Als het geen feit is, wat is het dan?
EVOLUTIE „WORDT OOK IN TWIJFEL GETROKKEN DOOR GELEERDEN VAN NAAM”
’WIE evolutie afwijzen, zijn niet ter zake kundig, onredelijk, onverantwoordelijk, niet tot oordelen bevoegd, onwetend, dogmatisch, slaven van oude illusies en vooroordelen.’ Zo beschrijven toonaangevende evolutionisten degenen die evolutie niet als feit aanvaarden. Maar een nuchtere, logische, wetenschappelijke redenatie, ondersteund door waarnemingen en experimenten, hoeft toch niet haar toevlucht te nemen tot zulke schimpscheuten?
De wijze waarop de evolutionist zich opstelt, lijkt meer op religieus dogmatisme. Toen de overpriesters en de Farizeeën zagen hoe de menigten Jezus aanvaardden, zonden zij beambten uit om hem te arresteren, met als resultaat: „De agenten kwamen terug bij de opperpriesters en de Farizeeërs. ’Waarom hebben jullie hem niet opgebracht?’ vroegen die. ’We hebben nog nooit iemand zo horen spreken als die man!’ antwoordden de agenten. ’Heeft hij jullie ook al ingepalmd?’ zeiden de Farizeeërs. ’Is één van de leden van de Hoge Raad of één van de Farizeeërs soms in hem gaan geloven? Maar dat volk dat de wet niet kent: we kunnen het wel vervloeken!’” — Joh. 7:32, 45-49, Het Nieuwe Testament in de omgangstaal.
Zij vergisten zich, want velen van de regeerders bleken wel degelijk beïnvloed te worden door Jezus’ onderwijs. Zelfs priesters werden zijn volgelingen (Joh. 12:42; Hand. 6:7; 15:5). Niet in staat Jezus te weerleggen, namen de Farizeeën als groep hun toevlucht tot de tirannie van autoriteit. Heden ten dage gebruiken evolutionisten dezelfde tactieken: ’Wat weet de domme massa? Alle geleerden van naam aanvaarden evolutie!’ De feiten liggen anders. Zoals het tijdschrift Discover zei: „Nu wordt die geheiligde theorie niet alleen door fundamentalistische christenen aangevallen, maar wordt ze ook door geleerden van naam in twijfel getrokken.” — Oktober 1980.
In een artikel in Science zei R. E. Gibson dat Galilei „een hartstochtelijke afkeer had van iedere soort dogma die gebaseerd was op menselijke autoriteit”. Het was deze intellectuele integriteit die hem moeilijkheden met de Inquisitie bezorgde. Maar zo’n integriteit, beweert Gibson, „is nu niet de stijl; de huidige neiging van de wetenschappelijke gemeenschap, nu machtig geworden, is zich ongeveer te gedragen zoals de kerk in Galilei’s tijd”. Weet de moderne wetenschap beter met macht en prestige om te gaan dan de katholieke Kerk deed? Einstein heeft eens opgemerkt dat wij niet zo ver verwijderd zijn van Galilei’s tijd als wij zouden willen denken. — Science, 18 september 1964, blz. 1271-1276.
Robert Jastrow maakt gewag van „het religieuze geloof van de wetenschapsman” en zijn ergernis wanneer het bewijsmateriaal niet overeenstemt met zijn overtuigingen. Zo noemt J. N. W. Sullivan spontane generatie „een geloofsartikel”. Dr. J. R. Durant wijst erop dat „vele geleerden bezwijken voor de verleiding om dogmatisch te zijn, daarbij nieuwe ideeën met haast missionaire ijver aangrijpend . . . In het geval van de evolutietheorie schijnt de missionaire geest te hebben gewonnen”. H. S. Lipson, een natuurkundige, zegt dat na Darwin „evolutie in zekere zin een wetenschappelijke religie werd; bijna alle geleerden hebben haar aanvaard en velen zijn bereid hun waarnemingen te ’verbuigen’ om ze te kunnen inpassen”.
