en verheugd uit naar bevrijding van zijn beproevingen. Hij herinnerde zich hoe Jehovah hem in het verleden op een belonende wijze had bejegend en besloot lofliederen te blijven zingen.

Wij moeten evenals David nooit vergeten welke grootse dingen Jehovah God voor ons heeft gedaan. Als uitdrukking van zijn allesovertreffende liefde heeft hij zijn eniggeboren Zoon gegeven (Joh. 3:16). Sinds wij de Allerhoogste hebben leren kennen, hebben wij, als antwoord op onze gebeden, zijn liefdevolle zorg en hulp persoonlijk ervaren. Op grond van wat wij weten over de wijze waarop onze Schepper met zijn dienstknechten als groep en individueel handelt, kunnen wij het vertrouwen bezitten dat hij ons in tijden van nood zal sterken. Wanneer wij een bepaalde periode van beproeving doormaken, kunnen wij troost putten uit de geïnspireerde woorden: ’Werp al uw bezorgdheid op hem, want hij zorgt voor u.’ — 1 Petr. 5:7.

Inzicht in het nieuws

’Oude profetieën toch bewaarheid?’

● Wat gaat er schuil achter de schijnbaar irrationele zelfvernietiging van deze wereld? De Belgische krant Het Nieuwsblad publiceerde enige tijd geleden hoe professor V. Werck, voorheen afgevaardigde van de Noordatlantische Verdragsorganisatie (NAVO), over dit onderwerp dacht.

„We leven in een bezeten wereld”, schreef hij. „Iedereen weet het. Niemand gelooft het.” Sprekend over de „waanzinnige bewapeningswedloop”, terrorisme, armoede en andere problemen, verklaarde hij: „Het ware niet te verwonderen indien eensklaps de razernij zou uitbreken en de mensheid zou achterblijven in verstomping en verdwazing.” Dan vermeldt Werck een van de redenen waarom hij dit zegt: „Een twintigtal eeuwen geleden al waarschuwde [de apostel] Paulus in zijn brief aan de Efeziërs (6:12): ’Want we hebben niet de worstelen tegen bloed en vlees maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.’” De hoogleraar vervolgde toen met te zeggen:

„Thant [de vroegere secretaris-generaal van de V.N.], even vóór zijn dood, heeft het ook al in moderne bewoordingen gezegd en voorspeld: ’De mensheid heeft nog tien jaar om de grootste wereldproblemen op te lossen . . . zo niet zal de chaos snel aanbreken.’ Nogmaals, iedereen weet het, niemand gelooft het: het termo-nucleaire Armageddon, het sterven van de oceanen, de vervuiling van de atmosfeer, de wereldhongersnood, de slachting van honderdduizenden onschuldigen, de bedreiging van de zelfvernietiging, het falen van de traditionele ethiek. Dergelijke gruwel zou toch eigenlijk tot het terrein van de nachtmerries moeten behoren — of worden de oude profetieën toch stilaan bewaarheid?”

„Keerpunt in de moderne geschiedenis”

● Journalisten schreven onlangs over het einde van de Eerste Wereldoorlog, nu zo’n zestig jaar geleden. Gwynne Dyer van de in Montreal verschijnende Gazette schreef: „De Eerste Wereldoorlog — eenvoudig De Grote Oorlog voor degenen die hem hebben overleefd — blijft in de geest van de mensheid voortleven als een keerpunt in de moderne geschiedenis. Vóór 1914 leven de gestaltes op de vervaagde foto’s in een andere wereld . . . gekenmerkt door een eigenaardige onschuld. . . . De periode vóór 1914 vormde een eiland in de tijd, toen de mensen konden geloven dat de vooruitgang ons net zo snel zou veranderen als ze onze machines veranderde. Toen bracht de Eerste Wereldoorlog ons met een schok terug tot de werkelijkheid.”

Barry Renfrew van Associated Press voegt eraan toe: „Het is nooit gemakkelijk geweest een oorlog uit te leggen, en bij de Eerste Wereldoorlog is dat misschien nog wel het moeilijkst. Onder de droge verslagen van wedijver en bondgenootschappen die de geschiedkundigen aanvoeren om de oorlog uit te leggen, ligt een gevoel van iets veel groters, een gevoel van rusteloosheid die de wereld in beroering bracht.” Vervolgens merkt Renfrew op dat een moord „een wereld die nauwelijks iets van de