Jongeren, ouders en de christelijke gemeente
ZOALS jullie beslist weten, jongelui, worden jullie vaak met situaties geconfronteerd die jullie tot het nemen van beslissingen nopen. Enkelen van jullie hebben eveneens bemerkt dat wanneer de beslissingen verstandig zijn, het resultaat gewoonlijk ook goed is. Aan de andere kant zou iemand, indien de gedachte die aan de beslissing ten grondslag ligt niet zuiver is, zijn hele leven kunnen bederven. Waar kunnen jullie nu de hulp krijgen die zo hard nodig is om de uitdagende situaties in het leven met succes het hoofd te kunnen bieden? Ouders, wat kunt u doen om te helpen? Liefdevol heeft Jehovah in de bijbel voorzieningen verschaft die ieder van ons zullen beschermen en blijvend voordeel zullen verschaffen.
Beschouwt, ook al zouden jullie het al eens eerder hebben gelezen, de wijze vermaning die in Spreuken 6:20-22 wordt gevonden, en bedenkt dat het wel eens de oplossing zou kunnen vormen voor de problemen die jullie onder de ogen moeten zien: „Bewaar, mijn zoon, het gebod van uw vader en verwerp de onderwijzing van uw moeder niet. Bind ze bestendig op uw hart, hang ze om uw hals. Als gij op weg zijt, moge het u leiden; als gij u nederlegt, moge het over u waken, als gij wakker wordt, moge het u toespreken.”
Dus, God heeft jullie jongeren niet op jullie zelf laten staan, om er door ondervinding en dwaling achter te komen wat er in het leven te koop is. Hij regelde het wijs voor jullie dat jullie binnen de beschermende beschutting van een gezinsregeling op de wereld kwamen. Jullie ouders, die al vele van de problemen waar jullie mee geconfronteerd zullen worden, het hoofd hebben moeten bieden, zijn er om jullie leiding te geven. Wanneer jullie doen wat de bijbel zegt — de raad van de ouders goed ter harte nemen en hun onderricht gehoorzamen — zal dit jullie leiden bij het met succes het hoofd bieden aan de problemen van het leven. Dit is in het bijzonder waar indien jullie ouders aan Jehovah God zijn toegewijd.
Door op zulk een wijze diep respect voor jullie aardse ouders te tonen, leggen jullie het fundament voor een juiste verhouding tot onze hemelse Vader Jehovah God en zijn op een moeder gelijkende organisatie. Indien jullie aan jullie menselijke ouders gehoorzaam zijn, is dit „de Heer welgevallig” omdat het in overeenstemming is met zijn wil. — Kol. 3:20.
U als ouders, die eveneens de Heer welgevallig wilt zijn, doet er goed aan erop te staan uw kinderen niet alleen uw eigen kijk op het leven door te geven, maar hun eveneens een nauwkeurige kennis van Gods Woord en een diepe waardering ervoor in te prenten. In het bijzonder draagt u, vaders, de primaire verantwoordelijkheid in deze aangelegenheid, omdat u door Gods Woord als hoofd van het gezin bent aangesteld. Efeziërs 6:4 zet nadrukkelijk uiteen: „En gij, vaders, irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen.”
Dit zal van uw zijde, in samenwerking met uw vrouw, tijd en moeite kosten. Het vereist thuis een geregelde bespreking van Gods Woord en een geduldige herhaling om er zeker van te zijn dat de punten worden onthouden (Deut. 6:4-7). Het vereist van u als vader dat u uw kinderen helpt begrijpen wat de bijbel bedoelt wanneer hij zegt dat men „de begeerten die aan de jeugd eigen zijn”, moet ontvlieden, en waarom hij zegt dat „indien iemand de wereld liefheeft, . . . de liefde van de Vader niet in hem” is (2 Tim. 2:22; 1 Joh. 2:15). Ja, u zult elk lid van het gezin moeten helpen begrijpen hoe hij bijbelse beginselen op de specifieke situaties waarmee hij in het leven wordt geconfronteerd kan toepassen. Waar dit wordt gedaan, is een sterke gezinseenheid, een eenheid die Jehovah behaagt, het resultaat. Aan de andere kant nemen de problemen toe wanneer de vader erin te kort schiet zijn verantwoordelijkheid op zich te nemen.
