neemt hem aangeraden te hebben te trouwen. Wanneer het huwelijk niet goed uitvalt, behoeft hij zichzelf er niet voor aansprakelijk te stellen dat hij is getrouwd; hij heeft niet zijn eigen wil gedaan toen hij deze stap deed, o neen! hij heeft de raad van de andere persoon opgevolgd en deze is er voor aansprakelijk.

6. Was het Gods wil dat Izak trouwde? Hoe werd er in zijn vrouw voorzien?

⁶ God wil de verantwoordelijkheid die hij op zich zou laden wanneer hij ons rechtstreeks de raad zou geven te trouwen, niet op zich nemen, want anders zou hij aansprakelijk kunnen worden gesteld voor de gevolgen die er uit voortvloeien. Wij moeten in gedachten houden dat wij geen Izaks en Rebekka’s zijn. Izak was niet degene die besloot te trouwen. Abraham, zijn vader, nam het besluit en hij zond een vertegenwoordiger of tussenpersoon opdat deze voor Izak een vrouw zou verwerven uit de familie van Abrahams broeder. Was het Gods wil dat Izak trouwde? Ja, want Abrahams zaad of nakomeling zou in Izaks geslacht worden genoemd en Izak moest derhalve een kind of kinderen verwekken en hiertoe een wettige vrouw hebben. Maar zij moest een vrouw zijn uit zijn eigen Semietische bloedverwanten. Izak koos zijn bruid niet uit. Voordat de tussenpersoon haar tenslotte aan hem voorstelde, had hij haar nooit gezien. Ten einde vast te stellen wie het onbekende meisje zou zijn, stelde de tussenpersoon, terwijl hij bij de waterput was waar hij haar ontmoette, een teken aan God voor. Doordat God aan dit voorstel voldeed, gaf hij te kennen wie het meisje was dat moest worden uitgekozen. Het meisje bleek een achternicht van Izak te zijn.

7. Welke Bijbelse methode kan een Christen volgen die niet zelf wil beslissen in zake het huwelijk? Wat werd afgebeeld doordat Rebekka werd uitgekozen?

⁷ Tegenwoordig zijn wij in Westerse democratische landen echter niet aan dergelijke huwelijksregelingen onderworpen. Wij zijn geen Izaks die verplicht zijn te trouwen en kinderen te verwekken ten einde de afstammingslijn ongebroken te houden totdat Christus, het Beloofde Zaad van Abraham, komt. Het huwelijk is voor een ieder een persoonlijke zaak ten aanzien waarvan iedere Christen voor zichzelf moet beslissen. Er rust van Godswege geen verplichting op hem in het huwelijk te treden. Indien hij niet de verantwoordelijkheid op zich wenst te nemen zelf te beslissen of hij zal trouwen, laat hij dan doen zoals zij in Bijbelse tijden deden en zijn ouders of voogden voor hem laten beslissen. Indien zij beslissen dat hij dient te trouwen, laten zij dan het meisje voor hem uitzoeken, ook al heeft hij het meisje nooit van tevoren gezien, en laten zij het contract opstellen dat het meisje aan hem verbindt. O maar daardoor zou hij in zijn vrijheid zijn eigen meisje uit te zoeken, worden besnoeid! Dat wil hij niet! Laat hij dan zelf de verantwoordelijkheid op zich nemen en beslissen of hij zal trouwen en welk meisje hij wil hebben. Dat God het verwerven van een vrouw voor Izak leidde, beeldde niet af dat God voor iedere Christen die wenst te trouwen, een bruid uitkiest. Er wordt door afgebeeld dat God voor de grote Bruidegom, zijn Zoon Jezus Christus, een bruid uitkiest, en hoe hij zijn engel uitzendt en hen die leden in de bruidsklasse zullen worden, uitkiest. — Gen. 24:1-67.

8. Welke nauwkeurige inlichtingen geeft God betreffende ongetrouwd en getrouwd zijn, en wat is Gods wil ten aanzien van hen die wel trouwen?

⁸ Behalve in de aangelegenheid dat een Christen „in de Heer” dient te trouwen, doet God dus zijn wil om te beslissen, niet gelden, maar hij laat iedere Christen volledig vrij in de aangelegenheid. God verzekert hem dat hij niet zondigt indien hij „in de Heer” trouwt, maar hij vertelt hem wat zijn deel zal zijn indien hij ongetrouwd blijft en wat zijn deel zal zijn indien hij trouwt. Het staat hem vrij ongetrouwd te blijven en zich in een uitgestrekter terrein van dienst te verheugen en de bijzondere voorrechten te genieten waartoe zijn ongehuwde staat hem geschikt maakt. Het staat hem vrij te trouwen ten einde zich te verheugen in de geneugten, de zegeningen en de voorrechten die het huwelijk biedt, en hij zondigt niet wanneer hij deze handelwijze volgt. Maar wanneer hij dit doet, moet hij afstand doen van enige macht over zijn eigen lichaam en hij moet „verdrukking in het vlees” verwachten. Hij zondigt niet wanneer hij in dit geval doet wat hij zelf wenst. Wat wenst hij? Gods wil is slechts dat hij, indien hij wel trouwt, zijn vrouw liefheeft, het huwelijksbed onbevlekt houdt door geen overspel te bedrijven, zijn kinderen grootbrengt in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehova en als betaling van zijn geloften aan God zijn onkreukbaarheid jegens God bewijst. — Ef. 5:22-33; Hebr. 13:4; Ef. 6:4, NW.

De geest, de organisatie en het Woord

1. Het raadplegen en bestuderen waarvan rust een Christen als een verantwoordelijkheid op de schouders? Waarom?

AANGEZIEN de Bijbel Gods wil uiteenzet en aangezien een Christen zich heeft gewijd Gods wil te doen, rust op de schouders van een Christen de verantwoordelijkheid Gods Woord te raadplegen en te bestuderen. Alleen op die wijze kan hij vernemen hoe hij het eeuwige leven kan verwerven. Paulus, de apostel, schreef aan Timotheüs: „Van kindsbeen af [hebt gij] de heilige geschriften . . . gekend die u wijs kunnen maken tot redding door het geloof in verband met Christus Jezus. De gehele Schrift is door God geïnspireerd en heilzaam om te onderwijzen, terecht te wijzen, dingen in orde te brengen en streng te onderrichten in rechtvaardigheid, opdat de mens Gods volledig bekwaam zij, volledig toegerust tot ieder goed werk.” — 2 Tim. 3:15, 16, NW.

2. Waaruit blijkt dat het lezen en het bestuderen van de Bijbel niet is beperkt tot personen die een ambt bekleden?

² Deze woorden van Paulus werden weliswaar aan een man geschreven die een opziener in de Christelijke gemeente was, maar dit betekent niet dat het persoonlijke lezen en bestuderen van de Heilige Schrift slechts tot een officiële klasse van dienaren wordt beperkt, en