ongehoorzaam, dwalende, verslaafd aan velerlei begeerten en zingenot, levende in boosheid en nijd, hatelijk en elkander hatende”. „Daarom bevreemdt het hen, dat gij u niet met hen stort in dienzelfden poel van liederlijkheid, en zij belasteren u; maar zij zullen daarvan rekenschap moeten geven aan Hem, die gereed staat om levenden en doden te oordelen”. — Tit. 3:3; 1 Petr. 4:4, 5.

Het doel, geld voor een kerk bijeen te krijgen, heiligt de middelen niet. Een middel dat de onderwereld gebruikt, past niet bij hen die belijden God te dienen. Door middel van gokken kan men Gods belangen niet dienen en een aantal bedrieglijke redeneringen kan het gebruik ervan niet rechtvaardigen. Het is een maatschappelijk kwaad dat ware christenen achter zich laten wanneer zij zich van de zinloze en nadelige begeerten van deze corrupte wereld afscheiden.

Waarom het Avondmaal des Heren gevierd?

Jehovah God heeft christenen door bemiddeling van zijn Zoon de opdracht gegeven het Avondmaal des Heren te vieren. Zodra wij de redenen hiervoor begrijpen, zal blijken dat ze eenvoudig, krachtig en overtuigend zijn.

HET was maandagavond, 23 maart 1959. In de Koninkrijkszaal op Columbia Heights 136 in Brooklyn, New York, was niet alleen iedere stoel, maar ook nog iedere beschikbare staanplaats bezet. Het gehoor bestond uit opgedragen christenen en hun vrienden die met een intense belangstelling naar een schriftuurlijke uiteenzetting luisterden. Werden zij zo bijzonder getrokken door de spreker? Neen, dat niet, hoewel het de president van het Wachttorengenootschap was. Het was veeleer de gelegenheid, de viering van het Avondmaal des Heren. Wat verstaan wij onder het Avondmaal des Heren en waarom dient het gevierd te worden?

Het Avondmaal des Heren is de uitdrukking die wordt gebruikt om de regeling aan te duiden welke Jezus in de nacht van zijn verraad instelde. In het kort bestaat het uit een bespreking van de Schrift, dankzeggingen en het gebruiken van brood en wijn. Sommigen verwijzen ernaar als de Eucharistie, vanwege Jezus’ ’dankzeggingen’ bij die gelegenheid. Ook spreekt men vaak over de Communie en de Mis. De passendste benaming is echter ongetwijfeld „het Avondmaal des Heeren”. — 1 Kor. 11:20, Lu.

Er zijn belijdende christenen, zoals de Quakers, die tegen deze viering bezwaar maken omdat zij vinden dat daardoor de nadruk op „nutteloze bijkomstige zaken” wordt gelegd. Om hun standpunt te ondersteunen, doen zij de volgende aanhalingen: „Want het Koninkrijk Gods bestaat niet in eten en drinken” en „Laat dan niemand u blijven oordelen in zake eten en drinken”. Een onderzoek van het verband waarin deze schriftuurplaatsen staan, toont echter aan dat de schrijver, de apostel Paulus, helemaal niet over het Avondmaal des Heren, maar veeleer over de beperkingen van de Mozaïsche wet sprak. Wij kunnen deze teksten niet uit hun verband rukken ten einde ze tegenstrijdig aan Jezus’ woorden „Doet dit tot mijn gedachtenis” te laten klinken. — Rom. 14:17; Kol. 2:16; Luk. 22:19.

Dan zijn er ook nog bepaalde groepen vrijzinnigen die beweren dat Jezus niet voornemens was de een of andere viering in te stellen. Zij wijzen erop dat het gebod om het Avondmaal des Heren te vieren alleen maar in de geschriften van Paulus en Lukas voorkomt en vitten op