de Messías onderscheiden, ten einde zich in het geestelijke feestmaal te verheugen waarin Jehovah binnen zijn plaats van veiligheid voorziet. Zij zullen zich te zamen met Gods gemeenten op aarde onder zijn ware Messías vergaderen. Degenen die worden „verlaten”, zullen personen zijn die niet geestelijk wakker blijven en die dientengevolge, net als de mensen in Noachs dagen, in een zelfzuchtige levenswijze worden opgeslokt. Dezulken worden „verlaten” ten einde te zamen met het wereldse samenstel van dingen, waarvan zij deel uitmaken, vernietigd te worden.

Ja, er is geloof voor nodig om het terechtstellingswerk dat op die „dag” begint, te overleven. Dit geloof kan door een studie van de bijbel verkregen worden. Wij moeten er waakzaam op blijven toezien dat onze handelwijze gebaseerd is op de juiste beginselen van de bijbel, wetend dat die dag voor het terechtstellingswerk beslist zal komen en zelfs heel nabij is (Hab. 2:3). Wanneer wij „de tegenwoordigheid van de dag van Jehovah”, Gods tijdsperiode waarin hij recht doet wedervaren, „goed in gedachten [houden]”, zullen wij niet zorgeloos worden. Wij zullen ervoor zorgen in alle facetten van ons leven geestelijk gezind te zijn, ten einde „tenslotte door hem onbevlekt en onbesmet en in vrede bevonden te worden”. — 2 Petr. 3:12-14.

Vragen van lezers

● Zullen degenen die tot leven op aarde worden opgewekt, nog steeds onvolmaakt zijn en met de Adamitische zonde zijn behept, aangezien Romeinen 6:7 zegt dat „wie gestorven is, . . . van zijn zonde [is] vrijgesproken”?

In Romeinen 6:7 lezen wij: „Want wie gestorven is, is van zijn zonde vrijgesproken.” Uit een beschouwing van de context blijkt dat de apostel Paulus het hier had over door de geest verwekte christenen die destijds in leven waren. Terwijl zij nog leefden, waren zij in Christus Jezus gedoopt en hadden zij het deugdelijke vooruitzicht van hemels leven ontvangen. Om met heilige geest gezalfd te worden en als geestelijke zonen van God aanvaard te worden, moesten zij sterven met betrekking tot hun vroegere loopbaan in het leven als onvolmaakte mensen, moesten hun zonden door God vergeven worden en moest hun menselijke volmaaktheid worden toegekend.

Toen Paulus deze opmerking met betrekking tot gezalfde christenen maakte, gebruikte hij echter een natuurlijke illustratie uit het werkelijke leven. In een ruime toepassing van de tekst zou er terecht gezegd kunnen worden dat iemand die is gestorven, van zijn zonde is vrijgesproken.

De dood, niet het stervensproces op zich, vormt de volledige betaling voor de zonde. De bijbel zegt: „Het loon dat de zonde betaalt, is de dood” (Rom. 6:23). Dit betekent dat wanneer iemand is gestorven, zijn zondige bericht niet langer tegen hem getuigt. Indien Jezus Christus zijn leven niet als slachtoffer had gebracht en God zich niet had voorgenomen de persoon op te wekken, zou hij zelfs nooit meer leven. Toch zou hij vrijgesproken blijven van zijn zonde, aangezien God zijn geval niet steeds weer opnieuw zou onderzoeken en hem tot andere soorten van straf voor zijn zonde zou veroordelen.

Dit zou vergeleken kunnen worden met de situatie van een man die wegens de een of andere misdaad een gevangenisstraf uitzit. Wanneer zijn gevangenistijd om is, wordt hij niet steeds weer opnieuw berecht en voor dezelfde misdaad gestraft.

In het geval van iemand die uit de dood tot aards leven wordt opgewekt, kan worden opgemerkt dat het zondige bericht waarvoor hij ter dood werd veroordeeld, niet langer tegen hem getuigt. Net als iemand die uit de gevangenis wordt ontslagen, heeft hij de gelegenheid zich naar de wet te schikken. De uit de doden opgewekte persoon is niettemin nog steeds dezelfde mens. Zijn dood heeft geen verandering in hem teweeggebracht met betrekking tot zijn persoonlijkheid en zondige neigingen. Hij is door de opstanding geen volmaakt mens geworden, vrij van alle gevolgen van de van Adam overgeërfde zonde en onvolmaaktheid. Hij werd door zijn dood niet rechtvaardig verklaard. Evenals de ex-gevangene moet hij ijverig krachtsinspanningen doen om niet voor zijn vleselijke zwakheden te bezwijken. Hij moet als het ware verder gaan waar hij in het leven ophield en volledig voordeel trekken van Gods voorzieningen voor eeuwig leven op aarde.