Schenkt u aandacht aan eenzame personen?

„IK WOON alleen, maar ik ben helemaal niet eenzaam. Ik heb genoeg vrienden. Ik houd van mijn privacy.” Zo schreef een succesvolle zakenvrouw die zich uit het zakenleven had teruggetrokken. Zij vervolgde: „Op een avond om een uur of half acht werd er op de deur geklopt. Ik verwachtte niemand, dus ik vroeg wie er was. Het was een weduwe die op dezelfde etage woonde en die ik slechts oppervlakkig kende. Ze zei dat zij ’eenzaam’ was en geen raad met zichzelf wist, en vroeg of zij een poosje op visite mocht komen.

Vriendelijk maar rechtstreeks vertelde ik haar dat ik het druk had . . . zij verontschuldigde zich dat zij mij had lastig gevallen en ging weg. . . . Ik was nogal trots op mezelf dat ik me niet had laten opzadelen met een vervelend mens, waar ik waarschijnlijk moeilijk weer van af had kunnen komen. De volgende avond belde een kennis mij op die vroeg of ik de vrouw in mijn flat kende die de avond daarvoor zelfmoord had gepleegd. Voor het geval u het nog niet geraden hebt, het was de vrouw die bij mij op de deur geklopt had.”

Wat schokkend! Deze ervaring illustreert hoe noodzakelijk het is belangstelling te tonen voor eenzame personen en de bijbelse raad op te volgen om „bemoedigend tot de terneergeslagen zielen [te spreken]” (1 Thess. 5:14). Maar hoe? Er is behoefte aan menselijk mededogen, echte vriendschap. Zij hebben u nodig. Vaak is alleen uw aanwezigheid al veel meer waard dan uw raad.

Een 16-jarig meisje dat had geprobeerd zichzelf te doden door zich voor een auto te werpen, zei verontschuldigend: „Ik wilde niet echt dood, ik wilde alleen maar dat iemand mij aandacht gaf.” Haar woorden laten zien hoe weinig er nodig is om sommige eenzame mensen te helpen. Vaak is er maar een enkel woord nodig, een gesprekje van een paar minuten, of iets om hun te laten weten dat u er erg in hebt dat zij er zijn. Geeft u op deze wijze iets van uzelf?

De meesten van ons komen geregeld in aanraking met groepen mensen, hetzij op een dagelijkse of op een wekelijkse basis. Dit zijn gelegenheden voor omgang en gesprekken met vele verschillende personen. Door degenen uit te zoeken die verlegen of teruggetrokken schijnen te zijn, kunt u wellicht personen die eenzaam zijn, aanmoedigen.

Waarom zou u eenzame personen er ook niet bij betrekken wanneer u ontspanning geniet? Wellicht komt het u gelegen hen eens bij u thuis of voor een gezellige bijeenkomst uit te nodigen. Laat hen bij u thuis komen, niet alleen maar omdat u medegevoel met hen hebt, maar omdat u weet dat deze mensen veel tot de gezelligheid bijdragen wanneer zij eenmaal op hun praatstoel zitten.

Door op die manier aandacht te schenken aan anderen, zult u oprechte belangstelling tonen voor degenen die met eenzaamheid te kampen hebben. Bovendien zult u dan in uw eigen leven het verheven beginsel toepassen dat Jezus uiteenzette toen hij zei: „Zoals gij wilt dat de mensen u doen, doet hun desgelijks.” — Luk. 6:31.