een huwelijk gelukkig en succesvol wil doen zijn, dienen de beide betrokken personen rijpe mensen te zijn, die hun beide voeten stevig op de levensweg hebben gezet.

De ongehuwde staat tot een succes maken

EEN ernstige jongeman schreef enkele christelijke ouderlingen om raad. Een jaar voordien, toen hij eenentwintig was, had hij „het besluit genomen ongehuwd te blijven” ten einde een vollediger aandeel aan de bediening te kunnen hebben. In zijn brief stond: „Ik ben er nu niet meer zo zeker van of ik wel ongehuwd wil blijven. Ik ontdek dat ik verliefd begin te worden. . . . Ik weet werkelijk niet wat ik moet doen!”

Hoewel hij uiteindelijk zelf de beslissing moest nemen, heeft goede raad in zijn geval de volgende aanmoediging bevat: ’Werk eraan om je ongehuwde staat tot een succes te maken.’ Maar wat houdt dat in? Betekent dit dat hij zijn hele leven ongehuwd moet blijven? Of dat het er niet toe doet wat voor gedrag hij volgt, als hij maar ongehuwd blijft? Welke praktische stappen zou men kunnen doen?

Zulke vragen verdienen beslist ons aller aandacht, want wij zijn allemaal ten minste een gedeelte van ons leven ongehuwd. Voordat de meeste mensen trouwen, hebben zij gewoonlijk enkele jaren als een ongehuwde volwassene geleefd. Anderen hebben verkozen om als volwassene een lange tijd ongehuwd te blijven ten einde een bepaalde carrière of een zeker doel in hun leven na te streven. Sommigen zouden wel graag willen trouwen, maar hebben nog geen geschikte partner gevonden. En er zijn ook heel wat personen die getrouwd zijn geweest maar opnieuw ongehuwd zijn wegens het overlijden van hun huwelijkspartner. Als u in een van deze categorieën valt, hoe kunt u de ongehuwde staat waarin u verkeert, dan tot een werkelijk succes maken?

Gods zienswijze verwerven

Het is nuttig om na te gaan wat God in zijn Woord over de ongehuwde staat en het huwelijk zegt. Daar hij onze Schepper is, mogen wij verwachten dat zijn zienswijze juist en evenwichtig, en niet onredelijk of verwrongen is.

Door het menselijk huwelijk in het leven te roepen, verhief God het tot een waardige instelling. Hij wist dat mensen zich in het huwelijk zouden kunnen verheugen in gezelschap, wederzijdse hulp en geluk. Zij waren door het huwelijk ook in de gelegenheid op eerbare wijze een nageslacht voort te brengen (Gen. 2:18, 22-24). De Hebreeuwse Geschriften staan vol voorbeelden van getrouwe aanbidders van God die vreugde hebben geput uit de gave van het huwelijk.

Ook Jezus en zijn apostelen hebben het huwelijk niet veroordeeld. Integendeel, Christus bevestigde de goddelijke oorsprong van het huwelijk, en Petrus was een getrouwd man (Matth. 19:4-6; 1 Kor. 9:5). De apostel Paulus schreef met betrekking tot bescherming tegen immoraliteit: „Iedere man [moet] zijn eigen vrouw hebben en iedere vrouw haar eigen man.” — 1 Kor. 7:2.

Maar de bijbel gaat niet voorbij aan het feit dat de gehuwde staat niet zonder problemen is. Aangezien alle mensen onvolmaakt zijn en men in een goddeloos samenstel van dingen leeft, brengt het huwelijk vaak, naast zijn vreugden, ook zijn eigen zorgen mee. Paulus sprak over zulke problemen als over ’verdrukking in het vlees’. Een ongehuwd persoon wordt deze „verdrukking” ’gespaard’, hoewel hij misschien weer met andere problemen te kampen heeft. — 1 Kor. 7:28.

Daar zowel de gehuwde als de ongehuwde staat naar alle waarschijnlijkheid problemen met zich zal meebrengen, zou men zich de vraag kunnen stellen of God in verband met de keuze tussen deze twee nog een advies heeft gegeven. Ja, de bijbel moedigt heel duidelijk, voor beiden, man en vrouw, de ongehuwde staat aan. Dit is niet zo maar een losstaand advies om de ongehuwde staat op zich als doel te stellen, maar er