voor het optimisme van deze in de bijbel gelovende christenen is dat in hun visie de wereld weliswaar wankelt op de rand van de Grote Verdrukking, een kosmische ramp die in de bijbel is voorzegd, maar dat zij die in Christus geloven, gespaard zullen worden.”

In zijn boek Armageddon, Oil and the Middle East Crisis (Armageddon, olie en de crisis in het Midden-Oosten) schrijft John F. Walvoord: „Het zou moeilijk zijn niet verontrust te raken als de Schrift niet duidelijk toonde dat gelovigen in deze tijd geen onvermijdelijk martelaarschap in de grote verdrukking te wachten staat. Ware christenen van thans hoeven geen vrees te koesteren voor de catastrofale dagen die de wereld binnenkort zullen treffen. In plaats daarvan zien zij hun hoop dat Christus wederkomt en dat zij tot de Heer vergaderd worden om voor eeuwig in Zijn tegenwoordigheid te zijn, al bijna verwezenlijkt.”

„Wat een manier om te leven!” roept de populaire schrijver Hal Lindsey uit. „Met optimisme, met verwachting, met opwinding. Wij behoren te leven als personen die niet verwachten hier nog erg lang te zijn.”

Wordt deze gedachte in de bijbel aangetroffen?

Leert de bijbel dat alle ware christenen opgenomen zullen worden naar de hemel? Zullen zij weggenomen worden terwijl de rest van de mensheid achterblijft en een ramp tegemoet gaat?

Degenen die dit geloven, baseren deze overtuiging op 1 Thessalonicenzen 4:16, 17, waar wij lezen: „De Heer zelf zal uit de hemel neerdalen met een bevelende roep, met de stem van een aartsengel en met Gods trompet, en zij die dood zijn in eendracht met Christus zullen eerst opstaan. Daarna zullen wij, de levenden, die overblijven, te zamen met hen in wolken worden weggerukt, de Heer tegemoet in de lucht, en aldus zullen wij altijd met [de] Heer zijn.”

Hieraan wordt dan de volgende letterlijke interpretatie gegeven: Christus komt weer naar de aarde. De dode „heiligen” zullen een opstanding krijgen en de levende „heiligen” zullen weggerukt worden. Met nieuwe, onsterfelijke lichamen zullen zij opstijgen en zich in de lucht bij Christus voegen, en hij zal hen naar de hemel voeren.

Deze geloofsovertuiging hangt samen met de wederkomst van Jezus Christus. Maar wat vertelt de bijbel ons over het doel van Christus’ wederkomst?

Manier en doel van Christus’ wederkomst

De bijbel geeft niet te kennen dat er een letterlijke, lichamelijke terugkeer van Christus naar de aarde zal zijn. In plaats daarvan blijkt hij terug te keren in de zin dat hij zijn aandacht op de aarde richt, ten einde bepaalde doeleinden met betrekking tot de mensheid te verwezenlijken.

Christus’ neerdalen waarover 1 Thessalonicenzen 4:16 spreekt, moet op dezelfde manier opgevat worden als wat de Schrift zegt over het afdalen van God naar de aarde. De bijbel zegt bijvoorbeeld van God: „Hij nu boog de hemel neer en daalde af; en dikke donkerheid was onder zijn voeten” (2 Sam. 22:10). „Ziet! Jehovah gaat uit van zijn plaats, en hij zal stellig neerdalen en treden op de hoge plaatsen der aarde” (Micha 1:3). Wat wordt met deze woorden bedoeld? Niet dat God zijn plaats in de hemel zal verlaten, maar dat hij zijn aandacht op aangelegenheden op aarde zal richten.

Wanneer Christus op een zelfde wijze zijn aandacht op de aarde richt, wekt hij diegenen uit de dood op die met hem deel zullen hebben aan zijn hemelse regering (1 Thess. 4:14, 15; Openb. 20:6). Net als Jezus worden ook zij onzichtbaar opgewekt ten einde zich in het geestenrijk bij hem te voegen. Zo zullen „zij die dood zijn in eendracht met Christus . . . eerst opstaan”. Dan zullen die gezalfde christenen die nog op aarde in leven zijn, bij het voltooien van hun aardse loopbaan „in wolken worden weggerukt als onzichtbare geestenzonen van God opgewekt], de [onzichtbare] Heer tegemoet in de lucht”. „Daarna”, zoals 1 Thessalonicenzen 4:17 dat zegt, betekent dus dat zulke getrouwen die dan sterven, ook een opstanding in de geest zullen ontvangen. — 1 Kor. 15:51-53.

Maar ten tijde van Christus’ wederkomst wordt nog veel meer tot stand gebracht. Nadat hij als Koning in Gods hemelse koninkrijk is geïnstalleerd, werpt hij eerst Satan uit de hemel en beperkt zijn bewegingsvrijheid tot de nabijheid van de aarde. Vanaf zijn hemelse troon richt Jezus zijn aandacht dan op de aarde voor inspectie en oordeel. Natiën worden ’voor hem vergaderd’ en de mensen worden gescheiden als „schapen” van „bokken”. — Matth. 25:31-33; Openb. 12:7-12.

Die door Jezus teweeggebrachte scheiding is gebaseerd op de houding die individuele personen aannemen tegenover Christus’ „broeders”, die gezalfde christenen, de „levenden, die overblijven”, die in leven zijn wanneer de Heer wederkomt. Jezus’ „broeders” is het werk toevertrouwd het „goede nieuws van het koninkrijk” te prediken en ’discipelen te maken van mensen uit alle natiën’ (Matth. 25:34-45; 24:14; 28:19, 20). Degenen die in Jezus’ illustratie van ’de schapen en de bokken’ als „schapen” worden afgescheiden, sluiten zich in het bekendmaken van Gods koninkrijk bij Christus’ „broeders” aan. Maar zij koesteren niet de hoop opgenomen te worden of een hemelse opstanding te ontvangen om met hun Heer te zijn. In plaats daarvan hebben zij de schriftuurlijke hoop door de grote verdrukking heen te komen en voor eeuwig onder paradijselijke omstandigheden op aarde te leven. Met betrekking tot dit aardse grondgebied van het koninkrijk zal de Koning Jezus Christus hun de uitnodiging doen toekomen: „Komt, gij op wie de zegen van mijn Vader rust, beërft het koninkrijk dat sedert de grondlegging der wereld voor u is bereid.” — Matth. 25:34, 46; Openb. 7:9, 10, 14.

Vrouwelijke priesters in Zweden

De Zweedse Staatsraad voor Kerkelijke Aangelegenheden heeft besloten dat de priestergelofte voortaan alleen afgelegd kan worden door iemand die volledig instemt met vrouwelijke priesters. De meerderheid van de raad was het eens met de gedachte om mannen en vrouwen in volledige gelijkheid als priesters te laten dienen. Bertil Gärtner, bisschop van Göteborg, verklaarde dat toegeven aan de zienswijze van de meerderheid de enige manier was om een heel storend probleem in de Kerk van Zweden te vermijden.