Intellectuele vrijheid of gevangenschap aan de Christus?
OVER de hele wereld gaat thans de kreet om steeds meer vrijheid: vrijheid van denken, spreken en handelen. De menselijke filosofieën die de afgelopen vijftig jaar op scholen en universiteiten zijn vertolkt, leveren een oogst op van atheïstische denkers. En de gevolgen van alle nadruk die er op individuele zelfbeslissing wordt gelegd, zijn te bemerken in de luide eisen om onafhankelijkheid door allerlei soorten van sociale en politieke splintergroepen. Discipline en respect voor gezag zijn aan het tanen. Er heerst ontevredenheid. De vrede is van de aarde weggenomen.
Regeringsautoriteiten die hebben toegestaan dat de jeugd wordt onderwezen met de gedachte dat het menselijke denken niet beperkt dient te worden door het geloof in een Opperste God, worden thans geconfronteerd met een opstandige generatie die sociale en morele beginselen tart en erop staat voor zich zelf te beslissen tussen goed en kwaad. Jonge mannen en vrouwen, tieners, die vaak niet meer dan een oppervlakkige kennis van de strijdpunten in kwestie hebben, doen mee aan stakingen en protestoptochten alsof zij alle feiten volledig hebben onderzocht en tot een rijpe beslissing zijn gekomen. Ja, openlijke opstand tegen het gezag van volwassenen is in onze tijd overduidelijk.
Hoe verschillend is dit alles van de leringen van de bijbel en de woorden van Jezus Christus! Zeker, Jezus heeft inderdaad verklaard: „Gij zult de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken” (Joh. 8:32). Maar vrij van wat en waarvoor? Het moet toch wel duidelijk zijn dat hij mensen niet aanmoedigde zich zelf tot wet te worden! Hij zou hen bevrijden van de dogma’s en het bijgeloof van vals-religieuze leiders, doch hij nodigde hen tevens uit: „Neemt mijn juk op u en wordt mijn discipelen” (Matth. 11:29). Zij die tot hem kwamen, moesten onder zijn strenge onderricht komen, ja, zij moesten luisteren en gehoorzamen. In gebreke blijven een dergelijke onderworpenheid aan Degene die door God was gezonden aan de dag te leggen, zou het beste bewijs zijn dat de geest van zulke personen nog steeds in gevangenschap verkeerde aan de slechte invloed waarnaar door de apostel Paulus werd verwezen: „De god van dit samenstel van dingen [heeft] de geest van de ongelovigen . . . verblind opdat het verlichtende licht van het glorierijke goede nieuws over de Christus . . . niet zou doorschijnen.” — 2 Kor. 4:4.
Vergis u niet. Degenen die erop staan ongebreidelde geestelijke vrijheid te bezitten, zullen vroeg of laat ontdekken dat zij in strijd met God en zijn Woord, de bijbel, handelen. Afgodisch stellen zij het menselijk intellect boven de grote Schepper, en omdat zij dus ’de schepping hebben vereerd en er heilige dienst voor hebben verricht in plaats van dit te doen jegens Degene die schiep’, ’heeft God hen aan een verwerpelijke geestestoestand overgegeven om de dingen te doen die niet betamen’ (Rom. 1:25, 28). Trots verblindt hen voor het feit dat de onvolmaakte mensheid thans tussen twee meesters moet kiezen. Zij moeten óf slaven van rechtvaardigheid óf van de zonde zijn. — Romeinen, hoofdstuk 6.
