organisatie kunnen bewaren. Er komen slechts weinig van zulke geschillen voor, maar door liefde zal dit aantal nóg kleiner worden. Laten wij thans derhalve allen het besluit nemen „elkaar in liefde [te blijven verdragen], er ernstig naar strevend de eenheid des geestes te bewaren in de verenigende band van vrede”. — Ef. 4:2, 3, NW.

Liefde geeft geen aanleiding tot struikelen

„In geen enkel opzicht geven wij enige aanleiding tot struikelen, opdat er geen aanmerkingen op onze bediening gemaakt kunnen worden, maar in elk opzicht bevelen wij ons als Gods dienaren aan.” — 2 Kor. 6:3, 4, NW.

1. (a) Hoe wordt liefde wel gedefinieerd? (b) Waarom is liefde de moeite van het aankweken waard?

LIEFDE wordt wel gedefinieerd als een onzelfzuchtige, op beginselen gebaseerde belangstelling voor anderen. In onze voorgaande bespreking hebben wij vastgesteld hoe het oefenen van christelijke liefde ons zal helpen de persoonlijke problemen die zich kunnen voordoen, op te lossen; de liefde kan echter nog veel meer doen. Door deze onzelfzuchtige belangstelling voor het geestelijke welzijn van anderen kan in vele gevallen zelfs voorkomen worden dat dergelijke problemen rijzen. Wordt deze hoedanigheid terdege betracht, dan zullen eveneens de eventuele struikelblokken van het pad van anderen worden verwijderd voordat ze een aanleiding tot struikelen voor hen worden. Terzelfder tijd zal liefde voor God en voor onze naaste ons in staat stellen ons zelf en anderen juist te bezien, zodat wij erkennen dat wij allen onvolmaakt geboren zijn, onderhevig aan zwakheden, tekortkomingen en beperkingen, en dit zal ons helpen te voorkomen, dat wij struikelen over wat anderen wellicht zeggen of doen. De liefde is als een vrucht van Gods geest dan ook stellig een hoedanigheid die de moeite van het aankweken alleszins waard is niet waar?

2. (a) Waarom kunnen wij zeggen dat het gedrag van een christen wel op anderen van invloed moét zijn? (b) Waarom is het zo ernstig anderen tot struikelen te brengen?

² Opgedragen christenen zullen nog meer dan alle anderen er de noodzaak van inzien deze vrucht van de geest in hun dagelijks leven voort te brengen. Zij zijn bezig met een wereldomvattend predikingswerk, dat van invloed kan zijn op het leven van vele mensen, en zij koesteren het verlangen dat het een invloed ten goede is en dat het voor hen met wie zij in contact komen, leven-gevende voordelen zal afwerpen. Zij willen dat hun gedrag een goede uitwerking op anderen heeft en hen niet tot struikelen brengt. Ook de apostel Paulus besefte hoe belangrijk dit is en hij schreef: „In geen enkel opzicht geven wij enige aanleiding tot struikelen, opdat er geen aanmerkingen op onze bediening gemaakt kunnen worden, maar in elk opzicht bevelen wij ons als Gods dienaren aan” (2 Kor. 6:3, 4, NW). Dat het doen struikelen van anderen niet iets is wat licht opgevat mag worden, blijkt duidelijk uit de woorden van Jezus in Matthéüs 18, een hoofdstuk waarin uitvoerig wordt gesproken over de verhouding tussen christelijke broeders. Jezus zei: „Al wie een van deze kleinen die geloof in mij stellen, tot struikelen brengt, het is hem nuttiger dat men hem een molensteen zoals door een ezel