naar wat zijn oren slechts horen. En met rechtvaardigheid moet hij de geringen richten, en met oprechtheid moet hij terechtwijzing geven ten behoeve van de zachtmoedigen der aarde.” — Jes. 11:3, 4.

Nooit meer zal de mensheid het hoofd hoeven te bieden aan de meedogenloze wedijver, de frustraties of de eentonigheid waarmee het werken in dit oude stelsel zo vaak gepaard gaat. De mensen zullen voldoening vinden in het verrichten van produktief werk, wetend dat zij niet het risico lopen door de een of andere tegenspoed alles te verliezen. De taal die de profeet Jesaja gebruikt, onthult dat er voor deze overtuiging een door God gegeven grondslag bestaat. Wij lezen: „Zij zullen stellig huizen bouwen en bewonen, en zij zullen stellig wijngaarden planten en hun vrucht eten. Zij zullen niet bouwen en iemand anders het bewonen; zij zullen niet planten en iemand anders ervan eten. Want als de dagen van een boom zullen de dagen van mijn volk zijn, en het werk van hun eigen handen zullen mijn uitverkorenen geheel verbruiken. Zij zullen niet voor niets zwoegen.” — Jes. 65:21-23.

Gods koninkrijk door Christus vormt inderdaad het antwoord op de vele problemen van de mens. Alleen dit koninkrijk kan een toestand van vrede, zekerheid en recht voor allen teweegbrengen. Wanneer zal het echter de volledige macht op aarde overnemen?

Wanneer het antwoord werkelijkheid zal worden

ER KAN geen twijfel over bestaan dat het hele menselijke ras verenigd dient te worden zodat allen tot het algemene welzijn kunnen samenwerken om de moeilijkheden te overwinnen die de vreugde uit het leven wegnemen. Gelukkig heeft Jehovah God een tijd vastgesteld waarop hij alle dingen door middel van zijn Zoon, Jezus Christus, weer met zichzelf in harmonie zal brengen. Hierover lezen wij in de bijbel: „Het is overeenkomstig [Gods] welbehagen, dat hij zich had voorgenomen, aan de volledige grens van de bestemde tijden een bestuur [een beheer] te hebben, namelijk om alle dingen weer bijeen te vergaderen in de Christus, de dingen die in de hemelen en de dingen die op de aarde zijn.” — Ef. 1:9, 10.

Merk op dat deze bijeenvergadering in eenheid met Christus „aan de volledige grens van de bestemde tijden” is begonnen, dat wil zeggen op een tijd welke tevoren door God was vastgesteld. Dit bleek het jaar 33 van onze gewone tijdrekening te zijn. Toen, op de pinksterdag van dat jaar, is Jehovah God begonnen mannen en vrouwen die als mederegeerders met zijn Zoon voor de hemel bestemd waren, bijeen te brengen (Hand. 2:1-4, 14-21; 2 Kor. 1:20-22; Ef. 2:4-7). Dit is echter niet zijn enige doel. Hij wil ook alle „dingen die op de aarde zijn” in volmaakte eenheid met zijn Zoon brengen.

Waarom in onze generatie?

Zouden wij, aangezien het begin van deze bijeenvergadering onder Jezus Christus op Gods bestemde tijd is begonnen, niet eveneens kunnen verwachten dat dit met de uiteindelijke bijeenvergadering van „de dingen die op de aarde zijn” ook het geval zal zijn? Wanneer wij de huidige door problemen gekwelde, verdeelde wereld bezien, is het dan niet duidelijk dat zo’n bijeenvergadering een wanhopig dringend vereiste is?

Werkelijk, wij leven in een tijd die met geen andere periode uit de geschiedenis te vergelijken is. Eén datum, 1914 G.T., springt naar voren als het begin van deze tijd van ongekend geweld, onzekerheid, verdeeldheid en zich opstapelende problemen. Geen wonder daarom dat geschiedkundigen gewoonlijk over 1914 spreken als over een „keerpunt”. Kolonel R. E. Dupuy schrijft:

„De politieke structuur van de gemeenschap der natiën, balancerend op het toppunt van machtsevenwicht, stortte in 1914 als een kaartenhuis ineen. Voordat de Eerste Wereldoorlog was geëindigd, waren drie grote rijken in het bloedbad weggevaagd, de laatste vervallen overblijfselen van het Heilige Roomse Rijk met zich meeslepend, terwijl een nieuwe