Toen het geallieerde bezettingsleger ons in Flensburg had bevrijd, nam ik het christelijke werk, dat meer dan negen jaar geleden door mijn arrestatie onderbroken was, weer ter hand. Ik begon het goede nieuws van Gods koninkrijk van deur tot deur te prediken.

Vlak na de oorlog waren slechts weinig getuigen van Jehovah in Duitsland in staat openbare lezingen te houden. Ik had dus het voorrecht dergelijke lezingen in een aantal dorpen en steden uit te spreken. Op deze wijze over Gods Woord te kunnen spreken, was een bron van grote vreugde voor mij. Toen het Wachttorengenootschap vervolgens speciale vertegenwoordigers, kringdienaren genoemd, naar de verschillende Duitse gemeenten ging zenden, werd ik uitgenodigd om een van hen te zijn. Wat een vreugde was dat! Het was een waar voorrecht deel te nemen aan een werk dat de gemeenten versterkte, dat mijn christelijke broeders tot christelijke rijpheid hielp te komen en dat hen aanmoedigde getrouw in Jehovah’s dienst te volharden.

In 1946 werd ik gezegend met een metgezel voor het leven toen ik met een geestelijke zuster trouwde wier eerste man en oudste zoon door de nazi’s waren terechtgesteld omdat zij hun rechtschapenheid jegens Jehovah God hadden gehandhaafd door te weigeren hun neutraliteit in de oorlog te verbreken. Sedertdien hebben wij Jehovah gezamenlijk als volle-tijddienaren gediend.

Vanaf de tijd dat ik mijn vreugdevolle dienst van onze Schepper begon tot op heden, zijn er meer dan drieënveertig jaar verstreken. Hoewel ik vele zware beproevingen heb moeten verduren, waarvoor geduldige volharding nodig was, heb ik vele rijke zegeningen ondervonden omdat ik op Jehovah vertrouwde, rechtschapen jegens hem ben gebleven en zijn belangen de eerste plaats in mijn leven heb toegekend. Ik weet uit persoonlijke ervaring dat degenen die op hem vertrouwen, als een berg kunnen standhouden tegen alle pogingen om hun christelijke rechtschapenheid te verbreken. Terugblikkend op mijn leven, ben ik er meer dan ooit van overtuigd dat volharding met geduld ten slotte talloze vreugden en zegeningen met zich meebrengt. — Ps. 125:1; Luk. 21:19.

Vriendelijkheid overwint vooroordeel

De apostel Paulus gaf christenen de raad: „Laat u niet overwinnen door het kwade, maar blijf het kwade overwinnen met het goede” (Rom. 12:21). Hoe praktisch deze raad is, blijkt wel uit de ervaring die een van Jehovah’s getuigen in het Afrikaanse Ghana beleefde. Hij liet niet toe dat het kwade hem verbitterde en verhardde. Hij paste de bijbelse instructies toe, en zo kon het volgende gebeuren:

Terwijl hij van huis tot huis ging, ontmoette hij een vrouw die hem talrijke beledigingen naar het hoofd slingerde, zoals de bewering dat Jehovah’s getuigen niets anders dan boekverkopers zijn. Zij wenste zelfs niet eens de uitleg aan te horen die hij haar trachtte te geven en joeg hem ruwweg van de deur. De Getuige ging in alle vrede bij haar vandaan, zonder wraakgevoelens en zonder haar een scherp antwoord te geven. Later kwam hij toevallig een jongetje tegen, dat huilde omdat zijn vriendjes hun snoepjes niet met hem deelden. Diep getroffen en vol medelijden kocht de bedienaar van het evangelie wat snoep voor hem. Wat de Getuige niet wist, was dat deze knaap het zoontje was van de vrouw die hem even tevoren zo onheus had behandeld.

Toen het jongetje thuiskwam, liet hij zijn moeder de snoepjes zien en deelde mee dat een van Jehovah’s getuigen zo vriendelijk was geweest hem die te geven. Zo kwam het dat de vrouw zich erg beschaamd voelde wegens haar vijandige en ruwe houding, zodat zij dadelijk op zoek ging naar de bedienaar van het evangelie en zich verontschuldigde voor haar grofheid. De Getuige maakte van deze gelegenheid gebruik door de bijbelse boodschap uiteen te zetten, er werd een bijbelstudie afgesproken en geregeld bij haar thuis gehouden. Thans dient deze vrouw Jehovah God als een Getuige die zich aan hem heeft opgedragen. Vriendelijkheid zegevierde over vooroordeel.