iemand zichzelf en neemt hij dagelijks zijn „kruis” op wanneer hij in zijn leunstoel voor de tv zit? Zou Jezus Christus werkelijk een religie goedkeuren die mensen een gemakkelijke redding belooft — geen martelpaal, geen zelfverloochening — gewoon in ruil voor een maandelijkse cheque aan iemands „wereldomvattende tv-bediening”?

In plaats daarvan lijkt het erop alsof de Elektronische Kerk een 20ste-eeuws voorbeeld is van hetgeen waarvoor de apostel Paulus Timótheüs waarschuwde: „Want er zal een tijdsperiode komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar zich overeenkomstig hun eigen begeerten tal van leraren zullen bijeenbrengen om hun oren te laten kittelen, en zij zullen hun oren van de waarheid afwenden en daarentegen tot onware verhalen worden gekeerd.” — 2 Tim. 4:3, 4.

Waarom zijn mensen bereid miljoenen dollars te geven ter ondersteuning van de Elektronische Kerk? Omdat hun wordt verteld wat zij graag horen willen. Zij krijgen de verzekering dat God hun gebeden zal verhoren. Zij hoeven zichzelf niet te verloochenen of ’een kruis te dragen’ of het werk te doen dat Christus deed, maar zij zijn „gered” en God heeft hen lief — zo lang zij er maar voor blijven zorgen dat die cheques binnenkomen.

Maar al is de theologie van de Elektronische Kerk dan misschien vaag en onnauwkeurig, haar politieke doelstellingen zijn duidelijk en specifiek. Hierover gaat het volgende artikel.

Deel 3

De Elektronische Kerk schokt de Amerikaanse politiek

DE SPREKER was vurig en dynamisch. Zwaaiend met zijn bijbel betoogde hij voor een groep van 1000 predikantsvrouwen: „Wij hebben het antwoord op de politieke chaos in het land, op het economische verval, op de morele schande en de zwakte van het gezin.”

Wat was dat antwoord? „Wij moeten onze harten en onze handen verenigen om deze natie samen weer overeind te helpen . . . Wij moeten een ommekeer eisen”, zei dominee James Robison uit Texas.

In woorden die vele oprechte christenen zouden aanspreken, sprak hij een scherpe veroordeling uit over abortus. „Als het verminken en vermoorden van de ongeborenen in de schoot van hun moeders niet verdorven is, dan bestaat er geen enkele zonde meer waaraan de mens nog schuldig bevonden kan worden.”

Ondertussen stond een andere spreker in een heel ander deel van het land op al even welsprekende wijze raad te geven aan een kamer vol collega’s. „Wat kunt u vanaf de kansel doen?” vroeg hij. „U kunt mensen op de kiezerslijst inschrijven. U kunt hun uitleggen om welke kwesties het gaat. En u kunt kandidaten aanbevelen, tijdens uw zondagsdienst in uw eigen kerk.” Net als Robison was Jerry Falwell — superster van de Elektronische Kerk — energiek bezig campagne te voeren voor politieke kwesties.

Er luisteren heel wat mensen naar wat