Denkt u ook niet dat het de Heer eveneens welgevallig is wanneer uw gezin de vergaderingen van de plaatselijke gemeente van Jehovah’s getuigen bezoekt en er aan deelneemt en wanneer het — niet zo af en toe, maar op een geregelde basis — een aandeel heeft aan haar velddienstprogramma? Mogelijk heeft dit uw gezin reeds geestelijk gesterkt en dichter tot elkaar gebracht. Zoals u hebt gezien, helpt het iedereen zich bewust te zijn van zijn verantwoordelijkheden jegens God, jegens de gezinsleden en jegens zijn andere medemensen. Doordat u van deze voorzieningen tot geestelijke opbouw gebruik maakt, vergemakkelijkt u het toevloeien van Gods geest in uw gezin en bent u alles bij elkaar genomen, in staat de aangename vrucht van die geest tentoon te spreiden. Op deze wijze wordt uw gezin eveneens gesterkt tegen bezwijken voor de werken van het vlees, met als gevolg het verliezen van Jehovah’s goedkeuring. — Gal. 5:19-24; Rom. 8:8.
WIE NEEMT DE BESLISSINGEN?
Jullie jonge mensen, die in overeenstemming met zulk een juist christelijk levenspatroon zijn grootgebracht, worden er op die manier tegen beschermd dat jullie door anderen onbewust verleid worden tot een immoreel en misdadig gedrag. Aangezien jullie over het schriftuurlijke beginsel ten aanzien van het gezag zijn onderwezen, weten jullie dat jullie vader, zolang jullie minderjarig zijn, de uiteindelijke zeggenschap heeft over wat jullie wel en wat jullie niet mogen doen (Spr. 4:1). Wanneer er problemen rijzen, weten jullie dat jullie je tot hem moeten wenden voor raad en dan in overeenstemming met de gegeven raad moeten handelen. Het kan zijn dat het kinderen in andere gezinnen door hun ouders toegestaan wordt bepaalde dingen te doen die jullie niet mogen, en jullie kennen waarschijnlijk jongeren die dit argument gebruiken om te proberen hun eigen ouders van gedachten te laten veranderen. Maar het geeft in plaats daarvan blijk van een gezonde christelijke levensopvatting indien jullie je gewillig aan de beslissingen van jullie ouders onderwerpen, terwijl jullie beseffen dat dit Gods regeling voor jullie bestwil is.
Natuurlijk wordt de situatie gecompliceerder in huizen waar de vrouw een opgedragen christen is en de man niet. Maar nog steeds is het bijbelse beginsel van toepassing dat de echtgenoot en vader het hoofd van het gezin is en dat de verantwoordelijkheid voor de kinderen voornamelijk bij hem berust (Kol. 3:18; 1 Petr. 3:1). Kinderen in zulke gezinnen dienen de wensen van hun vader niet te negeren; zolang zij minderjarig zijn, staan zij onder zijn bevoegdheid. Zij doen er echter terzelfder tijd goed aan om het voorbeeld van godvruchtige toewijding van hun moeder te volgen, met haar naar de vergaderingen van de christelijke gemeente te gaan en een sterk geloof in Jehovah God en zijn rechtvaardige wegen op te bouwen. Zelfs in gevallen waar de vader hun wellicht niet toestaat naar deze vergaderingen te gaan, kunnen jonge mensen die het verlangen hebben Jehovah te behagen, aandachtig luisteren wanneer hun moeder thuis met hen spreekt, terwijl zij haar vragen kunnen stellen over de wijze waarop bijbelse beginselen hun verlangens en gedrag kunnen leiden. — Hand. 16:1, 2.
WANNEER ER PROBLEMEN RIJZEN
Om in deze huidige wereld, vervuld als ze is met naar onrechtvaardigheid neigende invloeden, kinderen groot te brengen, moeten ouders die hen op de juiste wijze willen leiden, voortdurend van de activiteiten van hun kinderen op de hoogte blijven. Maar wat nu te doen wanneer een van uw kinderen, ondanks uw pogingen hem juist te leiden, in slecht gezelschap is geraakt en meegedaan heeft aan iets wat voor een christen echt niet passend is?
