met hun „raadgevers” samenwerken. En bij ernstige gevallen van overtreding kunnen zij hun loyale ondersteuning tonen door hun bereidheid om in de mate dat zij met de feiten op de hoogte zijn, getuigenis af te leggen en vervolgens met het op de Schrift gebaseerde oordeel van deze „raadgevers” in te stemmen.

Christenen in de gemeenten kunnen tevens ieder op zich met hun „raadgevers” samenwerken door diegenen thuis op te zoeken die niet op de gemeentevergaderingen komen, ten einde de „raad” die zij ontvangen hebben, aan hen door te geven en aldus het geloof van zulke personen die afwezig waren, te versterken. — 1 Thess. 5:14.

De woorden die deze „raadgevers” op de wekelijkse vergaderingen van de christelijke getuigen van Jehovah spreken, zijn niet alleen belangrijk voor opgedragen christenen maar ook voor alle andere rechtvaardig gezinde personen. Christenen kunnen daarom met hun „raadgevers” samenwerken door een actief aandeel aan de bediening in het veld te hebben en door de Schriftuurlijke waarheden die zij op deze vergaderingen leren, uiteen te zetten aan allen die zij aantreffen en die naar waarheid en rechtvaardigheid hongeren, alsook door bereid te zijn deze mensen na te bezoeken en door de bijbel met hen te bestuderen.

De opgedragen christelijke getuigen van Jehovah kunnen op al dergelijke manieren hun waardering jegens Jehovah tonen voor zijn voorziening van „rechters voor u . . . zoals eerst, en raadslieden voor u zoals in het begin”.

Vragen van lezers

◆ Is het met het geweten van een christen in overeenstemming te brengen een werkkring te aanvaarden waarbij betrokken is dat men gewapend is en een revolver of een gummiknuppel draagt? — V.S.

Jehovah God heeft zelf toegelaten dat menselijke regeringen gezag uitoefenen ter handhaving van de wet, zo nodig door middel van wapens. Met betrekking tot zulk een regeringsgezag lezen wij: „Niet voor niets draagt ze het zwaard; want ze is Gods dienares, een wreekster voor het tot uitdrukking brengen van gramschap jegens degene die het slechte beoefent” (Rom. 13:4). Er kan derhalve geen schriftuurlijk bezwaar worden gemaakt tegen het bestaan van een gewapende politiemacht, noch tegen het feit dat een regering bepaalde mensen machtigt wapens te dragen als zij eigendommen en/of mensen beschermen.

Of een christen een werkkring, zoals die van politieagent, bewaker of nachtwaker, zou kiezen indien er van hem werd geëist dat hij een revolver of een ander wapen draagt, is echter iets wat hij voor zichzelf zou moeten beslissen. Hij zou moeten overwegen: Wil ik de verantwoordelijkheid op mij nemen in een kritieke situatie waarbij mensenlevens zijn betrokken snelle en moeilijke beslissingen te nemen? Ben ik bereid in omstandigheden te geraken die van mij zouden kunnen eisen een wapen te gebruiken, en misschien wel op een wijze waardoor ik mij voor het aangezicht van Jehovah bloedschuld op de hals zou halen?

Het voornaamste doel van een christen is bovendien anderen te helpen tot een nauwkeurige kennis van de waarheid te komen. Hij wil anderen leren „vredelievend jegens alle mensen” te zijn (Rom. 12:18). Met het oog hierop zou hij zichzelf kunnen afvragen: Als ik in mijn werk een wapen draag, zal dit voor anderen dan niet in tegenspraak lijken met de christelijke leer? Is er reden te geloven dat het een oorzaak tot struikeling zal zijn? Een christen moet op grond van Gods Woord en zijn kennis van bestaande omstandigheden zijn eigen beslissing nemen. Als hij van mening is dat een werkkring waarin hij een wapen moet dragen nadelig voor het verbreiden van de bijbelse waarheid zou zijn, zou hij er verstandig aan doen een andere werkkring te kiezen. De schriftuurlijke raad is ’anderen niet tot struikelen te brengen’. — Fil. 1:10.

Wat een christen ook beslist, zijn handelwijze dient in overeenstemming met zijn door de Schrift geoefende geweten te zijn. Hij behoeft echter nooit in de put te zitten door bezorgdheid voor gebrek aan levensbenodigdheden. Gods Woord geeft de verzekering: „Jehovah heeft gerechtigheid lief, en hij zal zijn loyalen niet verlaten” (Ps. 37:28). „Ik zal u geenszins in de steek laten noch u ooit verlaten.” — Hebr. 13:5.

◆ Soms wordt mensen in winkels een kaart aangeboden waardoor zij ervoor in aanmerking komen tot degenen te behoren uit wie er enkelen worden gekozen om een geschenk te ontvangen. Is het voor een christen juist aan zo’n „uitloting” mee te doen? — V.S.

Het doel van dergelijke uitlotingen is meestal mensen aan te moedigen in de winkel te komen of belangstelling voor een bepaald produkt te wekken. De uitloting zelf bestaat uit het maken