vertreden van „Jeruzalem” door de heidenen’ niet in 1967 eindigde. Het door Jezus gegeven „teken” is veeleer sinds het uiterst belangrijke jaar 1914 in vervulling gegaan. Sinds die tijd regeert de Messías, de Heer Jezus Christus, vanuit de hemel te midden van zijn vijanden (Ps. 110:1, 2). Tot de nieuwe zendelingen werd dan ook met dringendheid gezegd: ’De overgebleven tijd moet beslist kort zijn geworden.’ Zij moeten in deze kritieke tijd dus met een gevoel van dringendheid veel werk verrichten. — 1 Kor. 7:29-31.
De afstuderende studenten zagen duidelijk in waarom zij actief moesten zijn in het verrichten van christelijk werk. Ook hun familieleden en anderen in het publiek, dat uit ongeveer tweeduizend personen bestond, zagen dit in. Allen waren erg blij te vernemen dat er regelingen zijn getroffen om meer zendelingen op te leiden. Twee van de studenten zouden naar Duitsland terugkeren om in dat land leraren te zijn van een nieuwe, toegevoegde Gileadcursus. Het zal een gecomprimeerde, twee en een halve maand durende cursus zijn voor bedienaren die, zonder eerst Engels te hoeven leren, opgeleid kunnen worden om naar buitenlandse zendingstoewijzingen te worden uitgezonden.
NUTTIGE RAAD VOOR ACTIEVE CHRISTENEN
Andere sprekers tijdens het graduatieprogramma gaven de klas deugdelijke raad uit de Schrift, raad waarvan alle christenen in onze kritieke tijd voordeel kunnen trekken.
U. V. Glass, een van de leraren van de Gileadschool, moedigde de studenten ertoe aan na te denken over het voorbeeld van Jeremia, die ondanks tegenstand en gevaar bleef prediken. De profeet Uría vluchtte daarentegen bevreesd naar Egypte; maar dit baatte hem niet, want hij werd weer naar Juda teruggebracht, waar hij door de koning werd terechtgesteld. Het voorbeeld van Jeremia, en de steun die hij van de Ethiopiër Ebed-Melech ontving, werd ook beklemtoond in een schitterend drama dat de studenten ’s middags opvoerden. Het drama was getiteld „Een onbevreesde verkondiger van een impopulaire boodschap”.
Het graduatieprogramma omvatte ook korte maar nuttige lezingen door enkele ervaren bedienaren. Een van de sprekers, David Olson, had zijn toespraak rondom de tekst in 1 Samuël 2:30 opgebouwd, waar God zegt: „Wie mij eren, zal ik eren.” Hij zette uiteen dat wij het allemaal waarderen wanneer wij met respect worden bejegend, en daarom dienen wij het ons ten doel te stellen anderen eer of achting toe te kennen. Dit is vooral belangrijk voor personen die dicht bij elkaar wonen of nauw met elkaar samenwerken, zoals de zendelingen. Karl Klein besprak hoe belangrijk het is ’geen zuchten tegen elkaar te slaken’, zoals in Jakobus 5:9 wordt aangeraden. Terwijl wij misschien wel over onze eigen tekortkomingen zouden kunnen kreunen of zuchten, houdt zuchten over de zwakheden van medechristenen gewoonlijk in dat men hen oordeelt, hetgeen tot gevolg kan hebben dat zij ontmoedigd raken of neerslachtig worden.
Het graduatieprogramma eindigde na het drama en een slotgebed. De aanwezigen waren echter vastberadener dan ooit om actief ’met God te blijven wandelen’, waartoe George Gangas de klas eerder op de dag enthousiast had aangespoord, met verwijzing naar de voorbeelden van Henoch en Noach (Gen. 5:24; 6:9). En allen konden zich de lezing van leraar J. Redford herinneren, die eindigde met de aansporing voor de afgestudeerden en de overige aanwezigen om in deze kritieke tijd ’de Koning en het Koninkrijk te verkondigen’.
[Illustratie op blz. 28]
Toekomstige leraren van de nieuwe toegevoegde Gileadcursus in Duitsland, met Filippijnse afgestudeerde zendelingen
[Illustratie op blz. 29]
In het bijbelse drama werd Jeremia op ontroerende wijze afgebeeld als een onbevreesde bekendmaker van Gods boodschap