De apostel Paulus voorzei zelfs de thans menigvuldiger wordende bewijzen van slavernij aan de zonde, want hij schreef: „In de laatste dagen [zullen er] kritieke tijden . . . aanbreken, die moeilijk zijn door te komen. Want de mensen zullen zichzelf liefhebben, het geld liefhebben, . . . lasteraars, ongehoorzaam aan ouders, . . . niet ontvankelijk voor enige overeenkomst, kwaadsprekers, zonder zelfbeheersing, heftig, zonder liefde voor het goede, verraders, onbezonnen, opgeblazen van trots, met meer liefde voor genoegens dan liefde voor God” (2 Tim. 3:1-5). Zo hebben tallozen „hun bezinning” verloren en zijn in „de strik van de Duivel” geraakt, die hen met slechte bedoelingen uitbuit. — 2 Tim. 2:26.
Ware christenen zijn daarentegen door een nauwkeurige kennis van de bijbel bevrijd, en omdat zij er niet tevreden mee zijn zulk een vrijheid van een verkeerde denkwijze alleen zelf te genieten, nemen zij deel aan een geestelijke oorlogvoering om andere gevangen geesten te bevrijden, om gedachten die tegen de kennis van God zijn opgericht, te bestrijden. De apostel Paulus beschrijft deze oorlogvoering als volgt: „Want al wandelen wij in het vlees, wij voeren geen oorlog overeenkomstig datgene wat wij zijn in het vlees. Want de wapenen van onze oorlogvoering zijn niet vleselijk, maar krachtig door God tot omverwerping van sterk verschanste dingen. Want wij werpen redeneringen omver en elke hoogte die wordt opgericht tegen de kennis van God, en wij brengen elke gedachte in gevangenschap ten einde ze gehoorzaam te maken aan de Christus.” — 2 Kor. 10:3-5.
Het schijnt dat enkelen die met de vroege gemeente van Korinthe waren verbonden, Paulus’ autoriteit geringschatten en hem bekeken naar wat hij in het vlees leek, zonder rekening te houden met de speciale opdracht die hij van Christus had ontvangen. Ook thans zijn er personen die, door hun onafhankelijke denkwijze, niet kunnen geloven dat Christus op aarde een speciaal aangesteld besturend lichaam van onvolmaakte mensen, aan wie hij alle koninkrijksbelangen of „eigendommen” op aarde heeft toevertrouwd, kan hebben en gebruiken (Matth. 24:45-47). Als zulke onafhankelijke denkers op de bijbel gebaseerde raad en leiding ontvangen, zijn zij geneigd te denken: ’Dit is alleen maar van vleselijke mensen afkomstig en het staat mij dus vrij te beslissen of ik het aanvaard of niet.’
Juist over dit punt stelde E. A. Dunlap, hoofd van de Wachttoren Bijbelschool Gilead, de studenten onlangs de vraag: „Bezien jullie het op deze manier?” Toen vervolgde hij: „Zo ja, dan zijn jullie besmet door de geest van onafhankelijkheid waarmee Satan de gehele wereld besmet. Om over deze houding heen te komen, moeten wij, zoals de apostel Paulus te kennen geeft, denken: ’Breng ik nu „elke gedachte in gevangenschap ten einde ze gehoorzaam te maken aan de Christus”?’”
Als deze juiste koers wordt gevolgd, zal de christen elke gedachte van zich afzetten die niet overeenstemt met de waarheid die hij uit het onderwijs van Christus heeft geleerd. Hij zal zich er ten volle van bewust zijn dat de waarschuwing van de apostel Paulus ook op hem zelf van toepassing is: „Gij [behoort] uzelf niet toe, want gij werdt met een prijs gekocht. Verheerlijkt dan toch vooral God in ulieder lichaam” (1 Kor. 6:19, 20). Ook zal hij de ernstige vermaning van de apostel Petrus in gedachten houden: „Weest als vrije mensen, en gebruikt toch uw vrijheid niet als een voorwendsel voor zedelijke verdorvenheid maar als slaven van God” (1 Petr. 2:16). Zelfzuchtig vasthouden aan intellectuele vrijheid leidt iemand in slavernij en zonde. In gevangenschap aan de Christus zijn, betekent vrede met God, veiligheid en een verstandige leiding in ons leven.