kwam. Nu Alexander de Grote heerschappij over het Perzische Rijk voerde, ’regeerde hij met grote heerschappij’ over het Perzische Rijk en deed hij ’wat hem goeddacht’. Hij trouwde met Rhoxane, de dochter van de overwonnen Bactrische koning, en eveneens met Stateira, een dochter van de Perzische koning Darius III. Bij Rhoxane had hij een zoon die Alexander (Allou) werd genoemd. Bij een zekere Barsine had hij een onwettige zoon, Herakles (Hercules) genaamd.

(Wordt vervolgd)

Vragen van lezers

● Waarom wordt in Openbaring 4:5 (SV) van „zeven vurige lampen . . . brandende voor den troon” gesproken, terwijl er in Salomo’s tempel, zoals in 1 Koningen 7:49 wordt aangetoond, tien waren? — S.V., V.S.

Het verschil kan aan het feit worden toegeschreven, dat er zich in de tempel tien kandelaren met elk zeven lampen bevonden. Daarom worden in 1 Koningen 7:49 niet alleen de kandelaren genoemd, maar wordt er eveneens naar de lampen verwezen. Dit kan het beste worden begrepen wanneer men in Exodus 25:31-39 leest hoe ze vervaardigd moesten worden: „Gij zult een kandelaar van louter goud maken. . . . Zes armen nu zullen uit zijn zijden uitsteken: drie armen van den kandelaar uit de ene zijde en drie armen van den kandelaar uit de andere zijde. . . . Gij zult er zeven lampen voor maken.” De kandelaar zelf had dus zeven lampen.

● In Romeinen 10:18 haalt de apostel Paulus de woorden uit Psalm 19:5 aan die hij klaarblijkelijk op mensen van toepassing brengt, maar uit het verband van Psalm 19:5 valt op te maken dat hier van de hemelse schepping sprake is. Hoe moeten wij Paulus’ toepassing van de tekst opvatten? — M.M., V.S.

De schriftuurplaats in Romeinen 10:18 luidt: „Hebben zij het dan niet gehoord? Zeer zeker: Over de ganse aarde is hun geluid uitgegaan en tot de einden der wereld hun woorden.” Beschouwen wij deze schriftuurplaats in haar verband, dan blijkt dat de apostel Paulus de joodse natie beschreef. Zij waren in het bezit van de godsspraken, en hun hogepriester had de kennis omtrent de uitspraak van de naam Jehovah bewaard. Zij wisten wie Jehovah was, dat hij God en de Schepper van hemel en aarde was. In vers 16 zegt Paulus: „Maar niet allen hebben aan het evangelie gehoor gegeven. Want Jesaja zegt: Here, wie heeft geloofd wat hij van ons hoorde?” Hierna brengt hij Psalm 19:5 van toepassing. Het punt waar het hier om gaat, is dat de natuurlijke joden, ook al hadden zij de prediking van Christus’ apostelen van de hand gewezen, toch een getuigenis tegen zich hadden, namelijk, dat van de schepping, de hemellichamen. Zonder een mondelinge of geschreven verklaring te geven, legden ze er toch getuigenis van af dat God scheppingsmacht bezit. Daar zij de prediking van de apostelen niet aanvaardden, getuigde de schepping zelf tegen hen. En zoals in Romeinen 1:20 (NW) wordt aangetoond, zijn de onzichtbare hoedanigheden van God duidelijk in het geschapene en zichtbare waar te nemen. Wanneer de joden daarom het hoorbare niet wilden geloven, hadden zij toch nog de onhoorbare hemelen om hun over God te prediken en van zijn universele soevereiniteit getuigenis af te leggen.

● In het boek „Your Will Be Done on Earth”, staat op bladzijde 120 (blz. 475 van De Wachttoren van 1 augustus 1959) dat de Perzen te Thermopylae een militaire nederlaag leden. Andere bronnen geven te kennen dat de Grieken in deze strijd werden verslagen. Waarop is de verklaring in het boek gebaseerd? — N.K., V.S.

Betreffende de militaire nederlaag die de Perzen in de dagen van Xerxes I van Perzië te Thermopylae leden, lezen wij in The Encyclopedia Americana onder Thermopylae: „Over het algemeen is het door Herodotus over deze strijd gegeven verslag aangehouden. Xerxes, die het aantal Helleense verdedigers (5200, de Locriërs, van wie het aantal niet bekend is, niet meegerekend) belachelijk maakte, zond de Meden en Cissiërs er op uit met de instructie hen gevangen te nemen en voor hem te brengen. Toen zij na een strijd van een dag geen succes bleken te hebben, werden 10.000 keursoldaten, de ’Onsterfelijken’ genoemd, eropuit gestuurd; daar zij echter door hun korte speren waren gehandicapt, waren zij niet tegen de Hellenen, van wie er slechts weinigen sneuvelden, terwijl de Perzen op beide dagen buitengewoon grote verliezen leden, opgewassen. Xerxes verkeerde nu in grote verslagenheid, totdat Ephialtes, een Maliër, kwam ’om hem een pad te wijzen dat over de berg naar Thermopylae leidde’. Kort na de middag van de derde dag vielen de Perzen de Grieken bij Thermopylae in de rug.” De Perzen konden de verdedigers van Thermopylae dus alleen overwinnen door van dit pad gebruik te maken en hen in de rug aan te vallen. Op deze wijze veroverden zij de pas, maar het ging ten koste van zeer grote verliezen van hun zijde. In werkelijkheid was het een