„Uw woord is waarheid”

Voordelen voor het gezin dat de bijbel gehoorzaamt

WAT mensen doen kan hetzij een goede of een slechte uitwerking op zowel henzelf als anderen hebben. Het is daarom duidelijk dat de mens behoefte heeft aan betrouwbare richtlijnen om hem te helpen zijn gezinsaangelegenheden zo te regelen dat alle betrokkenen er wel bij varen. Uit welke bron dient hij echter deze richtlijnen of wetten te putten? Kan de mens zelf de maatstaven aanleggen waarnaar hij zijn leven wil richten?

Veel mensen zijn van mening dat het moderne onderzoek van het menselijk gedrag bepaalde deskundigen op het gebied van gezinsaangelegenheden in staat stelt de noodzakelijke richtlijnen op te stellen. De mensen hebben vaak een onvoorwaardelijk vertrouwen in de raadgevingen die door deze „deskundigen” worden gepubliceerd. Is dit verstandig? Kunnen wij de conclusies van „deskundigen” altijd vertrouwen? „Ouders en onderwijzers”, zo stond er in de publikatie Youth and Parents, „kunnen zichzelf niet verontschuldigen, noch kunnen hun kinderen hen verontschuldigen voor de consequenties van het volgen van onverstandige raad die op een bepaald moment in de mode is. Onze houding tegenover de deskundige dient er een van aarzelende voorzichtigheid te zijn.”

Ja, de theorieën en conclusies van huwelijksraadgevers en kinderpsychologen zijn niet volledig betrouwbaar en feilloos. Vaak uiten deze „deskundigen” tegengestelde meningen. Sommigen zeggen bijvoorbeeld dat men een kind als straf niet „een pak slaag” mag geven, maar anderen zijn er juist van overtuigd dat dit met ongehoorzame kinderen beslist wel dient te gebeuren. Waar kan de mens dan een betrouwbare gids vinden, die hij veilig, zonder „aarzelende voorzichtigheid”, kan volgen?

Hoe staat het met de bijbel? Werpt het voor gezinnen voordelen af de bijbelse geboden te gehoorzamen?

Beschouw eens wat de bijbel de verschillende leden van het gezin gebiedt te doen: „[Mannen], laat . . . ook een ieder van u afzonderlijk zijn vrouw zo liefhebben als zichzelf; de vrouw daarentegen moet diepe achting voor haar man hebben. Kinderen, weest gehoorzaam aan uw ouders in eendracht met de Heer, want dit is rechtvaardig. . . . En gij, vaders, irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen.” — Ef. 5:33–6:4.

Is het niet zo dat veel huwelijksproblemen niet zouden bestaan als de man zijn vrouw zou liefhebben als zichzelf en als de vrouw haar man als hoofd zou respecteren? Een vrouw die met consideratie wordt behandeld, zal beslist geen redenen hebben om erover te klagen dat haar man het hoofd is. Zij kan alleen maar respect hebben voor een man die zich aan rechtvaardige beginselen houdt en die bereid is zijn persoonlijke voorkeur ondergeschikt te maken aan het algemene geluk en welzijn van het gezin.

De echtgenote moet echter een vrouw bewijzen te zijn die het begrip en de achting van haar man waard is. Zij dient niet verbaasd te staan als haar man niet op een liefdevolle wijze reageert wanneer zijzelf twistziek, geïrriteerd en vitterig is. De bijbel zegt hierover: „Beter is het te wonen in een woest land dan bij een twistzieke vrouw te zamen met ergernis” (Spr. 21:19). Ook vermindert gewoonlijk de belangstelling van een man voor zijn vrouw als zij weinig belangstelling voor zijn plannen en activiteiten toont.

De wijze waarop een vrouw haar man als hoofd beziet, kan een grote invloed hebben op de kinderen. Als zij Gods wet om in onderworpenheid te zijn, negeert en een geest van onafhankelijkheid ten toon spreidt, zullen de kinderen vaak zover komen dat zij niet meer voor raad naar hun vader gaan. Zij zien niet meer naar hem op voor leiding, aangezien door het voorbeeld dat de moeder stelt, te kennen wordt gegeven dat de leiding van de vader onbetrouwbaar is en niet tot welzijn van het gezin. Maar door de onenigheid die er tussen man en vrouw ontstaat wanneer een vrouw de positie van haar man ondermijnt, kan men er aan gaan twijfelen of beiden wel het welzijn van het gezin op het oog hebben. De kinderen hebben dus in werkelijkheid geen reden om hun moeder meer te respecteren dan hun vader. Dit alles is schadelijk voor de kinderen, want zij hebben bestuur en leiding nodig om tot evenwichtige volwassenen te kunnen opgroeien, die zich op voortreffelijke wijze van verantwoordelijkheden zullen kunnen kwijten.

