een andere omgeving, wat ook iemands algemene welzijn bevordert. Dit beginsel vinden wij terug in de Spreuken: „Een kalm hart is het leven van het vleselijke organisme”, en: „Een hart dat blij is, doet goed als geneesmiddel.” — Spr. 14:30; 17:22.

De apostel Paulus zei tot de jongeman Timótheüs: „Lichamelijke oefening is nuttig voor weinig, maar godvruchtige toewijding is nuttig voor alle dingen, daar ze een belofte inhoudt voor het tegenwoordige en het toekomende leven” (1 Tim. 4:8). De bijbelgeleerde Albert Barnes geeft op de verklaring van de apostel Paulus het volgende commentaar: „[Het is nuttig] in elk opzicht. Er bestaan in het huidige of toekomstige leven geen belangen die er niet door bevorderd zullen worden. Het bevordert de gezondheid van het lichaam, door het aansporen tot matigheid, ijver en zuinigheid. Het bevordert reinheid en geestelijke vitaliteit, doordat men een juiste kijk krijgt op waarheid en op de betrekkelijke waarde van de tastbare dingen. Het bevordert de vrede van het geweten, doordat iemand zijn taak op getrouwe wijze gaat verrichten; . . . het verschaft de belofte van alles wat voor ons in dit leven werkelijk noodzakelijk is.”

Koning Salomo, die van God de gave van wijsheid had gekregen, heeft vele bezigheden van de mens uitgeprobeerd en hij heeft alles wat er gedaan werd, gadegeslagen. En na vele jaren van waarneming en ondervinding schreef hij: „Het slot van de zaak, nu alles is gehoord, is: Vrees de ware God en onderhoud zijn geboden. Want dit is de gehele verplichting van de mens” (Pred. 12:13). Alleen door deze activiteit kunt u volledig gelukkig zijn met uw leven. — Joh. 13:15-17.

Waarom ik een veelbelovende gymnastiekcarrière opgaf

IK WAS een echte gymnastiekenthousiast. Het begon allemaal toen ik vijftien was. Avond aan avond was ik in de plaatselijke sportclub te vinden. Ik maakte snelle vorderingen en spoedig won ik prijzen bij nationale jeugdkampioenschappen. Als meisje waren mijn specialiteiten grondoefeningen en de evenwichtsbalk. Binnen twee jaar begon ik mee te doen aan seniorenwedstrijden en mijn training werd intensiever. Ik werd als lid van het Nationale Gymnastiekteam uitgekozen om Portugal bij internationale wedstrijden en uitvoeringen te vertegenwoordigen.

Dit was de gelegenheid waarop ik had gewacht. Ik greep deze met jeugdig enthousiasme aan. Nu kon ik reizen, een uitgebreide ervaring opdoen en later een loopbaan in de lichamelijke opvoeding gaan volgen. Ik reisde naar een aantal landen, met inbegrip van Brazilië en Spanje. In het begin van 1966 ging ik naar Frankrijk om daar een speciale, twee maanden durende training te ontvangen. Als ik zou uitmunten, zou ik zowel aan de Europese als later aan de Olympische Spelen in Mexico mogen deelnemen.

Enthousiaster dan ooit keerde ik uit Frankrijk terug, maar spoedig bemerkte ik dat er in ons gezin een grote verandering had plaatsgevonden. Mijn moeder en zuster waren de bijbel gaan bestuderen. Zij wisten dat zij de waarheid gevonden hadden en wilden deze met mij delen. Zij waren tactvol maar volhardend. De enkele uren dat ik thuis was, tijdens de maaltijden, vertelden zij de opwindende