Welke reden is er voor geloof in God?

GELOOFT u in God? Sommige mensen die in God geloven, beroemen zich erop „beter” te zijn dan degenen die niet in God geloven. Maar veronderstel nu eens dat aan u, als iemand die belijdt in God te geloven, wordt gevraagd redenen voor uw geloof te geven? Kunt u dan duidelijk uitleggen waarom u in God gelooft?

Verwonderlijk genoeg kunnen de meeste mensen die christenen beweren te zijn dit niet. Sommigen houden enkel aan geloof in God vast, omdat hun ouders in God geloofden, of omdat zij toevallig nu in een omgeving wonen waar het populair is in God te geloven. Maar dat zal iemand anders niet van het bestaan van God overtuigen, niet waar? In feite is zelfs een van de redenen waarom velen, onder wie ook kinderen van zogenaamde christenen, aan het bestaan van God zijn gaan twijfelen, het onvermogen van gelovigen hun geloof op overtuigende wijze uit te leggen. En eerlijk gezegd, als iemand niet tot de persoonlijke overtuiging is gekomen dat God bestaat, is het niet waarschijnlijk dat hij, als hij onder druk komt te staan, dat geloof behoudt.

Een gerechtvaardigd geloof in God moet gefundeerd zijn op feiten waarvan wij met ons verstand kunnen vaststellen dat ze waar zijn. Maar een schrijver uit de oudheid zei terecht: „Geen mens heeft ooit God gezien” (Joh. 1:18). Om ervan overtuigd te zijn dat Hij bestaat, moet ons geloof dus zijn gebaseerd op dingen die wel kunnen worden waargenomen en op ervaringen die wij persoonlijk hebben opgedaan. Dan kunnen wij met ons verstand een onaantastbaar geloof in God opbouwen.

HOE IS DE SCHEPPING ONTSTAAN?

Welke gedachten komen er bijvoorbeeld bij u op als u de schijnbaar eindeloze sterrenhemel, of de vele en gevarieerde levensvormen op aarde gadeslaat? Wordt u ertoe bewogen over de bron van deze dingen te redeneren? Dit wordt redeneren van „gevolg” naar „oorzaak” genoemd. Redeneren over het bestaande „gevolg”, de schepping, maakt duidelijk dat er een of andere „oorzaak” achter moet schuilen. Doch men zou zich in gemoede kunnen afvragen: ’Waarom moet die oorzaak God zijn? Zou het niet gewoon blind toeval kunnen zijn?’

Welnu, bedenk eens wat de ervaring u heeft getoond. Een horloge heeft kennelijk een oorzaak of maker. En onthult een zorgvuldig ontworpen uurwerk niet iets over de oorzaak, dat het het voortbrengsel is van een ordelijk verstand dat het vermogen heeft te ontwerpen? Het werd door een intelligent persoon gemaakt.

Toch zetten mensen op aarde hun uurwerken gelijk met de indrukwekkende hemellichamen. Hun regelmatige bewegingen en ook de trillingen van bepaalde atomen op aarde, maken het de mens thans mogelijk zijn klokken tot op fracties van seconden nauwkeurig gelijk te laten lopen. Zou dit prachtige ontwerp in de schepping niet eveneens op verstand wijzen? En hebt u ooit gehoord dat verstand los van persoonlijkheid bestaat? U ziet dus dat de wet van oorzaak en gevolg ons dwingt te concluderen dat de schepping getuigt van het bestaan van een Intelligent Persoon als haar Maker — God.

En wat denkt u van het leven zelf? Hebt u ooit gehoord dat leven uit een andere bron voortkomt dan leven? Degenen die het bestaan van God in twijfel trekken, trachten doorgaans deze eenvoudige vraag te ontwijken. Doch dan worden zij geconfronteerd met andere, even eenvoudige maar verbijsterende vragen, zoals bijvoorbeeld Hal Borland die in het boek The Enduring Pattern opwerpt:

