Vandaar dat ook Jozef in Egypte werd gebalsemd, terwijl zijn overblijfselen gedurende de exodus uit dat land werden meegenomen. — Gen. 50:25, 26; Joz. 24:32; Hebr. 11:22.

Hoewel de Hebreeën in latere geslachten de begrafenis van een overledene als een belangrijke handeling beschouwden, zijn er geen bewijzen voorhanden dat zij hun doden balsemden (1 Kon. 2:31; 2 Kon. 13:21; Ps. 79:1-3; Jer. 16:4). In plaats dat de Hebreeën Egyptische balsemtechnieken toepasten, waarbij het lichaam vele wekena achtereen behandeld moest worden, begroeven zij hun doden snel na de dood, zelfs nog op dezelfde dag. — Deut. 21:23; Gen. 50:2, 3.

Dat is ook met Jezus gebeurd. Hij werd begraven op de dag dat hij stierf. Wat werd er vóór de begrafenis met zijn lichaam gedaan? Wij lezen: „Zij . . . namen het lichaam van Jezus en bonden het met de specerijen in windsels, zoals bij de joden gebruikelijk is ter voorbereiding voor de begrafenis” (Joh. 19:40). En hoewel sommige discipelen na de sabbat naar zijn graf kwamen om uitwendig enkele specerijen op het lichaam aan te brengen, werd er duidelijk geen poging gedaan om zijn lichaam door een lange behandeling met bederfwerende middelen te balsemen, zoals in Egypte werd gedaan. Dat de ’gebruikelijke voorbereiding voor de begrafenis’ die bij Jezus werd toegepast, niet de conservering of balseming ten doel had, blijkt uit het geval van Lazarus. Hoewel zijn lichaam naar alle waarschijnlijkheid op de normale wijze was behandeld, verwachtten zijn familieleden dat zijn lichaam tegen de vierde dag na de dood reeds tot ontbinding zou zijn overgegaan en zou ruiken. — Joh. 11:39.

De vroege christenen schijnen de joodse begrafenisgewoonten over het algemeen te hebben gevolgd. Dat betekende dat zij hun doden snel begroeven, zonder hun toevlucht te nemen tot uitgebreide balsemingsprocedures (Hand. 5:5-10; 9:37). Er is dus niets waardoor te kennen wordt gegeven dat Jakobs nakomelingen of de eerste christenen de balseming van Jakob of Jozef als een precedent beschouwden dat zij moesten navolgen.

In de meeste delen der aarde behoort balseming thans niet tot de normale behandeling van de doden. In sommige gevallen zou een dergelijke conservering echter wettelijk vereist kunnen worden, zoals wanneer het lichaam niet onmiddellijk begraven zal worden of als het over een lange afstand vervoerd moet worden. In de Verenigde Staten zullen begrafenisondernemers een lichaam gewoonlijk balsemen, ook al wordt het onmiddellijk begraven of zal het gecremeerd worden. Wanneer de wet dit niet vereist, kunnen de familieleden van de overledene, om onnodige uitgaven te vermijden of wegens andere persoonlijke redenen, het balsemen echter achterwege laten.

De balseming van Jakob en Jozef behoeft dus niet als een model beschouwd te worden dat christenen moeten navolgen. Het is echter opmerkenswaardig dat God niets in zijn Woord liet opnemen waaruit blijkt dat hij hun balseming afkeurde. Christenen behoeven dus niet te denken dat er iets onschriftuurlijks wordt gedaan als omstandigheden balseming noodzakelijk maken.

Blijvende bevrijding van oorlog

Zullen de huidige wereldleiders in staat zijn oorlog uit te bannen? Hoe zal wereldvrede tot stand worden gebracht?

Lees de antwoorden in het 192 bladzijden tellende boek Ware vrede en zekerheid — Uit welke bron? Slechts ƒ 1,– (voor België 13 F, voor Suriname Sƒ 0,50), franco.