naar Johannes de Doper of naar Johannes de apostel? De apostel Johannes vond het echter niet nodig dit verschil te maken, omdat hij wanneer hij over „Johannes” sprak immers niet zichzelf, maar de Doper bedoelde! Beslist niemand anders dan de apostel Johannes zou hebben nagelaten te vermelden over welke Johannes werd gesproken.

DE GELIEFDE APOSTEL

Zoals we mogen verwachten was het op spannende momenten altijd de geliefde apostel Johannes die het dichtst bij Jezus Christus, zijn Meester, was. Bij het laatste pascha lag hij aan Jezus’ boezem. Hij volgde Jezus in het paleis van de hogepriester, van wie hij een bekende was, en hij is ook de apostel die op Calvarie bij Jezus werd gezien, waar hem de zorg voor Jezus’ moeder werd toevertrouwd. — Joh. 12:23; 18:15; 19:27.

Uit het vierde Evangelie blijkt duidelijk dat de schrijver ervan het beste begrip van Jezus’ voormenselijke bestaan bezat. „In den beginne was het Woord . . . Alle dingen zijn door het Woord geworden.” Hij is ook de enige die de vele verwijzingen van Jezus naar zijn voormenselijke bestaan vermeldt, zoals dat hij „uit den hemel nedergedaald” was. „Ik ben het brood, dat uit den hemel nedergedaald is.” „Eer Abraham was, ben Ik.” „Verheerlijk Gij Mij, Vader, bij Uzelf met de heerlijkheid, die Ik bij U had, eer de wereld was.” — Joh. 1:1-3; 3:13; 6:41; 8:58; 17:5.

Johannes’ Evangelie bereikt de grootste hoogten van goddelijke waarheid. Hij geeft ons het beste besef van Jezus als de Logos, de Juiste Herder, het Licht der wereld, het Brood des Levens, de Weg, de Waarheid en het Leven. Hij vertelt meer over liefde dan de andere drie evangelieschrijvers samen. Zouden wij ons kunnen voorstellen dat iemand anders dan een vertrouwde discipel van Jezus in staat zou zijn zulk een beschrijving van Jezus te geven?

Jezus koos drie van de twaalven uit voor vertrouwelijke aangelegenheden: Petrus, Jakobus en Johannes. Slechts dezen vergezelden Jezus in het huis om getuige te zijn van het opwekken uit de doden van het dochtertje van de overste der synagoge; alleen zij vergezelden hem op de berg der transfiguratie en alleen zij gingen met hem verder de hof van Gethsémane in. Het is logisch dat één van deze drie ons het meest verheven beeld van Jezus geeft. Petrus en Jakobus zijn lang voordat het vierde Evangelie werd geschreven, gestorven. Degene die Jezus bijzonder liefhad, moet één van deze drie en dus Johannes zijn geweest.

Er zijn personen die beweren dat hoofdstuk 21 van Johannes’ evangelie, waarin wordt verteld dat Jezus Petrus de drievoudige opdracht gaf zijn lammeren en kleine schapen te voeden, van een andere hand is dan het overige deel van het Evangelie omdat het laatste vers van het voorgaande hoofdstuk (20:31) de vorm van een besluit heeft; dit is niet het geval. De stijl van hoofdstuk 21 is die van Johannes en het werd ongetwijfeld later door hemzelf toegevoegd.

Wat een schat bezitten wij in de vorm van het vierde Evangelie. Het beantwoordt beslist aan zijn doel: „Deze zijn geschreven, opdat gij gelooft, dat Jezus is de Christus, de Zoon van God, en opdat gij, gelovende, het leven hebt in zijn naam.” — Joh. 20:31.

Het vierde evangelie

Johannes’ „motief was niet het schrijven van een nieuw leven van Jezus; hij vulde de andere Evangeliën aan . . . Het Evangelie van Marcus heeft hij zeker gekend. Johannes schreef om uiteen te zetten wie Jezus Christus was, wat Hij te betekenen had . . . Johannes geeft op zijn eigen typische wijze het geloof weer dat de oorspronkelijke prediking der apostelen had bezield, en dat overal leeft in de Brieven van het Nieuwe Testament.” — Algemene bijbelse encyclopaedie door M.S. en J.L. Miller.