„Degenen die de oorsprong van het leven verklaren als een toevallige combinatie van chemische elementen, een combinatie waarvan zij zelf toegeven dat ze onder de huidige omstandigheden niet meer zou kunnen gebeuren, vallen, misschien onbewust, toch terug op de een of andere kracht die deze toevallige combinatie heeft teweeggebracht. Welke kracht? Zij die geloven dat het leven vanuit de een of andere ver verwijderde plaats in de interplanetaire ruimte in de oerzeeën terechtkwam, geven daarmee toe dat er toen elders leven bestond. Waar en hoe ontstond dat leven dan? Degenen die de kiem van het leven terugvoeren tot nucleïnezuur en zeggen dat de substantie van de genen kan worden verdubbeld, geven toe dat zij niet weten vanwaar de genen of het nucleïnezuur, hun levenskracht of hun voorgeschreven patronen ontvingen. Waarin schuilt die kracht, dat patroon? Indien het in de wijze schuilt waarop deze moeilijk te definiëren stoffen zich met elkaar verbinden, waarom verbinden ze zich dan op die manier? De vragen blijven hardnekkig bestaan en zijn zeer moeilijk.” — (1959) blz. 244.

Gebaseerd op wat wij weten, verplicht de rede ons de gevolgtrekking te maken dat alleen een levende Schepper leven zou kunnen voortbrengen.

WAAR IS HET GEWETEN VANDAAN GEKOMEN?

Geloof in God is ook noodzakelijk om het geweten van de mens te verklaren. Waarom zeggen wij dat? Een kort onderzoek van het onderwerp brengt de reden aan het licht.

Waar en wanneer maar ook mensen hebben geleefd, hebben zij een aangeboren gevoel van goed en kwaad gehad — ook soms zeden- of natuurwet genoemd — om hun gedragingen te leiden. Hiervan getuigt het commentaar door P. R. Coleman-Norton, verbonden aan de Princeton-universiteit in de Verenigde Staten:

„Wij bemerken dat de natuurwet [ofte wel het gevoel van goed en kwaad] drie kenmerken heeft: 1. universaliteit, omdat de grondregels ervan in alle tijden en onder alle volken altijd hetzelfde zijn geweest; 2. noodzaak, omdat ze een beroep doet op ’s mensen rationele aard; 3. onveranderlijkheid, omdat ze onafhankelijk is van alle menselijke autoriteit.”

Sommigen zouden echter kunnen betogen dat hoewel de ene persoon op grond van zijn geweten een bepaalde praktijk volkomen „juist” zou noemen, iemand anders deze volkomen „verkeerd” zou noemen. Maar in elke samenleving veroordeelt de aangeboren natuurwet consequent dezelfde fundamenteel verkeerde praktijken. De antropoloog M. F. A. Montagu merkt op:

„Moord wordt universeel als een misdaad beschouwd, en als de moordenaar wordt gepakt en berecht, krijgt hij gewoonlijk de doodstraf. . . .Bepalingen met betrekking tot bloedschande zijn universeel . . . persoonlijk bezit wordt universeel geëerbiedigd. In alle onontwikkelde samenlevingen bestaan persoonlijke eigendomsrechten ten aanzien van onroerende goederen, roerende goederen en onstoffelijke bezittingen.” — Anthropology and Human Nature (1957), blz. 58, 63, 64.

Het is vanzelfsprekend dat het onderscheid tussen moord en, laten wij zeggen, zelfverdediging bij verschillende groepen van mensen enigszins zal uiteenlopen, evenals de exacte vormen van verwantschap waarbij men gaat spreken over „bloedschande”. De precieze wetten inzake diefstal zullen in een agrarische samenleving anders zijn dan die in een technologische samenleving. Maar de grondpraktijken worden onveranderlijk als verkeerd beschouwd. (Vergelijk Romeinen 2:14, 15 in de bijbel.) Het is geen wonder dat R. W. Firth, eertijds verbonden aan de universiteit van Londen, opmerkte:

„De regels van primitief zedelijk gedrag komen in vele opzichten vrij nauwkeurig overeen met de regels waaraan men zich in een ingewikkelde beschaafde samenleving houdt.”

De „ingewikkelde beschaafde samenleving” van onze twintigste eeuw gebruikte na de Tweede Wereldoorlog trouwens de wet van het geweten om bepaalde nazi-oorlogsmisdadigers in Neurenberg wettelijk te veroordelen. Hoewel dezen aanvoerden dat zij louter de nazi-wet en hun eigen superieuren in de regering hadden gehoorzaamd, werd beslist dat de „hogere natuurwet van het recht” had moeten worden nageleefd. En zelfs in Rood-China, dat openlijk erkent godloos te zijn, schijnt op dit moment een sterk gevoel van moraliteit te bestaan, aangezien de natie handelend is opgetreden om zulke praktijken als prostitutie uit te roeien.