Het is daarom van groot belang dat ouders door woord en daad bewijzen dat zij een onzelfzuchtige belangstelling voor het gezin hebben. De moeder kan dat bewijzen door in onderworpenheid aan haar echtgenoot te blijven, terwijl de vader op liefdevolle wijze, met Gods wet als leidraad, als hoofd zal moeten optreden.

De bijbel moedigt ook niet het aannemen van een toegeeflijke houding tegenover kinderen aan. Steeds meer mensen komen tot het besef dat de „deskundigen” het bij het verkeerde eind hadden toen zij ouders de raad gaven hun kinderen niet te slaan. Herhaaldelijk is reeds de waarheid van Spreuken 29:15 bevestigd: „De roede en terechtwijzing, díe geven wijsheid; maar een aan zichzelf overgelaten jongen zal zijn moeder beschaamd maken.”

Natuurlijk kan een vader die zijn kinderen door onnodige strengheid en het geven van onredelijke geboden irriteert, gemakkelijk hun vertrouwen verliezen. Als hij in een boze stemming straf toedient, kan hij zijn kinderen van zich vervreemden. Hij zal zijn kinderen mogelijk tegen zich in het harnas jagen, want boosheid verwekt boosheid. Als dit het geval is, zullen de kinderen zich niet aan zijn strenge onderricht onderwerpen omdat zij overtuigd zijn van de juistheid daarvan, maar wegens de grotere kracht van hun vader. Een dergelijk streng onderricht brengt niet de gewenste resultaten voort, omdat de kinderen geen werkelijk motief wordt verschaft om hun handelwijze te veranderen. Gewoonlijk is het resultaat dat zij haatdragend en zelfs opstandig worden.

Wanneer de vader zich daarentegen bij het behandelen van gezinsaangelegenheden aan de wet van God houdt, zijn de resultaten geheel anders. Zijn mondelinge onderricht wordt ondersteund door een voortreffelijk christelijk gedrag. Hierdoor zullen de kinderen geholpen worden te beseffen dat hun vader hun beste belangen op het oog heeft. Hij heeft het goede en niet het slechte met hen voor. Wanneer kinderen hiervan overtuigd zijn, zullen zij zich liefdevol en gehoorzaam aan zijn strenge onderricht onderwerpen. De liefde voor hun vader weerhoudt hen er ook van dingen te doen die zijn naam zouden schaden.

Men ziet dus dat wanneer elk gezinslid zich aan Gods wet onderwerpt, de vrede en harmonie in het gezin bewaard blijven. Maar zelfs al zou maar één lid van het gezin in gebreke blijven Gods wet te gehoorzamen, zullen allen daar onvermijdelijk in zekere mate onder te lijden hebben.

Het is daarom bijzonder onverstandig ook maar één van de geboden van God te negeren. Gehoorzaamheid en niet ongehoorzaamheid aan de wet van God brengt zegeningen voort. Een dergelijke gehoorzaamheid bevordert een, goede verstandhouding met onze medemensen en leidt tot echt geluk en ware tevredenheid. Mensen dienen daarom de richtlijnen die in de bijbel staan, te volgen, ja, graag te willen volgen. Zo dacht de geïnspireerde psalmist erover, die zei: „De wet van Jehovah is volmaakt, de ziel wederbrengend. De vermaning van Jehovah is betrouwbaar, de onervarene wijs makend. De bevelen van Jehovah zijn recht het hart verheugend; het gebod van Jehovah is rein, de ogen stralend makend” (Ps. 19:7, 8). De wijze richtlijnen die de bijbel verschaft, getuigen ervan dat dit boek Gods Woord der waarheid is.

Wilt u zich daarom zowel nu als in de toekomst verheugen in de beste levenswijze, dan moet u ernaar streven de bijbelse geboden te kennen en het tot uw vaste voornemen te maken ze te gehoorzamen. Dan zult u, net als de psalmist, ontdekken dat deze weg niet moeilijk, maar verkwikkend is. De bijbelse geboden zullen u ervoor behoeden dat u uzelf en anderen, tot uw eeuwige spijt, blijvend nadeel berokkent.