mindere is in het koninkrijk der hemelen, is groter dan hij”. De bijbel zegt ook dat zelfs koning David, een man die door God was goedgekeurd, niet naar de hemel was opgestegen. — Matth. 11:11; Joh. 3:13; Hand. 2:25-35.

Waarom is geen van dezen naar de hemel gegaan? Omdat de weg tot de hemel pas werd geopend door het offer van Christus. Bovendien kon niemand hem voorgaan, want hij zou „de eerstgeborene uit de doden [zijn], opdat hij in alle dingen de eerste zou worden”. Daaruit volgt derhalve dat slechts degenen die stierven na Christus’ dood en opstanding en nadat hij naar de hemel was opgestegen, de hoop konden koesteren leven in de hemel te verkrijgen. — Kol. 1:18; Hebr. 10:20; 2 Tim. 1:10.

De feiten tonen aan dat de algemene roep of uitnodiging door God tot de hemelse prijs is geëindigd, aangezien het volledige aantal is geroepen en verkozen. Daarom kondigen de christelijke getuigen van Jehovah thans wijd en zijd het goede nieuws aan van eeuwig leven in een aards paradijs door middel van Gods koninkrijk. Met het oog op de tijd waarin wij leven, wordt de hoop gegeven dat een „grote schare” „andere schapen” niet zal behoeven te sterven maar van dit oude samenstel naar een nieuw samenstel van dingen zal overgaan, waarin zij eeuwig kunnen leven. Om deze hoop volledig tot de uwe te maken, raden wij u aan met een van Jehovah’s getuigen de bijbel te bestuderen. — Joh. 10:16; Matth. 24:14.

Het streven van de Bahama’s naar onafhankelijkheid

Door Ontwaakt!-correspondent op de Bahama’s

DE GEEST van onafhankelijkheid en het streven naar zelfbeschikking is overal aanwezig. Niet alleen afzonderlijke personen willen vrij zijn om voor zichzelf uit te maken wat goed en slecht is, ook hele gemeenschappen en koloniën vechten voor het recht van zelfbestuur. De Bahama-eilanden vormen hierop geen uitzondering. Ook hier is de roep om onafhankelijkheid gehoord.

De vreemde overheersing op de Bahama’s vond haar begin toen Christophorus Columbus bij vergissing landde op het eiland San Salvador (of Watlingseiland), een van de Bahama’s, en dacht dat hij in Oost-Indië was. Dit was in oktober 1492. Sindsdien heeft men op de Bahama’s allesbehalve onafhankelijkheid of zelfbestuur gekend. Binnen twintig jaar was de gehele autochtone Indianenbevolking, bestaande uit Arowakken en Lucaya-Indianen, afgevoerd; allen werden als slaven naar de mijnen van Cuba en Hispanióla verscheept.