Waar is deze universele natuurwet, morele wet of wet van het geweten, vandaan gekomen? Hebt u wel eens van een wet gehoord die geen ontwerper heeft gehad? Is het bovendien niet redelijk dat een in het oog springend moreel Persoon de Maker moet zijn van een natuurwet die de gehele menselijke samenleving duidelijk ten goede is gekomen en die zelfs haar behoud is geweest? Die morele Persoon is God.

HET BEWIJS VAN GOD IN DE BIJBEL

De bijbel vormt eveneens een bewijs voor het bestaan van God. Hoe dan wel?

Een groot deel van de bijbel bevat gedetailleerde profetieën of voorzeggingen. Als er geen God bestaat, hoe kunnen deze dan worden verklaard? Een voorbeeld: Hoe zou de bijbel honderden jaren van tevoren hebben kunnen voorzeggen waar Jezus zou worden geboren? (Micha 5:2; Matth. 2:1-6) Hoe zijn afstamming zou zijn? (Gen. 22:15-18; 49:10; 2 Sam. 7:8-16; Matth. 1:1, 2, 6) Wanneer hij als Messías zou verschijnen? (Dan. 9:24-27) Jezus zelf heeft stellig heel weinig kunnen doen om deze factoren te beïnvloeden. Toch zijn deze en honderden soortgelijke profetieën in de bijbel uitgekomen. Hoe kon dit — tenzij er een vooruitziende God bestaat? Geen enkel mens heeft zo’n vermogen om in de toekomst te kijken.

Ook de uitwerking die de bijbel heeft op mensen die de beginselen ervan werkelijk toepassen, bewijst dat er een God is. Een tegenstelling zal ons helpen dit te begrijpen.

De mensheid staat thans tegenover een groot aantal problemen. Maar weinigen zijn optimistisch ten aanzien van een blijvende oplossing. Een geleerde kwam in het zeer conservatief wetenschappelijke tijdschrift „Science” tot de slotsom:

„Mogelijk hebben wij zelfs minder dan 50 % kans om 1980 te halen. . . .De kortheid van de tijd is te wijten aan het exponentiële en groeiende karakter van onze problemen.”

En bevestigt hetgeen u zelf in de krant over onder andere rassenproblemen, wapenproduktie, misdaad en uiteenvallende gezinnen leest, niet de onderzoekingen van deze geleerde?

In tegenstelling daarmee trachten meer dan anderhalf miljoen getuigen van Jehovah in meer dan 200 landen en eilanden de beginselen van de bijbel op de hierboven genoemde problemen toe te passen voor zover deze hun eigen leven raken. Met welke resultaten? Welnu, beschouwt u eens enkele voorbeelden:

Ziet u enige werkelijke verbetering onder de natiën op het gebied van rassenbetrekkingen? De meeste mensen zullen onmiddellijk ’neen’ zeggen; in elk werelddeel bestaat sterke rassehaat. Maar met betrekking tot Jehovah’s getuigen lezen wij verklaringen zoals:

„Ik ben getroffen door hun oprechte hoogachting voor mensen van alle rassen. In tegenstelling tot sommigen die met de mond maar niet met het hart de leer van rassenbroederschap belijden, verwelkomen de Getuigen iedereen in hun gemeenschap — zelfs in hoge leidinggevende functies — zonder te letten op huidkleur of gelaatsvorm.” — G. N. Eddy in Journal of Bible and Religion.

Hebben mensen na duizenden jaren lang hiertoe pogingen in het werk te hebben gesteld, een eind kunnen maken aan oorlog? En zijn er thans geen grotere wapenvoorraden dan op enig moment in het verleden? De antwoorden liggen voor de hand. Maar Jehovah’s getuigen, die de woorden in de bijbel, in Jesaja 2:2-4, als een gebod van God beschouwen, hebben ’hun zwaarden tot ploegscharen geslagen’. Nationalistische barrières zijn voor hen geen reden om te haten of te doden. In een in 1965 verschenen redactioneel artikel in de Sacramento Union (Californië; V.S.) stond:

„Het zij voldoende te zeggen dat als allen in de wereld leefden volgens de overtuiging van de Jehovah[’s] getuigen, er een eind zou komen aan bloedvergieten en haat en dat liefde als koning zou regeren.”