Een bewijs voor het bovenstaande vormt het feit dat de U.S. News & World Report van 2 maart 1981 berichtte over schandalen in wetenschappelijke laboratoria. Het artikel besloot met woorden van Dr. Arnold Relman, redacteur van de New England Journal of Medicine: „Weer een idool wordt van z’n voetstuk gestoten. Iedereen blijkt lemen voeten te hebben — zelfs enkele research-geleerden.” Simpson zei in The Meaning of Evolution dat evolutionisten „dezelfde gegevens kunnen gebruiken voor diametraal tegengestelde theorieën” en dat elk „zijn eigen theorie in de gegevens stopt” (blz. 137-139). Sullivan zei dat wetenschapsmensen niet „onveranderlijk de waarheid vertellen of proberen te vertellen, zelfs ten aanzien van hun wetenschap. Zij hebben echt wel gelogen, maar dan logen zij niet ten einde de wetenschap te dienen, maar gewoonlijk vanwege religieuze of anti-religieuze vooroordelen”. — Limitations of Science (Beperkingen van de wetenschap), blz. 173-175.
Wat oorspronkelijk een speurtocht naar waarheid was, wordt vaak vergeten als een ieder sprokkelt naar ideeën die zijn eigen emotionele overtuiging kunnen versterken. Evolutie is geen wetenschap van het kaliber dat mannen naar de maan heeft gestuurd of de genetische code heeft ontcijferd. Het is meer een religie — op priesters lijkende autoriteiten die ex cathedra spreken, sectarische twisten, onverklaarbare mysteries, geloof in ontbrekende schakels en ontbrekende mutaties, een lekenstand die blindelings volgt, terwijl bewijzen worden verdraaid en niet-gelovigen voor dom uitgemaakt. En hun god? Dezelfde waaraan mensen in de oudheid offerden, ’een tafel in orde brengend voor de god van het Geluk’. — Jes. 65:11.
In Andersens beroemde sprookje over de nieuwe kleren van de keizer was er een klein kind voor nodig om de keizer te vertellen dat hij naakt was. Evolutie paradeert nu als volledig gekleed feit. Wij hebben kinderlijke eerlijkheid nodig om te zeggen dat ze naakt is. En wij hebben moedige geleerden als professor Lipson nodig die zei: „Wij moeten nog verder gaan en toegeven dat de enige aanvaardbare verklaring schepping is. Ik weet dat dit natuurkundigen een gruwel is, zoals het dat ook voor mij is, maar wij moeten een theorie die ons niet aanstaat, niet verwerpen als het bewijsmateriaal die theorie wel ondersteunt.”
Welk bewijsmateriaal is er dan ter ondersteuning van geloof in schepping?
[Kader op blz. 21]
DE „TIRANNIE VAN AUTORITEIT”
„Bij zijn [Darwins] dood kon het feit der evolutie nog slechts ontkend worden door wie het terrein der rede verlieten.”— Parool/Life natuurserie, „Evolutie”, blz. 10.
„Het is geen kwestie van persoonlijke smaak of wij wel of niet in evolutie geloven. Het bewijsmateriaal voor evolutie laat ons geen keus.” — „Evolution, Genetics, and Man”, blz. 319, Dobzhansky.
„Door geleerden die tot oordelen bevoegd zijn, wordt algemeen de essentiële waarheid ervan aanvaard.” — „Nature and Man’s Fate”, blz. v, Harclin.
„Dat de stamboom van het leven door het evolutieproces is gevormd, wordt nu universeel door alle verantwoordelijke wetenschapsmensen erkend.” — „A Guide to Earth History”, blz. 82, Carrington.
„Geen welingelicht persoon ontkent thans dat de mens via een langzaam proces afstamt van de wereld van de vis en de kikvors.” — Het tijdschrift „Life”, 26 augustus 1966, Ardrey.
„Het is bijna vanzelfsprekend geworden en behoeft geen verder bewijs voor een ieder die redelijk vrij is van ouderwetse illusies en vooroordelen.” — „The Meaning of Evolution”, blz. 338, Simpson.
„Er is geen andere hypothese behalve de verouderde en volkomen weerlegde hypothese van de speciale schepping, waaraan nu nog slechts wordt vastgehouden door de onwetende, de dogmaticus en de bevooroordeelde.” — „Outlines of General Zoology”, blz. 407, Newman.