Aangezien hij minderjarig is, kan hij het beste u, als zijn ouders, precies vertellen wat er gebeurd is. Voelen uw kinderen zich zo nauw met u verbonden dat zij graag naar u toekomen om gerezen problemen met u te bespreken? Waarschijnlijk was hij niet eens in moeilijkheden geraakt wanneer hij reeds de eerste maal naar uw raad had geluisterd. Maar sommige jonge mensen moeten eerst een ernstige schok krijgen voordat zij beseffen dat hun ouders hen werkelijk proberen te helpen.
Indien u als ouders, nadat u gehoord hebt wat er gebeurd is, bemerkt dat u stappen behoort te doen om datgene wat uw kind gedaan heeft goed te maken, is het aan u erop toe te zien dat dit ook gebeurt. Indien u vindt dat verontschuldigingen aangeboden dienen te worden of dat er schadevergoeding gegeven moet worden, is het uw verantwoordelijkheid erop toe te zien dat dit gebeurt. Het is uw zaak als ouders om de situatie aan te pakken, en indien u vindt dat er bepaalde strenge voorwaarden aan het kind moeten worden gesteld ten einde een herhaling van de situatie te voorkomen, is dat iets waar u zelf voor moet zorgen. — Hebr. 12:9.
Het is niet de verantwoordelijkheid van de rijpe broeders die het comité in de plaatselijke gemeente van Jehovah’s getuigen vormen, om het grootbrengen van de kinderen over te nemen en hen te berispen en te corrigeren wanneer zij in moeilijkheden geraken, en dat is zelfs waar als die kinderen opgedragen en gedoopte leden van de gemeente zijn. De verantwoordelijkheid berust bij de ouders, en in het bijzonder bij de vader. Indien het gedrag van het kind de gemeente van Jehovah’s volk in opspraak brengt, dienen de ouders het gemeentecomité te vertellen wat zij hebben gedaan om de situatie aan te pakken. Maar zolang zij die verantwoordelijkheid op zich nemen, dient het comité niet tussenbeide te komen en te proberen de zaak in handen te nemen. Indien ouders hun opgedragen kinderen echter maar hun gang laten gaan en toelaten dat zij zich overgeven aan losbandig gedrag, terwijl zij weinig of niets doen om hen in toom te houden, zou het gemeentecomité de zaak kunnen gaan onderzoeken. De comitéleden zullen er echter naar streven dit voornamelijk via de ouders te doen, aangezien zij voor de kinderen verantwoordelijk zijn. Indien de ouders, zelfs nadat hun liefdevolle raad is verstrekt, erin tekort blijven schieten handelend op te treden, kan het gemeentecomité de nodige stappen ten aanzien van de kinderen doen ten einde de gemeente rein te houden. Ook wanneer een opgedragen en gedoopte minderjarige in ernstige overtredingen volhardt en weigert zich aan de door zijn ouders opgelegde voorwaarden te onderwerpen, zal de gemeente stappen doen om de verstokte jeugdige zondaar uit te sluiten.
Maar deze geestelijk noodlottige situatie behoeft zich nimmer voor te doen. De bijbelse beginselen en de krachtsinspanningen van de gemeente zijn er niet op gericht van gemeentewege in gezinsaangelegenheden tussenbeide te komen, maar hebben juist ten doel de gezinsbanden te verstevigen. Indien u vader bent, waarom organiseert u uw gezinsaangelegenheden dan niet zodanig dat u elk gezinslid de noodzakelijke aandacht voor zijn geestelijk welzijn kunt geven, zodat zij sterk in het geloof zullen zijn en zich op een wijze zullen gedragen die God verheerlijkt? Indien je jong bent, waarom maak je er dan geen gewoonte van je ouders op de hoogte te houden van de dingen die je doet, hun raad te zoeken en die dan, niet alleen wanneer het jou behaagt, maar altijd, te gehoorzamen, omdat dit „de Heer welgevallig” is? Op deze wijze zullen jongeren, hun ouders en de christelijke gemeente een hoge gedragsmaatstaf ophouden, die anderen er eveneens toe zal bewegen God te verheerlijken. — 1 Petr. 2:12.