onze Vader tot de onze te maken. „Talmt niet in hetgeen gij moet doen. Zijt vurig van geest.” „Wordt standvastig, onwrikbaar, altijd volop bezig in het werk des Heren, wetend dat uw arbeid niet tevergeefs is in verband met de Heer.” — Luk. 2:49; Rom. 12:11; 1 Kor. 15:58.

VAN DE TIJD GEBRUIK MAKEN

13, 14. (a) Welk bijzondere voorrecht verleent God zijn hedendaagse dienstknechten, en hoe behartigen zij dit? (b) Wat vloeit er uit voort wanneer we dit voorrecht juist bezien?

¹³ De tijd is rijp voor de rechtvaardiging van Jehovah’s naam. De Soevereine Heer van het universum heeft inderdaad een bijzonder voorrecht aan de mensen verleend door hen in deze rechtvaardiging te laten delen. Wij kunnen hier ons steentje toe bijdragen door Gods vijanden te ontmaskeren en Jehovah het hem verlangde antwoord te verschaffen, namelijk, dat er personen op aarde zijn die er vurig naar verlangen hun tijd, krachtsinspanningen en leven te geven ten bewijze dat de Duivel een leugenaar is. De rechtschapenheid bewarende getuigen van Jehovah weigeren te schipperen met rechtvaardige beginselen. Zij verzetten zich tegen de hartstochten die hun positie als Gods dienstknechten in gevaar zouden brengen. Het zal nooit weer nodig zijn dat mensen Gods zijde van de strijdvraag moeten kiezen, daar met het in de afgrond werpen van Satan en de hem vergezellende demonen en met de vernedering en vernietiging van zijn zichtbare vertegenwoordigers de strijdvraag opgelost zal zijn. Dan zal alles wat adem heeft Jehovah loven. — Ps. 150:6.

¹⁴ Het is er nu de tijd voor onze plaats in de Nieuwe-Wereldmaatschappij in te nemen en deze plaats te bewaren. Het is Gods tijd „dat alle soorten van mensen gered zullen worden en tot een nauwkeurige kennis der waarheid komen.” Liefde voor God en zijn naaste zet al Gods dienstknechten er toe aan te studeren met het doel voor ogen een aandeel te kunnen hebben in dit grote reddingswerk. De tijd is beperkt. Moge „de vrede Gods, welke elke gedachte overtreft, . . . uw hart en uw geestelijke vermogens behoeden door bemiddeling van Christus Jezus. . . . Wat gij geleerd en aangenomen en van mij gehoord en gezien hebt, beoefen dat en de God des vredes zal met u zijn.” — 1 Tim. 2:4; Ef. 5:15, 16; Fil. 4:7-9.

Een Frans-Canadese non neemt haar standpunt voor Jehovah in

● Mejuffrouw Lucie Lacasse, een jonge Oblaten-non gaf les aan een school in het district D’Alembert, waar twee leerlingen getuigen van Jehovah waren. In november gaf zij de jongste van deze twee jongens enkele publikaties mee waarin Jehovah’s getuigen aangevallen werden. De moeder van de jongens schreef een vriendelijke brief terug, waarin zij te kennen gaf dat het goed zou zijn dit alles ook eens van een andere kant te horen. Tegelijk met deze brief stuurde zij enkele uitgaven van De Wachttoren. De non las de tijdschriften en stelde de knaap elke dag opnieuw vragen over de inhoud. Ze kwam zo onder de indruk van alles wat hij over zijn religie wist te vertellen, dat ze tegen de kerstvakantie een brief naar zijn moeder stuurde waarin zij haar vertelde dat ze er van overtuigd was dat Jehovah’s getuigen de waarheid bezaten en dat zij haar orde vaarwel wilde zeggen. Ze deed haar woord gestand en keerde niet naar deze school terug. Daar de brieven die de moeder van deze jongen haar stuurde, haar echter niet bereikten, dacht ze dat haar pas-verworven vrienden haar in de steek hadden gelaten. Ze ging daarom als keukenmeisje op een landbouwschool bij de Oblaten-vaders werken. Daar ontving ze uiteindelijk de brieven en door een studie uit het boek „Dit betekent eeuwig leven” nam ze toe in kennis en werd haar vreugde groter. Daar het steeds moeilijker voor haar werd in deze inrichting te blijven, begon ze over het geleerde met anderen te spreken en hielpen enkele getuigen haar ander werk te vinden, terwijl zijzelf in die tijd haar ontslag probeerde te krijgen. Dit ging gemakkelijker dan men aanvankelijk gedacht had. Doordat ze getuigenis had gegeven, waren anderen eveneens belangstelling gaan tonen en degene die het toezicht over deze inrichting had, was daarom blij dat hij haar kon laten vertrekken. Nu bezoekt ze alle vergaderingen van de getuigen, zet haar persoonlijke studie voort en wordt in de velddienst opgeleid. Ze leert eveneens Engels met het doel voor ogen in de toekomst als zendeling de volle-tijd-dienst op zich te kunnen nemen.