Terwijl bovendien in heel veel gedeelten van de wereld de misdaad toeneemt, is het ordelievende gedrag van Jehovah’s getuigen heel bekend. De Piscataway Chronicle (New Jersey, V.S.) merkte op:

„Wij weten door het persoonlijke contact dat wij met J.G.’s hadden toen zij in 1950 hier waren [voor een congres] dat zij zich uitsloven om alle wetten van een gemeente zo stipt mogelijk in acht te nemen.”

Echtscheidingen en jeugdmisdrijven nemen met de dag toe. Fatsoenlijke gezinnen zijn echter kenmerkend voor de Getuigen. Het boek Christians of the Copperbelt zegt over gezinnen van Getuigen in bepaalde gedeelten van Afrika:

„Wachttoren-ouders doen meer om de kinderen in hun gezinnen te helpen . . . De leden van de Wachttoren-gezinnen die wij leerden kennen, schenen uitzonderlijk goed met elkaar te kunnen opschieten en gelukkig met elkaar te zijn.”

Ja, Jehovah’s getuigen hebben voor al deze en nog vele andere problemen een praktische oplossing gevonden. Maar geen enkele menselijke deskundige is met een werkelijke oplossing gekomen. Het succes van de Getuigen is alleen mogelijk omdat zij de bijbel navolgen. De bijbel moet daarom van een bron afkomstig zijn die hoger is dan de meest briljante mens. Die bron is God.

GELOOF GEEFT HET LEVEN DOEL

Waarheidlievende personen zullen, evenals Jehovah’s getuigen, tot de ontdekking komen dat er nog een ander overtuigend argument bestaat waardoor zij wel moeten geloven dat er een God is. Welk argument?

Alleen met geloof in God heeft menselijk leven een bevredigend doel.

U zou echter kunnen redeneren: ’Hoe is dat mogelijk? Is God niet verantwoordelijk geweest voor dood en lijden? Welk „bevredigende doel” geeft dit het leven?’

Wel, wist u dat de bijbel niet leert dat God verantwoordelijk is voor lijden en dood? Juist integendeel, uit het eerste boek van de bijbel blijkt dat de mens lijden en dood over zichzelf heeft gebracht. De bijbel toont verder aan dat God, in plaats van de huidige goddeloze toestanden te laten voortduren, er binnenkort een eind aan zal maken en het paradijs op deze aarde zal herstellen. De meesten van degenen die zijn gestorven, zullen door een opstanding weer tot leven worden gebracht. Doch alleen geloof in God maakt zulk een hartverblijdend begrip mogelijk. — Gen. 3:3, 17-19; Pred. 7:29; Joh. 5:28, 29; Openb. 21:3, 4.

Veronderstel daarentegen eens dat u niet in God gelooft. Zou u dan een doel achter de duizenden jaren van goddeloosheid kunnen zien en er één bevredigende verklaring voor kunnen geven? Veronderstel eens dat de grootmoeder of een jong schoolkameraadje van uw kind sterft, zou u uw kind dan op overtuigende wijze kunnen uitleggen waarom de dood eigenlijk bestaat?

Degenen die de tegenstelling tussen geloof en geen geloof in God hebben beschouwd, komen misschien tot dezelfde gevolgtrekking als degene die in de Chicago Tribune schreef:

„De meeste wereldbeschouwingen waarin geen rekening wordt gehouden met God, en de mens louter als een biologisch toeval wordt bezien — aan zijn lot overgelaten in een lege ruimte — lijken koud, doelloos en ongerijmd.”

Hoe redelijk is het derhalve in God te geloven! Het leven kan dan een doel hebben!

Er kunnen natuurlijk nog andere dingen zijn die u zich met betrekking tot God of de toestanden op deze aarde afvraagt. Waarom zou u niet beschouwen wat voor verklaring Jehovah’s getuigen aan de hand van de bijbel geven? Vraag Jehovah’s getuigen u persoonlijk uit te leggen wat geloof in God voor u kan betekenen. Als u geen getuigen van Jehovah in uw omgeving kunt vinden, schrijf dan naar De Wachttoren, dan zullen wij ervoor zorgen dat iemand contact met u opneemt. Hieraan zijn geen kosten verbonden.

[Illustratie op blz. 420]

Een horloge heeft een intelligente maker. Zouden de hemellichamen waarmee het horloge wordt gelijkgezet, niet eveneens een Maker hebben?