voor vrienden van mij, die de boodschap graag zullen ontvangen.”

De vice-president van een papierfirma schreef: „Bijgaand vindt u mijn cheque voor $6 en ik zou het op prijs stellen indien u Dhr. L——— en mij op de lijst zou willen plaatsen om deze twee brochures te ontvangen.”

Een directeur van een houtfirma schreef: „Graag sturen wij u onze cheque van $6,00 voor drie abonnementen op uw tijdschriften De Wachttoren en Ontwaakt! Wij hebben de proefexemplaren gelezen en vinden ze uitermate verhelderend en instructief.” De kassier van een machinefabriek schreef: „Wij willen aan uw speciale abonnementsveldtocht meedoen en zijn zo vrij een cheque van $10,00 in te sluiten voor vijf abonnementen op zowel De Wachttoren als Ontwaakt!”

Een andere brief: „Wij danken u voor uw brief betreffende uw veldtocht voor nieuwe abonnementen op De Wachttoren en Ontwaakt! Graag zenden wij u een cheque van $10,00 voor de volgende nieuwe abonnees.”

De president van een maatschappij schreef: „Ik heb tien mensen gevonden die er belangstelling voor hebben uw tijdschriften te ontvangen, en sluit hierbij $10 in voor de tien abonnementen.” Onder de opgegeven namen bevonden zich die van de president en zijn zoon.

De vice-president van een firma in chemicaliën schreef ten antwoord: „Ik stuur een cheque van $12,00 voor zes jaarabonnementen op elk van de publikaties welke u ons zond. Ik heb met verschillende van mijn collega’s hier gesproken.”

Als antwoord op deze vele gunstige reacties heb ik nog een brief gezonden, waarin ik hun vertelde dat ik mij verheugde over hun schrijven, en waarin ik hun verder getuigenis gaf.

Als gevolg van de brieven welke ik gedurende die twee weken heb geschreven, heb ik honderd abonnementen kunnen afsluiten. Hoe dankbaar ben ik voor de wijze waarop de president van het Genootschap mij heeft aangemoedigd toen ik aan mijn kamer was gebonden! Het is een zegen voor mij geweest om gedurende de vakantie door middel van het schrijven van brieven in de pioniersdienst te staan.

Jullie medegetuige van Jehovah, H.H. RIEMER

Vragen van lezers

● Is het verkeerd wanneer een blanke en een kleurling die echt van elkaar houden, trouwen? Geeft de bijbel hieromtrent enige raad? — W.M., VS.

Gods Woord verbiedt een huwelijk tussen personen van verschillende rassen niet. Integendeel, er wordt in getoond dat alle rassen aan elkaar verwant zijn doordat ze oorspronkelijk alle van één mens afkomstig waren (Hand. 17:26). God acht het ene ras niet boven het andere. De apostel Petrus bracht het aldus onder woorden: „Bij God [is] geen aanneming des persoons . . ., maar onder elk volk is wie Hem vereert en gerechtigheid werkt, Hem welgevallig.” — Hand. 10:34, 35.

Het bevel dat wel in Gods Woord wordt gegeven, is, dat opgedragen christenen „alleen in de Heer” dienen te trouwen. Mocht het zo zijn dat een van beide partijen voordien getrouwd is geweest, dan is het noodzakelijk dat zij schriftuurlijk vrij zijn om te trouwen doordat de partner hetzij gestorven is of er op grond van overspel een wettige echtscheiding is voltrokken. — 1 Kor. 7:39, NW.

Het is vanzelfsprekend dat zij die trouwen, geluk zoeken. De Schrift geeft bovendien te kennen dat een huwelijk of een bruiloft een zeer gelukkige gebeurtenis dient te zijn. De talloze gelukkig gehuwde paren bewijzen dat het huwelijk een bron van diepe voldoening, tevredenheid en veel vreugde kan zijn. Het betekent echter ook dat zij die een huwelijk aangaan, ten gevolge van de menselijke onvolmaaktheid een bepaalde mate van „verdrukking voor het vlees”, zoals de apostel Paulus het uitdrukt, te verduren zullen krijgen. — 1 Kor. 7:28.

Wanneer personen van een verschillend ras met elkaar trouwen, zullen zij waarschijnlijk meer van deze verdrukking hebben dan anderen. Christenen kunnen nu eenmaal geen verandering in de heersende menselijke gewoonten, vooroordelen en wetten aanbrengen, maar moeten die nemen zoals ze zijn. Daarom dienen zij de zaak zeer realistisch te beschouwen en de extra moeilijkheden waaraan zij ten gevolge van zulk een huwelijk het hoofd zullen moeten bieden, in overweging te nemen. In vele delen der aarde heerst er nog veel rassendiscriminatie, zodat het aangaan van zulk een huwelijk met zich kan meebrengen dat iemands gelegenheden om het goede nieuws van Gods koninkrijk te prediken, worden beperkt. Kinderen die uit zulk een huwelijk worden geboren, zullen zodra zij oud genoeg zijn om zich onder andere kinderen te begeven, waarschijnlijk eveneens met grotere moeilijkheden te kampen krijgen.

Voorts is het in verschillende landen en staten bij de wet verboden om een huwelijk met iemand van een ander ras aan te gaan. Aangezien christenen het recht van Caesar om huwelijksvoorschriften uit te vaardigen, moeten eerbiedigen, zouden aldaar wonende christenen die zulk een huwelijk tussen verschillende rassen overwegen, naar een land of staat moeten verhuizen waar zulke